ตูม!
หลินหยุนไม่ได้กระทำการหรือเคลื่อนไหวอะไรทั้งนั้น
แต่ว่า ทุกคนกลับรู้สึกได้ว่าในอากาศเหมือนมีสิ่งของอะไรที่ระเบิดขึ้น
ความหนาวเย็นทำให้ทุกคนในสถานที่นั้นรู้สึกได้ถึงความเหน็บหนาวที่ทิ่มแทงไปถึงกระดูก
เจตนาสังหาร ที่แทบจะเป็นเจตนาสังหารที่เกิดขึ้นอย่างเป็นรูปธรรมแล้ว
ช่างน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก!
หลินหยุนสีหน้าท่าทางไร้อารมณ์ไร้ความรู้สึก น้ำเสียงเฉยชา ไม่มีอารมณ์ความรู้สึก ราวกับเครื่องจักรกล
พาฉันไปที่สุสานของเธอหน่อย หลินหยุนพูดขึ้น
ตกลง ฉันพานายไป โม่จือมิ่งพูดขึ้น
ฉินหลันเป็นห่วงหลินหยุน จึงพูดขึ้นว่า: เสี่ยวหยุน ฉันจะไปกับนายด้วย ช่วงที่ผ่านมานี้ได้รับ
ความกดดันอยู่ตลอด ฉันเองก็ยังไม่ได้ไปเซ่นไหว้คุณท่านจินเลย
อืม หลินหยุนพยักหน้า
ควีนจินฝังอยู่ที่สุสานหนานซาน
หลุมฝังศพธรรมดาทั่วไป โดยมีแท่นหินจารึกชื่ออยู่ด้านหน้าหลุม
ขบวนรถของบริษัท ตงหวาง กรุ๊ป ได้แก่รถยนต์ออดี้สีดำหกคัน รถตู้เบนซ์สองคัน ได้นำพา
ทุกคนมายังสุสานของควีนจิน
ด้านหน้าของแท่นหินหลุมฝังศพ หยุนเยว่ในชุดลำลองธรรมดา กำลังดื่มเหล้าอยู่คนเดียว
เจ้านาย ฉันทราบว่าคุณไม่ชอบเป็นผู้หญิง ดังนั้น มักจะชอบให้คนอื่นเรียกขานคุณว่า
นายท่านจิน
ตอนที่คุณดีใจ ตอนที่คุณโกรธ มักจะชอบดื่มเหล้าสามแก้วใหญ่ในห้องตามลำพัง
ครั้งนี้ให้ฉันได้มาดื่มเป็นเพื่อนกับคุณเถอะ!
หลินหยุนและคนอื่น ๆ ยืนอยู่ด้านหลังของหยุนเยว่ และมองดูไปที่เธออย่างเงียบ ๆ ขณะที่
เธอกำลังเงยหน้าดื่มเหล้าขาวดีกรีสูงจนหมดแก้ว
หยุนเยว่ จินไซ ขอแสดงความเสียใจด้วย! ฉินหลันพูดปลอบโยนขึ้นเบา ๆ จากด้านหลัง
หยุนเยว่หันหน้ามา โดยที่ดวงตาทั้งสองข้างแดงก่ำและบวม พร้อมกับมองไปที่ฉินหลันและคนอื่น ด้วยท่าทางที่เบลอ
ปรมาจารย์หลิน?
ในที่สุดคุณก็กลับมาแล้ว!
น่าเสียดายที่ คุณกลับมาช้าเกินไปแล้ว เจ้านายไม่อยู่แล้ว
ตลอดชีวิตของเจ้านาย แม้จะเป็นผู้หญิงก็ไม่ได้ด้อยกว่าผู้ชายเลย และไม่เคยทำผิดกับใครด้วย
ถือว่าเธอได้เสียชีวิตลงไปเพราะคุณ
หวังว่า คุณจะสามารถแก้แค้นให้กับเจ้านายได้ เจ้านาย เสียชีวิตลงอย่างอเนจอนาถอย่างยิ่ง!
แววตาของหยุนเยว่ แสดงออกถึงความเคียดแค้นที่ลืมไม่ลง
ตอนที่ฉันได้รับร่างศพของเจ้านายนั้น แขนขาของเธอรวมถึงกระดูกทั่วร่างกายได้ถูกคนใช้ชี่แท้
ทำลายจนแหลกสลาย
คนผู้นั้น สมควรที่จะถูกฟันจนแหลกเป็นชิ้น ๆ!
