เซียนเซิงจูก็มาถึงแล้วเช่นกัน!
ในอูซู ไม่มีใครที่ไม่รู้จักเซียนเซิงจู
ต่อให้ทั้งตระกูลหลิน เมื่อเทียบอิทธิพลอำนาจกับเซียนเซิงจูแล้ว ก็ยังคงห่างไกลกันลิบลับ
“หรือว่า แม้แต่เซียนเซิงจู ก็ยังมาอวยพรปีใหม่ให้กับหลินตงหัวด้วย? ”
ทุกคนของตระกูลหลินอดไม่ได้ที่จะทำเสียงจุ๊จุ๊
“ถ้าเป็นอย่างนั้น ชื่อเสียงบารมีของปรมาจารย์หลิน ก็ช่างน่าเกรงขามยิ่งนัก! ”
ทุกคนต่างก็คิดว่าเซียนเซิงจูมาอวยพรปีใหม่ให้กับปรมาจารย์หลิน แต่ว่า หลินตงเย่วกลับขมวดคิ้วขึ้น
จากนั้น หลินตงเย่วเหมือนกับว่าคิดอะไรขึ้นได้ จึงหัวเราะดีใจขึ้นในทันที
และก็เดินอย่างรวดเร็ว ผ่านหลินตงหัว กลับไปยังด้านข้างของหลินตงถิง พร้อมกับพูดขึ้นด้วยสีหน้าท่าทางที่ทั้งตะลึงและอิจฉา: “พี่ใหญ่ เซียนเซิงจู มาหาพี่โดยเฉพาะอย่างแน่นอน! ”
หลินตงถิงไม่ค่อยจะพอใจพฤติกรรมที่ไม่มีจุดยืนของหลินตงเย่วเมื่อสักครู่ จึงมีท่าทางที่ค่อนข้างเฉยชา: “จะรู้ได้อย่างไรล่ะ? เมื่อพิจารณาถึงตำแหน่งหน้าที่แล้ว เซียนเซิงจูเป็นถึงหัวหน้าของฉัน! ”
หลินตงถิงพูดวิเคราะห์อย่างจริงจังว่า: “พี่ใหญ่ เมื่อพิจารณาถึงตำแหน่งหน้าที่แล้ว ใช่ที่ว่า เซียนเซิงจูเป็นหัวหน้าของพี่ แต่ว่า ถ้าหากหลังจากที่พี่เลื่อนตำแหน่งหน้าที่ขึ้นล่ะ? ”
หลินตงถิงหรี่ตาเล็กน้อย
หลังจากที่เขาเลื่อนตำแหน่งแล้ว ก็ถือว่าอยู่ในระดับเดียวกันกับเซียนเซิงจูแล้ว
หลินตงเย่วพูดขึ้นว่า: “ถ้าหากฉันคือเซียนเซิงจู ฉันก็คงจะมาตีสนิทกับเพื่อนร่วมงานเอาไว้ล่วงหน้าก่อนแน่นอน โดยการมีเพื่อนเพิ่มขึ้นอีกคน ยังดีกว่ามีศัตรูเพิ่มขึ้นอีกไม่ใช่เหรอ! ”
ได้ยินหลินตงเย่วพูดขึ้นแบบนี้ หลินตงถิงก็เกิดความหวั่นไหวขึ้นบ้างแล้ว
หลินตงเย่ววิเคราะห์ต่ออีกว่า: “พี่ใหญ่ ยังมีอีกเรื่องหนึ่งไม่รู้ว่าพี่สังเกตเห็นแล้วหรือยัง! ”
หลินตงเย่วมองไปยังทุกคนที่อยู่ด้านข้างของหลินหยุน และกระซิบขึ้นว่า: “ไม่ว่าจะเป็นคุณอีแห่งเจียงหนาน หรือว่าเสิ่นเหยียนผู้มีอิทธิพลอำนาจแห่งกว่างหนัน หรือว่าควีนจินแห่งหลิงหนาน”
“คนเหล่านี้ ต่างก็มีลักษณะพิเศษหนึ่งอย่างที่เหมือนกัน พี่ใหญ่สังเกตเห็นแล้วหรือยัง? ”
หลินตงถิงถามขึ้นด้วยความสงสัย: “ลักษณะพิเศษอะไร”
หลินตงเย่วกระหยิ่มยิ้มย่องเล็กน้อย และแสดงสีหน้าท่าทางยียวน: “คนเหล่านี้ ส่วนใหญ่นั้น ต่างมีความสัมพันธ์เชื่อมโยงกับคนธรรมดาทั่วไปเท่านั้น แต่ในระดับทางการแล้ว ไม่มีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องอะไรแม้แต่น้อยเลย”
