มองเห็นคนที่เดินมา ฉินหลันขมวดคิ้ว: “กงซื่อซวน นายทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้? ”
กงซื่อซวนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์และพูดว่า: “คุณฉินมาได้ ข้าก็มาได้เช่นกัน”
ฉินหลันยิ้มอย่างเย็นชา: “ที่ฉันมาก็เพราะต้องการแสดงความขอบคุณต่อปรมาจารย์หลิน แล้วคุณมาทำอะไรเหรอ? ”
“พวกเราเคารพเลื่อมใสปรมาจารย์หลินที่มีชื่อเสียงโด่งดัง จึงมาเพื่อคารวะปรมาจารย์หลิน! ” กงซื่อซวนพูดขึ้น
“อย่างนั้นฉันก็ไม่รบกวนคุณกงซื่อซวนแล้ว ขอเชิญตามสบาย! ” ฉินหลันพูดเชิงส่งแขก ชัดเจนว่า เธอนั้นรำคาญและไม่ชอบกงซื่อซวนอย่างมาก
กงซื่อซวนเผยสีหน้าอันหม่นหมองขึ้นแวบหนึ่ง แต่ไม่ได้แสดงออกมาชัดเจน หัวเราะเหอะเหอะและพูดว่า: “คุณฉินช่างใจร้ายใจดำเสียจริง เพิ่งพบเจอกันและพูดคุยกันได้เพียงสองคำ ก็จะขับไล่ข้าให้ไปแล้ว! ”
“คุณฉินทำแบบนี้ เหมือนเป็นการหลอกใช้คนอื่นแล้วก็ถีบส่งเขาทิ้งเร็วเกินไปหน่อยหรือเปล่า! ”
“ตอนที่ใช้งานตระกูลกงของพวกเรานั้น คุณฉินปฏิบัติกับฉันอย่างเอาอกเอาใจอย่างดี? ลักษณะท่าทางที่มีเสน่ห์น่าหลงใหลนั้น ตอนนี้ก็ยังคงทำให้ฉันรำลึกนึกถึงอยู่ตลอด! ” กงซื่อซวนหรี่ตาลงเล็กน้อย อยู่ในสภาพที่ชื่นมื่นดื่มด่ำกับความสุข
ฉินหลันสีหน้าแปรเปลี่ยนทันที ตะโกนใส่อย่างเย็นชาว่า: “กงซื่อซวน นายอย่าได้มากลบเกลื่อนกลับถูกเป็นผิดกลับผิดเป็นถูกที่นี่เด็ดขาด! ครั้งก่อนฉันก็มองออกได้ถึงความคิดที่สกปรกชั่วช้าในใจของนาย และเคยได้เตือนนายอย่างเด็ดขาดแล้ว ซึ่งคิดไม่ถึงเลยว่านายจะยังคงไม่สำนึกผิดและแก้ไขตัวเองเลยแม้แต่น้อย”
“ฉันจะพูดบอกกับนายให้อย่างเข้าใจและชัดเจนว่า เก็บความคิดที่สกปรกของนายเอาไว้ แล้วไสหัวไปให้ไกลที่สุด อย่าได้ให้ฉันพบเห็นนายอีก! ”
กงซื่อซวนหัวเราะเหอะเหอะ ดวงตาเผยออกมาให้เห็นถึงความชั่วร้าย แล้วก็เดินเข้าไปหาฉินหลัน
ด้วยสีหน้าท่าทางที่ดุร้าย
“คุณอย่ามาทำตัวเป็นคนมีจิตใจดีงามสูงส่งต่อหน้าของข้าหน่อยเลย! คุณคิดว่าคุณเป็นใครกัน! ก็เป็นเพียงแค่สุนัขตัวเมียที่หวางซูเฟินเลี้ยงไว้ใช้งานเท่านั้น คุณชายอย่างข้าถูกใจโปรดปรานใน ตัวคุณ ซึ่งถือว่าเป็นผลบุญที่ได้สั่งสมมาหลายชั่วโคตร! ”
ขณะที่พูด กงซื่อซวนก็เข้าไปจับที่ท่อนแขนของฉินหลัน
เปรี๊ยะ!