หยุนเยว่กัดฟันพูดคำนี้ออกมา โดยที่เสียงของเธอ เหมือนกับดังมาจากวิญญาณอาฆาตใน
นรกสิบแปดชั้น
มีลมพัดผ่านไป จนไฟบนเทียนไขหน้าหลุมศพสั่นไหวเล็กน้อย
ทุกคนรู้สึกได้ทันทีว่าที่แผ่นหลังเกิดอาการเย็นวูบวาบ ที่จริงแล้วไม่ใช่ความโกรธแค้นของยอดฝีมือ เท่านั้นที่ทำให้คนเกิดความหวาดกลัว
ถึงแม้จะเป็นเพียงแค่คนธรรมดา แต่ความโกรธแค้นของเธอก็สามารถที่จะทำให้คนรู้สึกได้ถึงพลัง
อานุภาพที่น่าหวาดกลัวได้เช่นเดียวกัน
หลินหยุนไม่พูดไม่จาอะไร เดินขึ้นมาด้านหน้า แล้วมองไปที่รูปถ่ายของควีนจินบนแท่นหินหน้า
หลุมฝังศพ
เขายกมือขึ้นเล็กน้อย เหล้าขาวที่อยู่บนพื้นลอยขึ้นมาในมือของเขาอย่างอัตโนมัติ
เขาเงยหน้าขึ้น พร้อมกับดื่มเหล้าขาวที่เหลืออยู่ครึ่งขวดนั้นจนหมดสิ้น
ขวดเหล้าถูกเขาบีบจนแหลกละเอียด แล้วก็กระจายล่องลอยไปตามสายลม
เพื่อนเก่า ขอให้ไปสู่สุคติ
ที่จริงแล้วหลินหยุนไม่ได้มีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องที่ลึกซึ้งอะไรกับควีนจิน สำหรับหลินหยุนแล้ว
เขามองว่า ระหว่างทั้งสองคน ส่วนใหญ่จะเป็นการแลกเปลี่ยนกันทางผลประโยชน์มากกว่า
ถึงขนาดที่ สถานะของควีนจิน ยังไม่มีน้ำหนักที่เทียบเคียงได้กับเจี่ยงสงในจิตใจของหลินหยุน
แต่ว่า ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนไม่ยืนยงแน่นอน เจี่ยงสงเลือกที่จะทรยศ
ส่วนควีนจินกลับสู้รบจนต้องเสียชีวิต
โดยเสียชีวิตลงอย่างน่าเศร้าโศก
สีหน้าของหลินหยุนเฉยเมยอย่างมาก แต่ว่า บริเวณรอบตัวของเขา เหมือนกับมีชั้นความ
หนาวเหน็บที่หนาแน่นจนแยกออกไม่ได้
หลินหยุนมองไปยังหยุนเยว่ที่อยู่บนพื้น และพูดขึ้นว่า: รักษากิจการพื้นฐานของเจ้านายคุณ
เอาไว้ให้ดี
ความแค้นของเธอ ฉันจะเป็นคนแก้แค้นแทนตัวเธอเอง
หยุนเยว่ยิ้มอย่างเศร้าหมองและพูดขึ้นว่า: ตลอดชีวิตของเจ้านาย ไม่มีลูกสักคน แล้วจะรักษากิจการพื้นฐานไว้เพื่ออะไร?
หากว่าคุณต้องการ ก็นำมันไปเถอะ เพียงแค่สามารถแก้แค้นให้กับเจ้านายได้ก็พอแล้ว
หลินหยุนมองไปที่ฉินหลัน และพูดขึ้นด้วยสีหน้าท่าทางที่ไร้อารมณ์ไร้ความรู้สึก: ไปส่งฉันที่
สถานีรถไฟความเร็วสูง
อืม
ฉินหลันพยักหน้า
แม้ว่าหลินหยุนจะไม่พูดรุนแรงอะไร แต่ เธอเข้าใจดีว่า น้องชายที่ดูสงบนิ่งคนนี้ สัตว์ร้ายที่
ซุ่มซ่อนอยู่ในจิตใจของเขาตัวนั้นได้ตื่นขึ้นแล้ว
เมืองหลวง คฤหาสน์สภาประเทศ
หวางจิงหลงได้พาสี่วงศ์ตระกูลใหญ่ รวมถึงพวกผู้บริหารระดับสูงที่พักพิงพวกเขา ได้กำลังพูดคุย
โต้แย้งอย่างดุเดือด อยู่กับหงซานเหอและคนอื่น ๆ
โดยหงซานเหอโมโหถึงขั้นหน้าตาแดงก่ำแล้ว
การกระทำทั้งหมดของหลินหยุนที่รัสเซีย จะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสอง
ประเทศไหม เรื่องนี้ไม่ใช่พวกนายพูดแล้วก็จะเป็นอย่างนั้น ต้องให้ประธานาธิบดีรัสเซียพูดเอง
ถึงจะถูกต้อง!
