ในชั่วพริบตา ห้องวีไอพีที่มีขนาดใหญ่ก็เหลือแต่เทพฟ้าผ่ากับหลินหยุน และโหลวจิ้งโยวทั้งสามคนเท่านั้น
เมื่อสักครู่ได้ฟังคำพูดที่ชั่วร้ายเถียนชุ่ยชุ่ยและหวางหยู่หัน โหลวจิ้งโยว่เหลือบมองหลินหยุนด้วยความกังวล
เมื่อเห็นว่าหลินหยุนไม่ได้โกรธ โหลวจิ้งโยวแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“หลินหยุน นายพูดจริงหรือเปล่า? พรุ่งนี้ตระกูลฉินก็จะไม่มีปัญหาอะไรแล้ว?” แม้ว่าหลินหยุนจะสามารถควบคุมความคิดของเธอได้ แต่โหลวจิ้งโยว่ก็ยังไม่กล้าเชื่อคำพูดของหลินหยุนอย่างเต็มที่
หลินหยุนพยักหน้า “ไม่ต้องกังวล พรุ่งนี้ก็ไม่เป็นไรเเล้ว”
“กลับกันเถอะ!”
ทั้งสามคนออกจากอิมพีเรียลคอร์ท โหลวจิ้งโยวขึ้นแท็กซี่กลับไป เหลือเเต่หลินหยุนและเทพฟ้าผ่าสองคน
“หลินหยุน พรุ่งนี้ตระกูลฉินจะไม่เป็นไรจริงๆเหรอ?” เทพฟ้าผ่าก็ไม่เชื่อคำพูดของหลินหยุน แต่ตอนที่อยู่ในห้องวีไอพี เพื่อนร่วมชั้นพากันโจมตีหลินหยุน และเขาก็ไม่อาจทำให้หลินหยุนเสียหน้า
ตอนนี้มีเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้น เทพฟ้าผ่าก็เลยถาม
“ไม่ต้องห่วง พรุ่งนี้ก็จะได้เห็นฉินโสว่แล้ว” หลินหยุนอมยิ้มเล็กน้อย “นายกลับไปมหาลัยก่อน!”
“โอเค” เทพฟ้าผ่าเห็นด้วย แม้ว่าหลินหยุนไม่ได้พูดอะไร แต่เทพฟ้าผ่าสามารถเดาได้ว่า หลินหยุนต้องไปหาคนเพื่อมาช่วยตระกูลฉินแน่นอน
อย่างไรก็ตาม คราวนี้ตระกูลฉินไปล่วงเกินตระกูลกงในซีหนิง ซึ่งมีพลังอำนาจมากกว่าควีนจิน
หลินหยุนจะช่วยได้ไหม?
หลังจากที่โหลวจิ้งโยวนั่งแท็กซี่จากไปแล้ว พลังอำนาจที่หลินหยุนใช้ควบคุมความคิดของเธอก็ค่อยๆจางหายไป เมื่อโหลวจิ้งโยวฟื้นคืนสติแล้ว รู้สึกเหลือเชื่อ
“ฉันไปเชื่อฟังคำพูดของหลินหยุน และทำให้จางเหมิงขุ่นเคืองเหรอ!”
“ทำไมเป็นแบบนี้ได้ไง? ฉันทำอะไรลงไป!”
“ไม่ ฉันต้องพยายามที่สุดให้ทุกอย่างกลับมาเหมือนเดิม ตอนนี้ฉันจะต้องไปขอร้องจางเหมิง!”
“โชเฟอร์ ไปที่นี่!”