เสียงตบดังขึ้นอย่างกึกก้อง!
กงซื่อซวนรู้สึกได้แค่ว่ามีเงาดำแวบผ่านสายตาไป แล้วตัวเขาก็ลอยกระเด็นไปไกล และกระอักเลือดออกมา พร้อมกับฟันอีกสิบกว่าซี่
พลังตบครั้งนี้ของหลินหยุนนั้นรุนแรงมาก หากไม่คำนึงถึงว่ามีคนจำนวนมากอยู่ภายในห้องโถงเมื่อครู่หลินหยุนคงจะลงมือฆ่ากงซื่อซวนตายไปแล้ว
“คุณชาย! ” ชายวัยกลางคนที่อยู่ด้านหลังกงซื่อซวนคนนั้น สีหน้าเปลี่ยนไป พร้อมกับอุทานขึ้น แล้วก็ได้เดินมายังด้านข้างของกงซื่อซวน ประคองตัวกงซื่อซวนขึ้น และจ้องมองไปที่หลินหยุน อย่างระมัดระวัง
พลังตบของหลินหยุนเมื่อครู่นี้นั้น คิดไม่ถึงว่าเขาจะมองเห็นได้ไม่ชัดเจน นั่นคงไม่ใช่ความรวดเร็วของคนธรรมดาทั่วไปอย่างแน่นอน
กงซื่อซวนมีเสียงดังอื้ออึงในสมอง วิงเวียนศีรษะสายตาพร่ามัว พลังตบของหลินหยุนนั้น แทบจะทำให้สมองของเขาได้รับความกระทบกระเทือนเลยทีเดียว
ฉินหลันมองไปที่หลินหยุนด้วยความกังวล กระซิบถามขึ้นว่า: “นายคงไม่ได้ตบเขาจนถึงตายหรอกใช่ไหม? ”
หลินหยุนสีหน้าเย็นชา พูดขึ้นว่า: “วางใจได้ ไม่ตายหรอก”
“ขอบคุณนายมาก หลินหยุน! ” ฉินหลันกระซิบพูดเสียงเบาคล้ายกับเสียงยุงบินหึ่ง ๆ
ผ่านไปสักพักหนึ่ง กงซื่อซวนจึงได้สติกลับคืนมา ชี้ไปยังหลินหยุนแล้วตะโกนด่าว่า: “ไอ้หนุ่มน้อย นายกล้าที่จะตบข้าเลยงั้นเหรอ! นายรู้ไหมว่าข้าเป็นใคร? ข้าจะฆ่านายเดี๋ยวนี้ ข้าจะฆ่านายเดี๋ยวนี้! ”
กงซื่อซวนขณะที่พูดก็ได้พุ่งเข้าใส่ แต่กลับถูกชายวัยกลางคนผู้นั้นดึงตัวเอาไว้
“คุณชาย คุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา! เขาไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป” ชายวัยกลางคนกระซิบบอกที่ข้างหูของกงซื่อซวน
กงซื่อซวนจึงได้สงบนิ่งลง และมองไปที่หลินหยุนอย่างโหดเหี้ยม ราวกับเป็นงูจงอางตัวหนึ่ง ที่เตรียมพร้อมจะฉกทำร้ายได้ทุกเมื่อ
