ทันใดนั้นร่างของกู่เยว่หวาก็เปล่งแสงสีแดงออกมา และแสงสีแดงก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ ก่อตัวเป็นกระบี่ยักษ์ที่สูงกว่าสามเมตร
กระบี่ยักษ์รวมตัวกับร่างกายของเขา ราวกับว่ามนุษย์เป็นกระบี่และกระบี่เป็นมนุษย์!
แสงสีแดงแตกกระจาย ส่องแสงไปทั่วห้อง และบรรยากาศที่น่ากลัวก็ลามไปทั่ว
ชี่แท้ในร่างกายของเยนเป่ยเฟย ทันใดนั้นเหมือนสถานการณ์แปลกๆกดทับไว้ เขารู้สึกว่าถ้าเขาลงมือตอนนี้ ความแข็งแกร่งขั้นสูงสุดของเขาจะสามารถแสดงออกได้เพียง70%เท่านั้น!
“จิตกระบี่ มันคือจิตกระบี่จริงๆ มันคือการโจมตีเพิ่มขึ้นอย่างทรงพลังของจิตกระบี่สังหาร!”
เยนเป่ยเฟยดูตกตะลึง อิจฉา แต่ไม่ริษยา
เพราะเขารู้ดีว่า ด้วยความสามารถของเขา ทั้งชีวิตนี้ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเรียนรู้ถึงจิตกระบี่
“แม้แต่พ่อของฉัน เยนหนานเทียนผู้ซึ่งเป็นที่รู้จักในนามเทพกระบี่ ในช่วงเวลาที่เข้าสู่ปรมาจารย์ขั้นสูงสุด ก็ยังเข้าไม่ถึงจิตกระบี่!”
“ผู้อาวุโสกู่ ยินดีด้วย!”
เยนเป่ยเฟยโค้งคำนับให้กู่เยว่หวาอย่างสุดซึ้ง ด้วยท่าทางเคารพ!
หวางซูเฟินและฉินหลันมีสีหน้าตกใจ จากแสงสีแดงนั้นพวกเขารู้สึกถึงออร่าที่ทำให้ใจสั่น
“คราวนี้ หลินหยุนจะต้านทานได้ไหม?”
หวางซูเฟินมองหลินหยุนอย่างเงียบๆ และพบว่าสีหน้าหลินหยุนยังคงดูเรียบเฉย
หลิวกั๋วต้องตกตะลึง และดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ “ไม่คาดคิด จะมีคนแปลกประหลาดเช่นนี้อยู่บนโลกมนุษย์! ฉันเป็นคนที่อยู่ในโลกแคบๆจริงๆ!”
ใบหน้าที่สวยงามของหลิวจื่อหานก็เต็มไปด้วยความตกใจ “คุณปู่ นั่นยังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า รู้สึกเหมือนเป็นมาร!”
เจิ้งหยางซ่อนตัวอยู่เงียบๆที่มุมกำแพงด้วยความตกใจ มองไปที่กู่เยว่หวาที่เป็นเหมือนเทพและมารมาจุติ และสั่นไปทั้งตัว
เพียงแต่ว่า ดวงตาของเจิ้งหยางเต็มไปด้วยความปรารถนา “พลังของนักบู๊นั้นแข็งแกร่งจริงๆ! ถ้าฉันสามารถเป็นนักบู๊ได้ นั่นคงจะดีมาก!”
กู่เยว่หวายื่นมือของเขาออกมา น้ำเสียงเย็นชาและหยิ่งผยอง เหมือนกับเทพและมารที่มองลงมายังมนุษย์บนโลก
ไม่พูดมาก กู่เยว่หวาตะโกนอย่างรุนแรง “ฆ่า!”
แสงกระบี่ยักษ์สีแดง ทันใดนั้นก็หลุดออกจากร่างของกู่เยว่หวา กระบี่ยักษ์ที่มีความยาวสามเมตร ฟาดฟันไปที่หลินหยุน บนหลังคา ถูกฟาดฟันจนมีร่องรอยลึกเส้นหนึ่ง
“หลินหยุนระวัง!” ฉินหลันอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา และตกใจสุดขีด
หลินหยุนหันกลับมาและยิ้มให้ฉินหลันเล็กน้อย “ไม่ต้องกังวล เขาไม่สามารถทำร้ายฉันได้”
“คุณก็ไม่เลว สามารถสัมผัสถึงวิถีเส้นทางโคจร น่าเสียดาย ที่คุณสามารถสัมผัสแค่ผิวเผินบางส่วนเท่านั้น ก็รีบออกมาโอ้อวด”
“ให้คุณดูจิตกระบี่ที่แท้จริงคืออะไร!”