“บวกกับสถานะของปรมาจารย์หลิน ซึ่งวิธีการที่จะสามารถทำให้พวกคนเหล่านี้ยอมศิโรราบได้นั้น ก็มีเพียงวิธีเดียว นั่นคือการใช้กำลัง”
“แต่ว่า การใช้กำลังไม่สามารถที่จะใช้ได้กับคนของทางการ เพราะว่าทางการเป็นผู้ควบคุมกองทัพทหาร”
“แสดงว่า ฝ่ายทางการนี้ ก็คือจุดบกพร่องที่ใหญ่ที่สุดของปรมาจารย์หลิน”
“นั่นแสดงว่า เซียนเซิงจู คงจะไม่ได้มาหาไอ้หนุ่มหลินหยุนนั้นอย่างแน่นอน! ”
“ถ้าอย่างนั้น นอกจากหลินหยุนแล้ว พวกเราตระกูลหลินยังจะมีใครที่คู่ควรให้เซียนเซิงจูมาหาด้วยอีกล่ะ? ”
หลินตงเย่วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ แล้วมองไปที่หลินตงถิง โดยที่ไม่พูดไม่จาอะไร
หลินตงถิงมีท่าทางตื่นเต้น เมื่อผู้อาวุโสตระกูลหลินทั้งห้าท่านได้เกษียณแล้ว ตอนนี้คนที่มีตำแหน่งที่สูงที่สุดในตระกูลหลิน ก็คือหลินตงถิงตัวเขาเอง
“นั่นหมายความว่า เป็นไปได้อย่างมากที่เซียนเซิงจูมาหาเขาโดยเฉพาะ! ”
หลินตงถิงดีอกดีใจเล็กน้อย ซึ่งหลินหยุนนั้นได้แย่งชิงความโดดเด่นจากเขาไปหมดแล้ว ถ้าหากเซียนเซิงจูมาหาเขาโดยเฉพาะจริง ๆ งั้นเขาก็สามารถแย่งชิงความโดดเด่นกลับคืนมาได้
แม้ว่าอีหยุ่นและพวกผู้มีอิทธิพลอำนาจเหล่านั้น จะมีชื่อเสียงโด่งดังไม่น้อย แต่ว่า เมื่อเปรียบเทียบกับคนของทางการแล้ว ช่างต่ำต้อยกว่ากันลิบลับเลยทีเดียว
หลินซื่อเฉิงมองไปที่หลินตงถิง และพูดขึ้นว่า: “ตงถิง เซียนเซิงจูเป็นหัวหน้าของนาย นายไปต้อนรับเขาด้วยตัวเองหน่อย! ”
“รับทราบ! ” หลินตงถิงจึงออกไปต้อนรับเซียนเซิงจู
อีหยุ่นถามขึ้นด้วยความแปลกใจว่า: “นายท่านหลิน เซียนเซิงจูท่านนี้ คือท่านจูจากตระกูลจู เมืองหานใช่ไหม? ”
หลินซื่อเฉิงพยักหน้า: “ใช่แล้ว! ”
“ตระกูลจู ได้รับการยกย่องว่ามีประวัติสืบทอดมายาวนานกว่าห้าร้อยปี มีภูมิหลังอันลึกล้ำที่คนอย่างพวกเราไม่สามารถจินตนาการคาดคิดได้! เซียนเซิงจูท่านนี้ได้มาถึงที่นี่ ข้าและคนอื่น ๆ จึงขอถือโอกาสนี้ทำความเคารพเขาด้วยสักครั้ง! ” อีหยุ่นพูดขึ้น
เสิ่นเหยียนและคนอื่น ๆ ต่างก็พยักหน้าพากันยกย่อง: “ตระกูลจูมีประวัติยาวนานกว่าห้าร้อยปี ตระกูลโม่หนึ่งพันปี ซึ่งคิดไม่ถึงว่า ครั้งนี้จะสามารถพบเจอกับคนของตระกูลจูด้วย! ”