เสียงเอะอะโวยวายที่ตรงนี้ ไม่นานก็ดึงดูดความสนใจจากคนจำนวนมาก
คนที่เข้ามามุงดูก่อนก็คือพวกวัยรุ่นเหล่านั้น โดยเฉพาะกลุ่มของเถียนชุ่ยชุ่ย เมื่อเห็นว่าเกิดเรื่องขึ้นกับหลินหยุน ก็รีบวิ่งเข้ามาอย่างเร็วที่สุด
ยังมีพวกผู้ใหญ่บางคนก็มุงล้อมกันเข้ามา แล้วด่าว่าไปยังกงซื่อซวน
“คนนั้นคือใครกัน? นึกไม่ถึงว่าจะถูกหลินหยุนทำร้ายแล้ว! ” เถียนชุ่ยชุ่ยถามขึ้นขณะที่เหมือนว่ากำลังคิดอะไรอยู่
เสิ่นหย่งส่ายศีรษะ: “ไม่คุ้นเคยเลย เหมือนว่าจะไม่ใช่คนหลินโจว! ”
เถียนชุ่ยชุ่ยก็มองไปที่จางเหมิงกับเหยียนเสวเหวินและเพื่อนคนอื่น ๆ คนเหล่านี้ต่างก็ส่ายศีรษะ ดูเหมือนว่าวัยรุ่นคนที่ถูกทำร้ายนี้ ไม่ใช่คนในพื้นที่หลินโจวจริง ๆ
พวกผู้ใหญ่ที่อยู่โดยรอบนั้น มีบางคนที่รู้จักกงซื่อซวน
“นี่คุณชายใหญ่ของตระกูลกงแห่งมณฑลซีหนิงไม่ใช่เหรอ? ทำไมเขาถึงมาเมืองหลินโจวล่ะ! ”
“ตระกูลกงแห่งมณฑลซีหนิงไหนเหรอ ตระกูลกงเจ้าพ่อมณฑลซีหนิงนั้นเหรอ? ”
“ไร้สาระ นอกจากเจ้าพ่อมณฑลซีหนิงแล้ว ยังจะมีใครที่กล้าบอกว่าตนเองคือตระกูลกงอีกล่ะ! ”
“ไอ้หนุ่มนี้คงน่าจะเป็นผู้สืบทอดตระกูลกงแห่งมณฑลซีหนิง? ”
“นอกจากเขาแล้วจะมีใครที่ไหนอีกล่ะ! เขาก็คือคุณชายใหญ่ของตระกูลกงแห่งมณฑลซีหนิง กงซื่อซวน! ”
เสียงวิพากษ์วิจารณ์เหล่านี้ ก็ค่อย ๆ ดังไปถึงหูของเถียนชุ่ยชุ่ยกับเพื่อนเหล่านั้น
ฉินโส่วที่มาพร้อมกับเถียนชุ่ยชุ่ยและเพื่อนคนอื่น ๆ ทันใดนั้นสีหน้าก็แปรเปลี่ยนเป็นย่ำแย่สุด ๆ ซึ่งตระกูลกงแห่งมณฑลซีหนิง เกือบที่จะทำร้ายครอบครัวของเขาจนบ้านแตกสาแหรกขาด คนที่อยู่เบื้องหน้าผู้นี้คือคุณชายใหญ่ของตระกูลกง ซึ่งพวกคนที่มาครั้งก่อนนั้น คงน่าจะเป็นลูกน้องของเขา!