หลินหยุนกลับไปที่คฤหาสน์เย่หยาหู จากนั้นก็โทรไปหาเจี่ยงสง
“ปรมาจารย์หลิน คุณมีคำสั่งอะไร?” เสียงของเจี่ยงสงฟังดูมีความสุขมาก คาดว่าธุรกิจของน้ำชี่ทิพย์จะคืบหน้าไปอย่างราบรื่น
“คุณรู้จักคนของตระกูลกงในซีหนิงหรือไม่?” หลินหยุนถามเบาๆ
เจี่ยงสงฟังน้ำเสียงของหลินหยุนเหมือนไม่พอใจ และรีบถาม “ฉันรู้จัก! เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”
“ช่วงนี้พวกเขามีการเคลื่อนไหวเรื่องอะไร?” หลินหยุนถาม
เจี่ยงสงคิดและพูดว่า “เออ ดูเหมือนจะได้ยินข่าวว่าคุณชายของเจ้าของบริษัทเล็กๆแห่งหนึ่งไปทำให้พวกเขาขุ่นเคือง พวกเขากำลังปิดล้อมบริษัทเล็กๆนั้นเพื่อฆ่า เมื่อสองวันก่อนพวกเขายังส่งคนมารายงานเรื่องนี้กับฉัน”
โดยไม่คาดคิด ตระกูลฉินอยู่ในสายตาของเจี่ยงสง เป็นเพียงบริษัทเล็กๆเท่านั้น!
เสียงของหลินหยุนเย็นชาเล็กน้อย “คุณบอกว่าคุณชายของบริษัทเล็กๆนั้น ชื่อฉินโสว่หรือเปล่า”
เจี่ยงสงตกใจ เขาฟังออกถึงน้ำเสียงที่โกรธของหลินหยุนอย่างชัดเจน
“ปรมาจารย์หลิน ท่านรอสักครู่ ฉันจะไปตรวจสอบเดี๋ยวนี้!”
หลังจากวางสาย หลินหยุนก็รออย่างเงียบ ๆ
เขาไม่สนใจว่าตระกูลกงจะมีอำนาจขนาดไหน แม้ว่าฉินโสว่จะมีนิสัยชอบโอ้อวดเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ใช่คนเลว
ยิ่งไปกว่านั้นชาติที่แล้วฉินโสว่ก็ช่วยเหลือเขามามาก ชาตินี้มีเขาอยู่ และเขาจะไม่มีวันยอมให้คนอื่นทำร้ายเพื่อนของตัวเอง
เจี่ยงสงมีประสิทธิภาพการทำงานที่สูงมาก ภายในไม่กี่นาทีเขาก็โทรกลับหาหลินหยุนทันที
“ปรมาจารย์หลิน ท่านพูดถูกแล้ว คุณชายของบริษัทเล็กๆที่ทำให้ตระกูลกงขุ่นเคืองนั้นชื่อว่าฉินโสว่ ซึ่งดูเหมือนจะเป็นนักศึกษาของสถาบันภาพยนตร์และโทรทัศน์ในหลินโจว”
“ทำไมเหรอ? คนๆนั้นเป็นเพื่อนของคุณเหรอ?” เจี่ยงสงถามอย่างอยากรู้
หลินหยุนไม่ตอบ น้ำเสียงเรียบเฉย “ฉันไม่สนว่าคุณจะใช้วิธีไหน ก่อนวันพรุ่งนี้ ให้ตระกูลกงไสหัวออกจากหลินโจว!”
อีกฝั่งหนึ่ง เจี่ยงสงเหงื่อออกเต็มหน้าผาก “ปรมาจารย์หลิน ตระกูลกงมีอำนาจมาก คุณคิดว่ามีวิธีอื่นที่พอจะคุยกันได้หรือเปล่า?”
น้ำเสียงของหลินหยุนเรียบเฉย “ให้พวกเขาไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้!”