จางฉางเกิงเจ้าบ้านตระกูลจางยิ้มเยาะและพูดว่า: ท่านหง คุณพูดแบบนี้ถือว่าไม่เหมาะสม
อย่างยิ่ง หรือว่าจะต้องให้รัสเซียเปิดศึกสงครามกับพวกเราก่อน จึงจะถือว่าทำลายความสัมพันธ์
ระหว่างสองประเทศอย่างนั้นเหรอ?
หลิวเทียนเฉิงเจ้าบ้านตระกูลหลิวพูดขึ้นอย่างจริงจังว่า: ฉันเองก็ไม่เห็นด้วยกับคำพูดของท่านหง เป็นไปได้อย่างไรที่ประธานาธิบดีรัสเซีย จะลดเกียรติของตนเองลงเพื่อพูดแบบนี้ล่ะ?
นี่กำลังเข้าข้างหลินหยุนชัดๆ !
เรื่องนี้ หวังว่าท่านประธานาธิบดีจะจัดการอย่างจริงจัง มิเช่นนั้นต่อไปนักบู๊จีนของพวกเรา ก็จะสามารถออกไปยังต่างประเทศเพื่อก่อความเดือดร้อนได้ตามอำเภอใจ ซึ่งหลังจากนั้น
พวกเราประเทศจีนคงจะมีศัตรูรอบด้านเป็นแน่
จ้าวโม่เย้นเจ้าบ้านตระกูลจ้าวพูดขึ้นอย่างหนักแน่นว่า: ถูกต้อง จำเป็นจะต้องจัดการไอ้หนุ่มนั้น เพื่อเป็นการแจ้งเตือนให้กับนักบู๊ทั้งหลาย
ประธานาธิบดีจีนยิ้มโดยที่ไม่พูดอะไร แล้วมองไปยังหวางจิงหลงที่อยู่ด้านข้าง: ผู้อาวุโสใหญ่หวาง มีความคิดเห็นอย่างไรบ้าง?
หวางจิงหลงยกมือแสดงความเคารพต่อประธานาธิบดีจีน และพูดขึ้นอย่างสุภาพนอบน้อมว่า: นับตั้งแต่โบราณนักปราชญ์ ต่างก็ได้รับการยกย่องและถูกลงโทษอย่างชัดเจนมาโดยตลอด เมื่อกระทำผิดพลาดแล้วก็ต้องถูกลงโทษ มิเช่นนั้นจะปกครองประชาชนได้อย่างไร?
ถ้าหากคนของโลกบู๊ ต่างก็เป็นแบบเขาทั้งหมด กระทำการเหิมเกริมประพฤติมิชอบ ประเทศจีน
ของพวกเราจะไม่ตกอยู่ในอันตรายหรอกเหรอ?
ประธานาธิบดีจีนพยักหน้า: ผู้อาวุโสใหญ่หวางพูดได้อย่างมีเหตุผล
หากกระทำการเช่นนี้ ก็คงจะต้องสงสัยว่าเป็นการทำลายความสัมพันธ์ระหว่างสองประเทศ
อย่างแท้จริง
แต่ว่า ในเมื่อเรื่องนี้เกี่ยวพันถึงหลินหยุน ถ้าอย่างนั้นก็ลองฟังเจ้าตัวพูดหน่อยแล้วกันว่าอย่างไร
ผู้อาวุโสใหญ่หวางคิดว่าอย่างไรล่ะ?