ผ่านไปครู่หนึ่ง หลินตงถึงก็ได้พาชายวันกลางคนผู้หนึ่งเข้ามา โดยด้านหลังยังมีผู้ชายหนึ่งคนและผู้หญิงหนึ่งคนติดตามมาด้วย
“นายท่านหลิน ฉันเซียนเซิงจูมาอวยพรปีใหม่ให้กับท่านแล้ว! ”
เซียนเซิงจูพูดกับหลินซื่อเฉิงด้วยความยิ้มแย้ม
แต่ว่า เซียนเซิงจูท่านนี้ ถึงแม้ปากจะพูดว่ามาอวยพรปีใหม่ให้กับหลินซื่อเฉิง แต่ว่า กลับไม่ได้แสดงความเคารพอะไรเลยแม้แต่น้อย
กลับกลายเป็นว่ายืนอยู่กับที่อย่างหยิ่งผยอง
คนของตระกูลหลินที่มีความจริงจัง ต่างก็ขมวดคิ้วขึ้น: “เซียนเซิงจูท่านนี้ ช่างหยิ่งผยองเสียจริงด้วย! ”
หลินซื่อเฉิงไม่ได้ใส่ใจ ลุกยืนขึ้น โค้งคำนับไปข้างหน้าเล็กน้อย พร้อมกับยกมือคารวะด้วยท่าทางที่เคารพ และพูดขึ้นว่า: “เซียนเซิงจูเกรงใจกันเกินไปแล้ว! ”
“ไม่ทราบว่านายท่านจูเป็นอย่างไรบ้างสบายดีไหม? ”
“ท่านพ่อสบายดี นายท่านหลินไม่ต้องเป็นห่วง” เซียนเซิงจูพูดขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ เหมือนกับว่ากำลังขับไสไล่ส่งพวกคนที่ไม่สำคัญ
ซึ่งการกระทำนี้ ทำให้คนของตระกูลหลินที่มีความจริงจัง เกิดความไม่พึงพอใจขึ้น
“น่าสมเพชเสียจริง เซียนเซิงจูท่านนี้ ช่างหยิ่งยโสมากเกินไปแล้ว! ”
หลินหยุนมองไปที่เซียนเซิงจู ด้วยสายตาที่เย็นชา
ใบหน้าของหลินตงเย่วมีรอยยิ้มที่ประจบสอพลอ ร่างกายโค้งไปข้างหน้าเล็กน้อย แล้วก็ทำการคำนับลง และพูดขึ้นอย่างถ่อมตัวว่า: “เซียนเซิงจู กระผมหลินตงเย่ว ในการประชุมธุรกิจอูซู เคยได้มีวาสนาพบเจอกับเซียนเซิงจูด้วย! ”
เซียนเซิงจูกวาดสายตามองไปที่หลินตงเย่วอย่างไม่ใส่ใจ แล้วก็พูดขึ้นเรื่อยเปื่อยว่า: “ใช่เหรอ? ฉันจำไม่ได้แล้ว ฉันพบเจอกับผู้คนมากมายเหลือเกิน ไม่มีทางที่ฉันจะจำได้ทั้งหมดหรอก”
หลินตงเย่วมีสีหน้าท่าทางที่เก้อเขิน แต่ว่า ก็ไม่กล้าที่จะทำอะไร ทำได้เพียงยิ้มรับ แล้วก็ถอยกลับเข้าไป
เดิมทีอีหยุ่นและคนอื่น ๆ ที่คิดต้องการจะทำความรู้จักกับเซียนเซิงจู ก็เลยต้องหยุดลงกลางคัน
เซียนเซิงจูท่านนี้ มีนิสัยค่อนข้างแปลกอยู่บ้าง
เซียนเซิงจูพลันมองไปที่หลินตงถิง ด้วยท่าทางที่อ่อนโยนลง: “ตงถิง ได้ยินว่างานในวันนี้มีผู้คนที่ไม่กล้าเปิดเผยตัวตนเป็นจำนวนมาก เกิดอะไรขึ้น? พวกเขาคิดที่จะทำอะไร? ”
อีหยุ่นและคนอื่น ๆ ต่างพากันขมวดคิ้วขึ้น
ที่จริงแล้วตนเองและคนอื่น ๆ ในสายตาของเซียนเซิงจู ก็เป็นเพียงแค่คนต่ำต้อยที่ไม่กล้าเปิดเผยตัวเอง!