“……”แผ่นหลังของเจี่ยงสงเต็มไปด้วยเหงื่อ แต่ว่าอำนาจของตระกูลกงนั้นไม่ใช่อำนาจธรรมดาทั่วไปจริงๆ “ปรมาจารย์หลิน อันที่จริงครั้งนี้คนของตระกูลกงมาที่หลินโจว เพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงที่จัดขึ้นในนามของท่าน……”
คราวนี้ เสียงของหลินหยุนเต็มไปด้วยความเบื่อหน่าย และขัดจังหวะคำพูดของเจี่ยงสงทันที “ให้พวกเขาไสหัวออกไป”
เจี่ยงสงไม่กล้าพูดอีกต่อไป ถ้าพูดต่อไปอีก คาดว่าในไม่ช้าผู้มีอิทธิพลใหญ่สุดในหลินโจวจะถูกเปลี่ยนเป็นคนอื่นแน่นอน
ลูกน้องสองคนมองฉากที่ท่านเจี่ยงผู้มีอิทธิพลใหญ่ในหลินโจวคุยโทรศัพท์ด้วยความสุภาพ และมีเหงื่อไหลออกตลอด รู้สึกเหลือเชื่อมาก
เเค่โทรศัพท์สายเดียวก็ทำให้ท่านเจี่ยงตกใจได้ขนาดนี้ เป็นคนแบบไหนกันแน่?”
“เรียกคนมาสองสามคน แล้วตามฉันไป!”
สีหน้าเจี่ยงสงดูเคร่งขรึม ก้าวเท้าออกจากห้องด้วยความเร็ว ในเวลานี้ บุคลิกที่เก่งกล้าของเขาก็กลับมาสู่ปกติ
ตระกูลกงถึงจะเป็นเจ้าพ่อในมณฑลซีหนิง แต่ที่นี่คือหลินโจว หากเจี่ยงสงต้องการจัดการกับตระกูลกงอย่างไม่กังวลผลกระทบที่จะตามมา ตระกูลกงก็ทำได้เเค่อดทนไว้เท่านั้น
“คนของตระกูลกง ถือว่าพวกนายโชคร้าย ยั่วยุใครไม่ว่า แต่ดันไปยั่วยุเพื่อนของปรมาจารย์หลิน!”
ในคืนนั้น เจี่ยงสงโทรไปหาหลินหยุนอีกครั้ง เพื่อรายงานสถานการณ์
“ปรมาจารย์หลิน ตระกูลกงถอยออกไปแล้ว และตระกูลฉินไม่เป็นไรเเล้ว”
“อืม” หลินหยุนตอบเบาๆ
“ท่านยังมีคำสั่งอะไรอีกไหม?” เจี่ยงสงถามอย่างระมัดระวัง
“ไม่มีแล้ว” หลินหยุนตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
“ปรมาจารย์หลิน ฉันได้ใช้ในนามของท่าน ได้เชิญคนดังจากทุกที่ และผู้มีอิทธิพลในหลิงหนานและมณฑลอื่นๆ มาในงานเลี้ยงหลินโจว! เวลาที่กำหนดไว้ในอีกสามข้างหน้า อยู่ในโรงแรมใหญ่ลั่วเฉิน!” เมื่อยืนยันว่าหลินหยุนไม่มีคำสั่งอื่น เจี่ยงสงค่อยกล้ารายงานเรื่องเกี่ยวกับน้ำชี่ทิพย์
“ฉันรู้แล้ว ฉันจะไปที่นั่น” หลินหยุนพูด
“ตกลง อีกสามวันข้างหน้าฉันจะรอปรมาจารย์หลินที่โรงแรมใหญ่ลั่วเฉิน!” เจี่ยงสงพูดด้วยความเคารพ
หลังจากสิ้นสุดการโทร หลินหยุนมองไปที่ทะเลสาบเยว่หยาที่อยู่ไม่ไกลและมีแสงส่องประกาย โรงแรมใหญ่ลั่วเฉิน! บาร์โล่เฉิน พี่โล่โล่?”
