ร่างกายอิจิโร่ มุรามาสะ จู่ๆก็มีแสงไฟสีแดงพราวพรายออกไป
แสงไฟสีแดงในพริบตานั้น ค่อยๆแตกกระจาย ปกคลุมไปทั่วรัศมีสามสิบเมตร
หลินหยุนก็อยู่ในรัศมีที่แสงไฟสีแดงปกคลุม
แทบจะในทันที หลินหยุนรู้สึกว่าภายในใจ จู่ๆก็เกิดความทารุณโหดร้ายขึ้นมาโดยไม่มีเหตุผล มีแรงกระตุ้นที่กระหายเลือด
ภายในใจลึกๆของเขา เหมือนมีเสียงหนึ่ง กำลังหลอกให้ลุ่มหลงอยู่ตลอดว่า “ฆ่าทําลาย ไปฆ่าทําลายอย่างเต็มที่เถอะ มีเพียงฆ่าทําลายถึงจะพิสูจน์กฎเกณฑ์ต้าเต๋าได้ ไปฆ่าทำลายเถอะ….”
หลินหยุนบีบมือออกอย่างลึกลับ หว่างคิ้วประกายแสงแวววาว กระแสน้ำใสกระจายไปทั่วร่างกายในทันที ปัดเป่าอารมณ์ทารุณโหดร้ายในใจนั่นออกไป
ผู้บำเพ็ญเซียนมักใช้มนต์สะอาดใจ
มือทั้งคู่ของอิจิโร่ มุรามาสะ จู่ๆก็ก่อเปลวไฟสองกลุ่มปรากฏขึ้น
เมื่อเปลวไฟสองกลุ่มปรากฏขึ้น หลินหยุนสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิโดยรอบ กำลังค่อยๆเพิ่มขึ้น
เสียงแหบเข้มของอิจิโร่ มุรามาสะ ดังร่องรอยเหมือนดั่งเสียงผีวิญญาณว่า “คุณไม่ได้รับผลกระทบถึงสติปัญญา ไม่เลวจริงๆ”
“แต่ค่ายกลขุมเพลิงของผม ไม่เพียงส่งผลกระทบต่อสติง่ายๆเท่านั้น”
“อยู่ในค่ายกล การโจมตีของผมทั้งหมด ล้วนสามารถเพิ่มทวีคูณ พลังแข็งแกร่งขึ้นหลายเท่า”
“รับเอาหมัดของผมไปหนึ่งหมัด”
อิจิโร่ มุรามาสะเหมือนดั่งเทพแห่งนักรบมาจุติ ร่างกายปกคลุมเต็มไปด้วยแสงสีแดง เปลวไฟบนหมัดสองข้างนั่น เหมือนดั่งดวงอาทิตย์ดวงน้อยสองดวง
หมัดที่พ่นไฟออกมาอย่างหนาแน่นนั่น เหมือนกับพระอาทิตย์ดวงน้อย ทุบไปหาหลินหยุน
ผู้ชมรอบๆ แสดงสีหน้าตกตะลึง
ช่างเป็นพลังอันยิ่งใหญ่อะไรเช่นนี้
อย่าว่าแต่คนธรรมดาพวกนั้น แม้แต่ปรมาจารย์นักบู๊ ต่างก็ไม่เคยเห็น
“พลังของนินจาฟ้า แข็งแกร่งถึงได้ถึงเพียงนี้”
“นี่มันเกินขอบเขตของมนุษย์ไปแล้ว”
“ปรมาจารย์หลิน ยังจะสามารถรับมือได้ไหม?”