ออร่าอันน่าสยดสยอง ทันใดนั้นก็เข้ามาในห้องอย่างเงียบๆ
กระบี่สั้นสีน้ำเขียวยาวครึ่งฟุต ลอยอยู่เหนือศีรษะหลินหยุนประมาณหนึ่งเมตรอย่างน่าประหลาด
กระบี่สั้นสีเขียวเมื่อเทียบกับกระบี่ยักษ์สามเมตรของกู่เยว่หวา มีขนาดเล็กจนน่าสงสาร ก็เหมือนกับความแตกต่างระหว่างมดกับช้าง
อย่างไรก็ตาม ออร่าที่พ่นออกมาจากกระบี่สั้นสีเขียวนั้น ทำให้ทุกคนตัวสั่น และมีความต้องการที่จะคุกเข่าก้มกราบ
หลิวจื่อหานถามด้วยความสงสัย “คุณปู่ กระบี่ของเขาสั้นมาก ใช้ได้ไหม?”
ท่านหลิวส่ายหัว “ฉันไม่รู้ แต่ฉันรู้สึกว่าออร่าของกระบี่สั้นนั้น แข็งแกร่งกว่ากระบี่ยักษ์นั้นมาก”
ฉินหลันมองหลินหยุนอย่างกังวลใจ และคิดในใจ “กระบี่สั้นเช่นนี้ สามารถเอาชนะสิ่งของใหญ่โตฝั่งตรงข้ามได้หรือไม่?”
ราวกับว่าเข้าใจความคิดของทั้งสองคน หลินหยุนพูดด้วยเสียงเรียบเฉย “พลังที่แท้จริง ไม่ใช่การเพิ่มปริมาณ แต่เป็นการเปลี่ยนเชิงคุณภาพ”
หลังจากที่หลินหยุนพูดเบาๆเสร็จแล้ว ใช้นิ้วชี้ไป กระบี่สั้นสีนเขียวก็พุ่งเข้าไปที่กระบี่ยักษ์สีแดงของกู่เยว่หวาโดยตรง
มันถูกทำลายอย่างง่ายดาย กระบี่สั้นสีเขียวนั้นเหมือนกับมีดตัดเต้าหู้ ตัดกระบี่ยักษ์สีแดงจนแหลกเป็นผุยผง
จากนั้น พลังอำนาจไม่ลด เจาะเข้าตรงหน้าอกของกู่เยว่หวาโดยตรง
จิตกระบี่ อันที่จริงก็เป็นวิถีเส้นทางโคจร กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ การควบคุมกฎเกณฑ์แห่งโลก
อย่างไรก็ตาม ตามที่หลินหยุนพูดไว้ กู่เยว่หวาบังเอิญเข้าใจกฎเกณฑ์แห่งโลกเพียงผิวเผิน แต่หลินหยุนเข้าใจแก่นแท้ของกฎเกณฑ์แห่งโลก
ดูเหมือนออร่าของกู่เยว่หวายังเต็มที่ แต่มีเต้าหู้มากเท่าไหร่ ก็ไม่สามารถทำร้ายมีดคมได้
แม้ว่ากระบี่สั้นของหลินหยุนดูเหมือนจะไม่มีแรง แต่ก็รวบรวมไปด้วยวิถีเส้นทางโคจร และสามารถบดขยี้จิตกระบี่สังหารของกู่เยว่หวา ได้อย่างง่ายดาย
“อ๊ะ!” หลิวจื่อหานกรีดร้องด้วยความตกใจ สาวน้อยไม่เคยเห็นฉากนี้มาก่อน ไม่หมดสติก็ถือว่าเธอแข็งแกร่งมาก
สีหน้าของเยนเป่ยเฟยเปลี่ยนไปทันที และอุทานว่า “ผู้อาวุโสกู่!”
ใบหน้าที่สวยงามของฉินหลันก็ซีดเซียวทันทีราวกับกระดาษขาว เธอไม่คิดว่ากระบี่ของหลินหยุน ดูแล้วเรียบง่าย แต่ทรงพลังมหาศาล กระแทกกระบี่ไปทีเดียวสามารถฆ่าเทพปีศาจที่ทรงพลังอย่างกู่เยว่หวา!
หวางซูเฟินมาจากตระกูลใหญ่ ใบหน้าของเธอก็ตกใจเล็กน้อย และตั้งสติได้ในเวลาอันรวดเร็ว
ท่านหลิวมองไปที่หลินหยุนอย่างลึกซึ้ง และพูดด้วยความตกใจ “ดูเหมือนว่าสูตรซุปยาจีนเพื่อสุขภาพ จะต้องเป็นฝีมือของเขาแน่นอน มีเพียงคนแปลกประหลาดที่ทรงพลังเท่านั้น ถึงสามารถสร้างสูตรมหัศจรรย์เช่นนี้ได้”
เจิ้งหยางมองด้วยความหวาดกลัวสุดขีด สายตาที่มองหลินหยุนราวกับว่าเห็นผี ในชั่วพริบตาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อทันที
“เมื่อกี้นี้ฉันหาเรื่องบริษัทตงหวางกรุ๊ปมากขนาดนั้น แต่โชคดีที่เขาไม่ลงมือ! ไม่อย่างนั้น ฉันจะยังมีชีวิตอยู่อีกหรือ!”