หลินตงเย่วได้ยินคำพูดนี้ ก็พลันดีอกดีใจขึ้น
ซึ่งเป็นไปดั่งที่เขาคาดไว้ ในใจของเซียนเซิงจู ไม่เห็นอีหยุ่นและพวกคนเหล่านี้อยู่ในสายตา
หลินตงถิงกลืนไม่เข้าคายไม่ออก อีหยุ่นและคนเหล่านี้ล้วนเป็นถึงผู้มีอิทธิพลอำนาจที่มีชื่อเสียง ซึ่งมีอิทธิพลความสามารถเหนือกว่าตระกูลหลินเสียอีก
มีเพียงแค่เซียนเซิงจูผู้ที่มีอิทธิพลในทางการ จึงกล้าที่จะพูดว่าพวกเขาเป็นคนต่ำต้อยที่ไม่กล้าเปิดเผยตัวเอง
แต่ว่า ท่าทางของเซียนเซิงจูที่ปฏิบัติกับหลินตงถิง ยังถือว่าอ่อนโยน ทำให้หลินตงถิงรู้สึกตะลึงว่าได้รับความโปรดปรานอย่างคาดไม่ถึง
อย่างที่ทราบกันว่าเมื่อครู่เซียนเซิงจูนั้น แม้แต่การปฏิบัติกับนายท่านหลินซื่อเฉิง ก็ยังมีสีหน้าท่าทางที่หยิ่งยโส
“เซียนเซิงจู พวกคนเหล่านี้มาหาลูกชายของน้องชายรองของฉัน เพื่ออวยพรปีใหม่! ”
เซียนเซิงจูตกตะลึง จากนั้นก็ยิ้มอย่างเหยียดหยามและพูดขึ้นว่า: “พวกเขามาอวยพรปีใหม่ให้กับลูกชายของน้องชายรองของนาย งั้นก็เท่ากับว่าเป็นการอวยพรปีใหม่ให้กับลูกหลานรุ่นที่สามของพวกนายตระกูลหลินไม่ใช่หรอกเหรอ? ”
“ฮ่าฮ่า พวกคนเหล่านี้ยิ่งอยู่ยิ่งถอยหลัง คิดไม่ถึงว่าจะมาอวยพรปีใหม่ให้กับลูกหลานรุ่นที่สามของพวกนายตระกูลหลิน! ”
ด้านหลังของเซียนเซิงจู ผู้ชายคนหนึ่งและผู้หญิงคนหนึ่งที่มาด้วยนั้น ต่างก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะอย่างเย็นชา
หลินโร่สุ่ยส่งเสียงฮึขึ้นอย่างเย็นชาด้วยความโมโห ถ้าหากว่าเซียนเซิงจูไม่ใช่ผู้ที่มีชื่อเสียงโด่งดัง สาวน้อยผู้นี้คงจะระเบิดอารมณ์โกรธขึ้นแล้ว
คุณอีและคนอื่น ๆ มีสีหน้าท่าทางเย็นชา แล้วก็มองไปยังเซียนเซิงจูท่านนี้ พร้อมกับแอบส่ายศีรษะ
“ดูเหมือนว่า ตระกูลจูที่มีประวัติยาวนานห้าร้อยปี ก็เพียงแค่ชื่อเสียงจอมปลอมเท่านั้น ซึ่งตระกูลจูมีลูกหลานแบบนี้ ในอีกไม่ช้าตระกูลก็คงจะตกต่ำเสื่อมลงแน่นอน! ”
หลินหยุนมีสีหน้าท่าทางที่ไร้อารมณ์ไร้ความรู้สึก ยกแก้วชาที่อยู่บนโต๊ะขึ้น แล้วก็ดื่มอย่างเงียบ ๆ
หลินตงถิงรีบอธิบายขึ้นว่า: “เซียนเซิงจูอย่าเพิ่งเข้าใจผิด ลูกของน้องชายรอง ไม่ใช่ลูกหลานรุ่นที่สามทั่วไปของตระกูลหลิน แต่คือปรมาจารย์หลินแห่งหลิงหนานที่มีชื่อเสียงโด่งดัง! ”
เซียนเซิงจูตกใจขึ้น: “ปรมาจารย์หลินแห่งหลิงหนาน? ฉันเองอยากที่จะพบกับคนรุ่นหลังของตระกูลหลินคนนี้แล้ว”
“ผู้ใดคือปรมาจารย์หลิน? ” เซียนเซิงจูถามขึ้นด้วยความหยิ่งยโส
หลินหยุนไม่ได้สนใจเขา
ส่วนคนอื่นก็ไม่ได้สนใจเขาเช่นกัน
หลินตงเย่วโค้งตัว แล้วเดินมายังด้านหน้าของเซียนเซิงจู และก็ชี้ไปยังหลินหยุนที่นั่งอยู่ พร้อมกับพูดขึ้นด้วยสีหน้าท่าทางที่ประจบว่า: “เซียนเซิงจู ก็คือเขาผู้นั้น! ”