สีหน้าหลินหยุนยังคงเรียบเฉย พร้อมพูดขึ้นว่า “กฎเกณฑ์ต้าเต๋ามีมากมายหลายแบบ และก็มีรูปแบบปรากฏมากมาย”
“การสัมผัสลม ฟ้า มหาสมุทรก็สามารถเข้าใจกฎเกณฑ์ต้าเต้าได้”
“ในขณะเดียวกัน สิ่งที่ทุกคนเข้าใจเกี่ยวกับกฎเกณฑ์ต้าเต๋าก็แตกต่างกันออกไป”
“คนฝึกกระบี่เข้าใจกระบี่ คนฝึกมีดเข้าใจมีด ส่วนคุณ เข้าใจเพียงเขตแดนตื้นๆเท่านั้น”
“เจ้าไม่รู้เลยว่า เขตแดนที่แท้จริง เป็นส่วนหนึ่งของแผ่นดิน กระทั่ง เป็นส่วนหนึ่งของโลก ”
“อยู่ภายในเขตแดน เทพ เป็นเทพเจ้าแห่งการสร้างสรรค์ ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้”
“คุณสามารถทำได้เพียงโจมตีในเขตแดนเช่นนี้ เป็นเพียงหนทางผิวเผินอย่างที่สุดเท่านั้นเอง”
อิจิโร่ มุรามาสะที่กำลังต่อยหมัดมา สีหน้าเปลี่ยนเป็นย่ำแย่มาก
ถึงแม้เขาจะไม่เข้าใจว่าที่หลินหยุนพูดคืออะไร แต่เขากลับฟังเข้าใจความหมายที่หลินหยุนต้องการสื่อ
อีกอย่าง เขาก็เข้าใจว่าหลินหยุนรู้ทันค่ายกลขุมเพลิงที่เขาภูมิใจนี้แล้ว
แต่รู้ทันเป็นเรื่องหนึ่ง สามารถรับมือค่ายกลขุมเพลิงของเขาได้หรือไม่ ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง
“คุณนี่ช่างพูดจริงๆ แต่คุณรับมือการโจมตีของผมให้ได้ก่อนค่อยว่ากัน”
หลินหยุนยื่นมือออกไป ในมือของเขาถือกระบี่แสงสีฟ้า
เป็นกระบี่ต้าเต๋า ที่มีไว้สำหรับทำลายพลังกฎเกณฑ์ต้าเต๋าต่างๆ
“ดูผมทำลายคุณ”
หลินหยุนกระโดดขึ้นสูง มือทั้งคู่ถือกระบี่ต้าเต๋าไว้ ฟันผ่าลงไปที่ค่ายกลขุมเพลิง
ทันใดนั้น แสงไฟสีแดงจางลง ค่ายกลขุมเพลิงถูกดาบฟันทำลาย
อิจิโร่ มุรามาสะตกตะลึงก่อน แต่แล้วก็หัวเราะเสียงดังขึ้นมาในทันที พร้อมพูดขึ้นว่า “คุณทำลายค่ายกลขุมเพลิงของผม แต่คุณยังจะรับมือการจู่โจมของผมได้หรือ?”
การจู่โจมของอิจิโร่ มุรามาสะ เข้ามาใกล้มากแล้ว ส่วนหลินหยุนเพิ่งใช้กระบี่ต้าเต๋าฟันทำลายค่ายกลขุมเพลิง เป็นจังหวะที่พลังเก่ายังไม่สิ้น พลังใหม่ยังไม่เกิด
หากเป็นคนธรรมดาทั่วไป เวลานี้จะไม่มีพลังด้านทางการจู่โจมของอิจิโร่ มุรามาสะ
แต่หลินหยุนไม่ใช่คนธรรมดา
หลังจากที่เขาฟันทำลายค่ายกลขุมเพลิง ได้หันกลับไปอย่างรวดเร็ว ต่อยอิจิโร่ มุรามาสะไปหนึ่งหมัด
“ท่าแยกน้ำ”
ปัง
สองหมัดชนกัน หลินหยุนถูกสะเทือนลอยออกไป
อิจิโร่ มุรามาสะก็ถูกสะเทือนถอยหลังไปหลายก้าว
ทั้งสองต่างก็ไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างไร
“ถึงทีผมแล้ว” หลินหยุนพูดเสร็จ ร่างกายหายลับไป
เสียงร่องรอยแผ่วเบา ดังก้องอยู่ระหว่างสวรรค์กับโลก
“เทพเซียนมาเพื่อหยุดสวรรค์….”
เงาร่างขนาดใหญ่ ในมือถือดาบใหญ่ ยืนตระหง่านอยู่ระหว่างสวรรค์กับโลก
คนตัวใหญ่มองเห็นภาพใบหน้าไม่ชัด แต่ดูเลือนลางรู้สึกเหมือนหลินหยุน
เก้ากระบี่ต้าเต๋า ดาบสกัดนภา
ชิ้ง
คนตัวใหญ่ฟันดาบไปหาอิจิโร่ มุรามาสะ ราวกับว่าโลกทั้งใบถูกกดทับลงมา
อิจิโร่ มุรามาสะตื่นตระหนกตกใจ พร้อมพูดขึ้นว่า “นี่เป็นเทพวิทยายุทธแบบไหน? ในวงการบู๊ชาวจีน ยังไม่เคยได้ยินว่ามีเทพวิทยายุทธแบบนี้”
“ไอ้นี้เป็นใครมาจากไหนกันแน่”
อิจิโร่ มุรามาสะรู้สึกว่าตอนเองไม่ได้กำลังต่อสู้กับหลินหยุน แต่กำลังต่อต้านโลกทั้งใบ