แต่ฉินโส่วกล้าที่จะโกรธเคืองแต่ไม่กล้าที่จะพูดส่งเสียง ครั้งก่อนโชคดีที่เจี่ยงสงออกหน้าให้ความช่วยเหลือ จึงทำให้ตระกูลฉินรอดพ้นจากอุปสรรคอันตรายมาได้
ครั้งนี้คุณชายใหญ่ของตระกูลกงมาด้วยตนเอง ต่อให้ฉินโส่วโกรธแค้นมากเพียงใด ก็ไม่กล้าที่จะทำอะไรเขาได้ เพราะเขารับมือไม่ไหวกับความโหดเหี้ยมของตระกูลกง
เถียนชุ่ยชุ่ยสีหน้าดีอกดีใจ: “ตระกูลกงแห่งมณฑลซีหนิง! นั่นเป็นถึงตระกูลระดับเดียวกันกับ ควีนจินรวมถึงปรมาจารย์หลิน! ”
“เมื่อครู่หลินหยุนกล้าที่จะลงมือตบทำร้ายคุณชายใหญ่ตระกูลกง……ต่อให้คนของบริษัท ตงหวาง กรุ๊ป ก็เกรงว่าจะปกป้องเขาไม่ได้แล้ว! ”
หวางหยู่หันก็แอบดีอกดีใจ: “หลินหยุน นายกล้าที่จะตบทำร้ายคุณชายใหญ่ตระกูลกง! ฮ่าฮ่า ครั้งนี้มาดูว่าใครจะสามารถช่วยเหลือนายได้! นอกจากปรมาจารย์หลินออกหน้าปกป้องนายแล้ว มิเช่นนั้นนายคงต้องตายเป็นแน่! ”
จางเหมิงกับเหยียนเสวเหวินและเพื่อนคนอื่น ๆ มีสีหน้าท่าทางที่เหลือเชื่อ: “เขาตบทำร้ายคุณชายใหญ่ตระกูลกง! ไอ้หนุ่มนี้มันช่างชอบหาเรื่องสร้างปัญหาจริง ๆ! ”
สำหรับพวกเขาแล้ว สถานะคุณชายใหญ่ตระกูลกง สามารถที่จะนำมาพูดเปรียบเทียบได้กับปรมาจารย์หลินแล้ว ส่วนหลินหยุนเป็นเพียงแค่คนจนที่ไม่ได้เรื่องไร้ความสามารถ ต่อให้จะรู้จักกับคนของบริษัท ตงหวาง กรุ๊ป ก็ไม่มีทางที่จะมาต่อกรโต้แย้งอะไรได้กับคุณชายใหญ่ตระกูลกงแห่งมณฑลซีหนิงได้!
หลินหยุนกล้าตบทำร้ายคุณชายใหญ่กง นี่มันรนหาที่ตายชัด ๆ ไม่ใช่เหรอ?
เซี่ยหยู่เวยขมวดคิ้ว มองไปที่หลินหยุน ด้วยสายตาที่เย็นชา: “หลินหยุน นายมักอาศัยว่าตนเองมีกำลังความสามารถ แล้วก็กล้าที่จะไปทำร้ายคนอื่น! ที่นี่คืองานเลี้ยงฉลองของปรมาจารย์หลิน นายกล้าที่จะลงไม้ลงมืออย่างเปิดเผยในที่แห่งนี้ หรือว่าไม่เกรงกลัวปรมาจารย์หลินโกรธเคืองหรืออย่างไร? ”
“หากว่านายยั่วยุให้ปรมาจารย์หลินโกรธเคืองแล้ว พลังความสามารถของนายอันน้อยนิดนี้ เกรงว่าจะเทียบไม่ได้กับเพียงนิ้วมือเดียวของปรมาจารย์หลินเสียด้วยซ้ำ”
กงซื่อซวนค่อย ๆ กลับสู่ความสงบนิ่ง แล้วมองไปที่หลินหยุนอย่างเยือกเย็น และถามขึ้นว่า: “ไอ้หนุ่มน้อย นายเป็นใครกัน? ”
หลินหยุนสีหน้าเฉยเมย: “นายไม่สมควรที่จะรู้”
กงซื่อซวนโกรธจัดจนหน้าเขียว: “ไอ้หนุ่มน้อย นายช่างกำเริบเสียจริงเชียว! คุณเฉิน ฆ่าเขาเดี๋ยวนี้! ”
กงซื่อซวนโกรธจัดจนทนต่อไปไม่ไหวแล้ว
ชายวัยกลางคนผู้นั้นพยักหน้า: “รับทราบ! ”