สักพัก หลินหยุนก็ส่ายหัว “มันคงจะไม่บังเอิญขนาดนั้น ฉันเดาว่ามันน่าจะบังเอิญมีชื่อเหมือนกัน”
วันที่สอง หลินหยุนผู้ซึ่งฝึกฝนมาทั้งคืน ในตอนเช้าก็ได้รับโทรศัพท์จากเทพฟ้าผ่า
หลินหยุนอมยิ้มเล็กน้อย ยังไม่รับสาย ก็รู้ว่าเทพฟ้าผ่าจะพูดอะไร
แน่นอน หลังจากรับสายแล้ว น้ำเสียงที่ดังของเทพฟ้าผ่าก็ตะโกนออกมาทันที “หลินหยุน ฉินโสว่กลับมาแล้ว และตระกูลฉินไม่มีปัญหาอะไรแล้ว!”
“พูดแสดงความยินดีกับฉินโสว่แทนฉันด้วย” หลินหยุนพูด
เทพฟ้าผ่าพูดว่า “นายควรแสดงความยินดีต่อหน้าเขาเอง เที่ยงวันนี้ฉินโสว่จะเป็นเจ้าภาพงานเลี้ยงขอบคุณที่อิมพีเรียลคอร์ท นายห้ามขาดเด็ดขาด!”
หลินหยุนกำลังจะปฏิเสธ แต่อีกเสียงหนึ่งดังขึ้นจากปลายสาย “หลินหยุน ในตอนเที่ยงที่อิมพีเรียลคอร์ท ไม่เจอไม่เลิก! ถ้านายไม่มา นายได้เห็นดีเเน่ๆ!”
นี่คือเสียงของฉินโสว่ ฟังดูเต็มไปด้วยพลัง และดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้รับผลกระทบใดๆเลย
หลินหยุนไม่สามารถปฏิเสธได้ และสัญญาว่า “ตกลง แล้วเจอกัน!”
ตอนเที่ยง หลินหยุนนั่งแท็กซี่ไปที่อิมพีเรียลคอร์ท
ก็ยังเป็นห้องวีไอพีเดิมเมื่อครั้งที่แล้ว คนก็เป็นคนเดิมเหมือนเมื่อครั้งก่อน
เเต่ว่า มีเพื่อนร่วมห้องหลายคนในหอพักของหลินหยุนก็มา
เมื่อเห็นหลินหยุนเดินเข้าไป จางซือจู่และคนอื่นๆก็รีบทักทายหลินหยุน “หลินหยุน มาทางนี้!”
หลินหยุนเดินไป และถามว่า “ทำไมไม่เห็นฉินโสว่?”
จางซือจู๋พูดอย่างไม่พอใจ “สัตว์ป่าขับรถไปรับจางเหมิงและเหยียนเสวเหวินเเล้ว”
“อ่อ เพราะอะไร?” หลินหยุนถามอย่างสงสัย
จางซือจู่พูดอย่างหงุดหงิด “ไม่มีหนทาง ใครให้เหยียนเสวเหวินรู้จักปรมาจารย์หลินล่ะ? คราวนี้ต้องขอบคุณปรมาจารย์หลินที่ไปหาท่านเจี่ยงช่วยเหลือ ให้คนของตระกูลกงล่าถอยออกไป ช่วยเหลือตระกูลฉิน!”
หลินหยุนรู้สึกสับสนเล็กน้อย ทำไมกลายเป็นเหยียนเสวเหวินที่ช่วยตระกูลฉิน?
เมื่อวานนี้เขาได้บอกโหลวจิ้งโยวให้ยกเลิกการไปคำขอร้องจางเหมิงที่ใช้โอกาสหาผลประโยชน์แล้วนี่!
หลินหยุนถามเทพฟ้าผ่าอย่างสงสัย
เทพฟ้าผ่าอธิบายว่า “เมื่อวานนี้หลังจากที่เราแยกทางกัน โหลวจิ้งโยวก็ไปหาจางเหมิง และขอความช่วยเหลือจากจางเหมิง”
“แต่ดูเหมือนขณะนั้นจางเหมิงไม่ได้ตอบตกลง และสุดท้ายฉันก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น”
หลินหยุนแอบคิด ดูเหมือนว่าเรื่องนี้ ต้องรอจนกว่าฉินโสว่กับโหลวจิ้งโยวกลับมาก่อนถึงจะเข้าใจ