เมื่ออิจิโร่ มุรามาสะคิดจะหลบ กลับพบว่าตนเองถูกสะกดไว้กับที่
“แย่แล้ว หลบไม่ได้”
“ให้ตายสิ”
อิจิโร่ มุรามาสะตอบสนองอย่างรวดเร็ว รู้ว่าไม่มีทางเลี่ยง ก็เริ่มการจู่โจมด้วยพลังที่แข็งแกร่งที่สุดทันที
“หมัดหยินหยางไร้ขีด”
หมัดทั้งคู่ของอิจิโร่ มุรามาสะ ประกายเปลวไฟสีแดงขึ้นมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ หมัดอีกข้างหนึ่ง กลับประกายเปลวไฟสีดำออกมา
หมัดทั้งคู่ของอิจิโร่ มุรามาสะ วนเป็นวงกลมรอบตัวหนึ่งรอบ เชื่องช้าเหมือนลุงป้าชาวจีนรำไทเก็กในสวนสาธารณะพวกนั้น
แต่อุปสรรคที่มองไม่เห็นหลายอย่างได้ปรากฏตรงหน้าอิจิโร่ มุรามาสะ
แดนของนินจาฟ้า สามารถระดมพลังแห่งสวรรค์และโลกได้แล้ว
อิจิโร่ มุรามาสะไม่ได้จู่โจมทันที อยู่ในท่าเตรียมพร้อมตลอด รอคอยดาบของหลินหยุนฟันลงมา เขาค่อยตะโกนขึ้น มือทั้งคู่ผลักออกไปอย่างแรง
ปัง
การจู่โจมของอิจิโร่ มุรามาสะ ทำได้เพียงสกัดกั้นดาบสกัดนภาไว้ไม่กี่วินาที
จากนั้นอุปสรรคข้างหน้าอิจิโร่ มุรามาสะก็พังทลายหมด หมัดของเขาที่ต่อยออกไป ก็ดับสูญในทันที
แต่อานุภาพของดาบสกัดนภา ก็ดับสูญไปกว่าครึ่ง
สุดท้าย ฟันลงบนร่างอิจิโร่ มุรามาสะ
อิจิโร่ มุรามาสะถูกทำร้ายกระเด็นลอยออกไป บนพื้นถูกกีดเป็นร่องยางเหวลึก
ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเลือดเนื้อผสมปนกัน แต่ยังคงไม่เป็นอะไรมาก
แสดงว่าร่างกายนินจาฟ้า แข็งแกร่งถึงขั้นระดับไหน
ชาวจีนรอบๆพวกนั้น ลืมร้องไชโยให้กับหลินหยุนแล้ว
ส่วนคนญี่ปุ่น ก็ลืมให้กำลังใจอิจิโร่ มุรามาสะ
การต่อสู้ของทั้งสองคน แทบจะลบล้างการรับรู้ของทุกคนเกี่ยวกับโลกวิทยาศาสตร์
“อิจิโร่ มุรามาสะ แพ้หรือยัง?”
“ยัง คุณไม่เห็นหรือว่าเขาลุกขึ้นมาอีกครั้งแล้วหรือ?”
อิจิโร่ มุรามาสะลุกขึ้นยืน มองดูหลินหยุนด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
“ปรมาจารย์หลิน หลายปีมานี้ คุณเป็นคนแรกที่ผลักผมไปสู่สถานการณ์ที่สิ้นหวัง”
ภายในน้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยความอันตราย
จากนั้น ภายใต้การจ้องมองของทุกคน มือทั้งคู่ของอิจิโร่ มุรามาสะ หมุนวนหนึ่งร้อยแปดสิบองศาอย่างแปลกประหลาด
พลั่ก
มือข้างหนึ่งของเขา สอดเข้าไปในหลังคอของตนเอง
จากนั้น ค่อยๆดึงขึ้นข้างบน เหมือนกำลังดึงกระดูกสันหลังของตนออกจากร่าง
ทุกคนรอบๆทูกการกระทำที่บ้าคลั่งของอิจิโร่ มุรามาสะ ทำให้ตกตะลึงไปหมด
“เขา เขากำลังทำอะไร”
“เขาจะฆ่าตัวตายหรือ?”
“ถึงแม้สู้ไม่ได้ ก็ไม่ต้องทำเช่นนี้นิ นินจาญี่ปุ่นพวกนี้ ยังคงบ้าคลั่งเหมือนเมื่อก่อน”
“บ้าคลั่งกับคนอื่น กับตนเองก็บ้าคลั่ง”
ชาวจีนทุกคนต่างถอนหายใจ ดูเหมือนว่าจะหวนนึกถึงสมัยสงครามเมื่อก่อน
ชาวญี่ปุ่นก็ตื่นตระหนกตกตะลึงเช่นกัน
“อาจารย์มุรามาสะกำลังทำอะไรอยู่?”
“หรือว่า เขาจะอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์อะไร?”
มีเพียงนินจาระดับสูงส่วนน้อยของญี่ปุ่น แสดงสีหน้าจริงจังและหนักแน่น
“หรือว่า ของสิ่งนั้นซ่อนไว้ในตัวอิจิโร่ มุรามาสะ?”