หวางจิงหลงขมวดคิ้วขึ้น ส่วนเจ้าบ้านที่เหลือทั้งสามตระกูลต่างก็มีสีหน้าหม่นหมอง
นึกถึงความน่าเกรงขามของหลินหยุนแล้ว ถ้าหากให้พวกเขาเผชิญหน้ายืนยันกับหลินหยุน พวกเขาเองก็ยังมีความหวาดระแวงอยู่บ้าง
แต่ว่า หลินหยุนเป็นคนก่อเรื่องขึ้น เงื่อนไขของประธานาธิบดีจีนนั้น ก็พอที่จะเข้าใจได้
หวางจิงหลงพูดขึ้นว่า: สมเหตุสมผล
ประธานาธิบดีจีนยิ้มเล็กน้อย แล้วมองไปที่หงซานเหอ: อย่างนั้นก็ให้หลินหยุนเข้ามาเถอะ!
ดวงตาที่แก่ชราทั้งสองข้างของหงซานเหอ เปล่งประกายแวบขึ้นในทันที
ท่านประธานาธิบดีจีน หลินหยุนรออยู่ที่แผนกต้อนรับแล้ว
เมื่อพูดออกไป พวกเจ้าบ้านของทั้งสี่วงศ์ตระกูลใหญ่ ก็พากันขมวดคิ้วขึ้น
ประธานาธิบดีจีนยิ้มและพูดว่า: อย่างนั้นก็รีบให้เขาเข้ามาสิ!
รับทราบ! หงซานเหอหันหลังแล้วเดินออกไป ขณะที่เดินผ่านด้านข้างของหวางจิงหลง
และคนอื่นนั้น ก็ได้จ้องมองไปที่พวกเขาอย่างมีเลศนัย
ครู่เดียว หลินหยุนก็เดินตามหงซานเหอเข้ามา
ท่านประธานาธิบดี! หลินหยุนพยักหน้าแสดงความเคารพ
ประธานาธิบดีจีนก็พยักหน้า สีหน้าท่าทางเฉยเมย
หลินหยุน นายมาก็ดีแล้ว พวกผู้อาวุโสใหญ่หวางกำลังพูดถึงการกระทำของนาย ที่ทำลาย
ความสัมพันธ์ระหว่างจีนกับรัสเซีย สำหรับเรื่องนี้นายมีอะไรที่ต้องการจะพูดไหม?
หลินหยุนกวาดสายตามองไปที่หวางจิงหลงและคนอื่น ๆ โดยที่หวางจิงหลงสีหน้าท่าทาง
สงบนิ่ง ไม่ต้องการแม้แต่จะมองหลินหยุน
ส่วนเจ้าบ้านทั้งสามตระกูลที่เหลือ ต่างก็ไม่สบตากับหลินหยุน ดูเหมือนว่าจะหวาดกลัวเล็กน้อย
หลินหยุนพูดขึ้นว่า: ครั้งนี้ที่ฉันมาเมืองหลวง ข้อแรกเพื่อมาแก้แค้นให้เพื่อน ข้อสองคือมาเป็น
ตัวแทนของประธานาธิบดีรัสเซีย เพื่อส่งมอบของขวัญ
พูดจบ หลินหยุนก็นึกคิดขึ้น เอกสารข้อมูลเครื่องยนต์เครื่องบินรบรุ่นที่หกในแหวนเก็บของ ก็ปรากฏขึ้นบนพื้นที่สะอาดสะอ้าน
เอกสารข้อมูลมากมายขนาดนี้ โต๊ะหนึ่งตัววางไม่พอ
นี่คือ? ประธานธิบดีจีนถามขึ้นด้วยความสงสัย
หงซานเหอเองก็ขมวดคิ้ว แม้ว่าหลินหยุนจะได้เอ่ยปากกับเขาไว้ก่อนแล้ว แต่ของขวัญชิ้นนี้
ดูแล้วรู้สึกว่าน่าผิดหวังไม่น้อย!
หวางจิงหลงและคนอื่น ๆ ต่างก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย โดยมองไปที่กองเอกสารข้อมูลนั้น ด้วยสายตา
ที่เหยียดหยาม
ส่วนพวกผู้บริหารระดับสูงที่พักพิงสี่วงศ์ตระกูลใหญ่ ถึงขนาดพากันหัวเราะยิ้มเยาะขึ้น
นี่ก็คือของขวัญของประธานาธิบดีรัสเซีย? เหอะเหอะ กองเศษกระดาษที่เหลือใช้นี้ก็คือของขวัญ
อย่างนั้นเหรอ?