หลินหยุนไม่ได้มองแม้แต่ศพของกู่เยว่หวาที่อยู่บนพื้น ราวกับว่ามันไม่ใช่ปรมาจารย์ที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นเทพเลย แต่เป็นซากศพของแมวหรือสุนัข
สายตาของเขาเคลื่อนตรงไปที่เยนเป่ยเฟยที่กำลังหวาดกลัว และพูดเบาๆ “ถึงตาแกแล้ว!”
เยนเป่ยเฟยตกใจ มองหลินหยุนอย่างไม่เชื่อ และพูดเยาะเย้ยอย่างเหยียดหยาม “ไอ้หนุ่ม ฉันยอมรับ ว่านายแข็งแกร่ง แม้แต่ยอดกระบี่ที่รับใช้พ่อของฉันนายก็ยังฆ่าได้”
“เพียงแต่ว่า เขาเป็นแค่ยอดกระบี่ที่รับใช้พ่อของฉัน พูดตรงๆก็คือ เป็นคนรับใช้ของพ่อ อย่าคิดว่านายฆ่าเขาแล้ว ก็ไม่เห็นตระกูลเยนของฉันอยู่ในสายตา ถ้านายกล้าแตะต้องตัวฉัน ฉันขอรับรองว่าทุกคนที่อยู่สถานที่นี้ จะต้องถูกเผาตายเป็นผุยผง!”
หลินหยุนเพิกเฉยต่อสิ่งที่เขาพูด และชกต่อยออกไป
“นายพูดมากเกินไป”
ตูม!
เยนเป่ยเฟยปลิวไปกระแทกกับกำแพงโดยตรง จากนั้นกำแพงทะลุ และปลิวออกไป
บนผนัง มีรูขนาดใหญ่เป็นรูปคน
ดวงตาของเยนเป่ยเฟยกลมโต แม้ตายเขาก็ไม่อยากเชื่อ หลินหยุนกล้าฆ่าเขา!
พ่อของเขาเป็นเทพกระบี่!
สายตาของหลินหยุน หันไปมองส้งหัวอันที่อยู่ข้างๆและมีใบหน้าซีดเซียว
ชั่วขณะส้งหัวอันก็สั่นไปทั้งตัว รู้สึกเหมือนถูกเทพเจ้าแห่งความตายจ้องมาที่เขา
หวงซูเฟินรีบหยุดไว้ “หลินหยุน เขาเป็นแค่คนธรรมดา!”
หลินหยุนเข้าใจความกังวลของหวางซูเฟิน และยิ้มเล็กน้อย “ท่านประธานหวางวางใจได้ ฉันจะไม่ปล่อยให้เขาตายไปอย่างง่ายดาย ฉันจะค่อยๆเล่นกับตระกูลส้ง”
ชาติที่แล้ว ส้งหัวอันสองพ่อลูกทำให้ครอบครัวเขาพังพินาศ และทำให้พี่ฉินหลันอับอายจนตาย เขาจะฆ่าส้งหัวอันง่ายดายแบบนี้ได้ยังไง
เขาต้องการให้ตระกูลส้งเป็นเหมือนเขาในชาติก่อน ลิ้มรสความรู้สึกที่ได้เห็นความตายค่อยๆเคลื่อนเข้าใกล้ และพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะต้านทาน แต่ก็ไร้ซึ่งพลังอำนาจโดยสิ้นเชิง
ส้งหัวอันตัวสั่น คำพูดเรียบเฉยของหลินหยุน ทำให้เขารู้สึกเหมือนถูกงูพิษจ้องมอง ทำให้รู้สึกขนลุกไปทั้งตัว
เมื่อได้ยินหลินหยุนพูดว่าจะไม่ฆ่าส้งหัวอัน หวางซูเฟินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ฆ่าเยนเป่ยเฟยแล้วไม่เป็นไร เพราะตระกูลเยนเป็นตระกูลผู้ฝึกบู๊
อย่างไรก็ตาม หากหลินหยุนฆ่าส้งหัวอัน ก็เท่ากับเป็นการยั่วยุเจ้าหน้าที่จีน!
หวางซูเฟินเป็นห่วงหลินหยุนเพราะกลัวจะทำให้เจ้าหน้าที่จีนไม่พอใจ
“ไปกันเถอะ!” หวางซูเฟินพูดขณะมองหลินหยุน
“ตกลง”