“ไอ้หนุ่มน้อย อย่ามาว่าข้ารังแกเด็กเลยนะ ข้าจะปล่อยให้นายก่อนสามกระบวนท่า! ” ชายวัยกลางคนขยับเดินเข้ามาหนึ่งก้าว แล้วจ้องมองไปที่หลินหยุนอย่างเย็นชา และพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่หยิ่งยโส
“ไม่ต้องหรอก นายมีโอกาสเพียงกระบวนท่าเดียวเท่านั้น ใช้งานมันให้เต็มที่ล่ะ” หลินหยุนพูดขึ้น
“ช่างกำเริบเสิบสานนัก! ” คุณเฉินตะโกนใส่เสียงดัง พร้อมระเบิดพลังออกมา โดยนึกไม่ถึงว่าจะเป็นนักบู๊แดนพรสวรรค์
ผู้มีชื่อเสียงทุกคนที่อยู่บริเวณโดยรอบ มองไปที่คุณเฉินด้วยความตื่นตระหนก อุทานขึ้นว่า: “นี่คือนักบู๊ยอดฝีมือในตำนาน! ”
“นึกไม่ถึงว่าตระกูลกงจะส่งนักบู๊ยอดฝีมือตามประกบปกป้องคุณชายใหญ่กง ช่างมีทรัพย์สินเงินทองมากมายเสียจริง! ” มีผู้คนที่เกิดความอิจฉา
“ไอ้หนุ่มนั่นต้องตายอย่างแน่นอน ซึ่งไม่รู้ว่าปรมาจารย์หลินจะออกหน้าเพื่อช่วยเหลือเขาเอาไว้หรือไม่? ”
คุณเฉินขับเคลื่อนชี่แท้ในร่างกาย และแสดงวิชาสุดยอดของตนออกมา โดยใช้พลังหมัดชกเข้าไปที่หลินหยุน
หลินหยุนไม่ได้หลบหลีกเลย ทุกคนที่มองดูอยู่รอบข้างต่างก็คิดว่าหลินหยุนตกใจจนเป็นบ้าไปแล้ว
รอจนพลังหมัดของคุณเฉิน ใกล้ที่จะประชิดตัวของหลินหยุน ทันใดนั้น หลินหยุนจึงได้ใช้มือปัดตบลงไปเบา ๆ
ตุบ!
คุณเฉินโดนตบกระเด็นจนตัวลอยออกไป ร่างกายหล่นทับลงบนโต๊ะจนพังย่อยยับ แล้วก็สลบไปเลย
“อะไรกัน! ”
“เป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร! ”
กงซื่อซวนมองไปที่หลินหยุนด้วยท่าทางที่หวาดกลัว คุณเฉินเป็นถึงบอดี้การ์ดของพ่อของเขา ซึ่งเขาก็เคยเห็นกับตาของตนเองถึงพลังความสามารถที่แข็งแกร่งของคุณเฉินไม่ใช่เพียงแค่ครั้งเดียว
คุณเฉินคนเดียว สามารถเอาชนะบอดี้การ์ดชั้นยอดสิบคนภายในเวลาเพียงสิบวินาที ได้อย่างง่ายดาย ถึงขนาดที่ว่า ยังสามารถต่อต้านกระสุนปืนได้ด้วย
เมื่อสองวันก่อนเป็นเพราะเรื่องราวของตระกูลฉิน ตระกูลกงกับเจี่ยงสงได้ทะเลาะไม่ลงรอยกัน
คนตระกูลกงเข้าใจอย่างชัดเจนว่า ลำพังเพียงแค่เจี่ยงสง คงไม่กล้าที่จะมีปัญหากับตระกูลกงแน่นอน
เบื้องหลังเรื่องนี้คงจะเป็นความประสงค์ของปรมาจารย์หลินอย่างแน่นอน
ดังนั้นในครั้งนี้ กงซื่อซวนมาเพื่อแสดงความเคารพต่อปรมาจารย์หลินโดยเฉพาะ
กงซิวซ่างผู้เป็นเจ้าบ้านตระกูลกงได้ให้คุณเฉินติดตามกงซื่อซวนมา เพื่อปกป้องดูแลความปลอดภัยของเขา
คิดไม่ถึงว่า คุณเฉินที่มีพลังความสามารถที่แข็งแกร่ง ในจิตใจของกงซื่อซวนนั้น กลับถูกเด็กน้อยที่ไม่เป็นที่รู้จักคนหนึ่ง ใช้พลังตบเพียงเบา ๆ จนทำให้เขาสลบไปได้
