ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1156
ในความคิดเห็นของลุค ฮาร์วีย์เป็นผู้ชายที่จนและไม่มีสิทธิ์ที่จะยืนอยู่ข้างกายแมนดี้
แต่อย่างไรก็ตาม แมนดี้กลับไม่ได้รับรู้ถึงความรู้สึกของลุคและถามขึ้นอย่างสงสัย “มิสเตอร์เพอร์รี่ ตอนนี้คุณทำงานอยู่ที่นี่เหรอคะ?”
ลุคยิ้มให้อย่างอ่อนโยน เขารู้สึกพึงพอใจพร้อมกับตอบกลับ “ครับ ผมเพิ่งได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นผู้จัดการของรีสอร์ตแห่งนี้ อันนี้นามบัตรผมครับ”
หลังจากที่เขาพูดจบ เขายื่นนามบัตรให้กับฮาร์วีย์และแมนดี้คนละหนึ่งใบ
แมนดี้รับนามบัตรมาพร้อมกับจ้อมดูมันอยู่หลายครับและพูดขึ้นอย่างสุภาพ “มิสเตอร์เพอร์รี่ ตอนนี้คุณกำลังทำไปได้ดีเลยนะคะ เมื่อก่อนคุณเป็นอาจารย์ที่ดีสุดเลยนะคะ”
คำชมของแมนดี้ทำให้ลุคเคลิ้ม แต่อย่างไรเขากลับพูดขึ้นอย่างถ่อมตน “พูดตรง ๆ นะครับ คนอย่างพวกเราเป็นแค่พนักงานระดับสูง รายได้ประจำปีของเรายังไม่ถึง 1.5 ล้านและยังเทียบไม่ได้กับตระกูลใหญ่ ๆ อย่างนั้นอีก”
“จริงด้วย ผมต้องขอโทษนะครับแมนดี้”
“ผมลืมไปเลย ผมเพิ่งได้ยินข่าวมาเมื่อไม่กี่วันก่อนบอกว่าบริษัทของคุณถูกส่งมอบให้กับตระกูลเยตส์และพวกเขายังตัดคุณออกจากตระกูลอีกด้วย!”
“แมนดี้ เมื่อก่อนที่โรงเรียน คุณได้รับชื่อว่าเป็นหญิงจากตระกูลผู้ดี คุณเป็นเทพธิดาที่มีความยุติธรรมและเสน่ห์แต่ทำไมคุณถึงถูกกระทำอย่างนี้ล่ะ?!”
“ผมคิดว่ามันคงเป็นเพราะว่าสามีไร้ประโยชน์ของคุณแน่นอน!”
“ถ้าอย่างน้อยเขามีความสามารถอยู่บ้าง ตอนนี้เขาก็คงจะมีประโยชน์อยู่บ้าง”
แมนดี้และฮาร์วีย์ไม่ได้ตอบกลับคำพูดของลุค
ลุคเผยรอยยิ้มและหันไปทางฮาร์วีย์ “พี่ชาย ในฐานะที่เราเป็นผู้ชายด้วยกัน ให้ผมแนะนำนะครับ”
“คุณเป็นผู้ชายนะ! ไม่คิดว่ามันน่าอายเหรอครับที่เกาะผู้หญิงกิน?”
“ในฐานะที่เป็นผู้ชาย คุณต้องมีความภาคภูมิใจสิครับ!”
“คุณควรเข้าใจนะครับ รีบหย่ากับแมนดี้ซะ หยุดทำลายอนาคตที่ดีของเธอสักที!”
ลุคพูดอย่างขมขื่นราวกับว่าถ้าฮาร์วีย์ปฏิเสธที่จะทิ้งแมนดี้จะกลายเป็นความผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่
แต่ฮาร์วีย์กลับตอบกลับอย่างเมินเฉย “คุณคืออาจารย์ลุค เพอร์รี่ใช่ไหม?”
“ถูกต้อง อาจารย์ผู้ที่ชอบแนะนำผู้คนอื่น ๆ”
“ถ้าอย่างนั้น มิสเตอร์เพอร์รี่ช่วยให้คำแนะนำผมอีกอย่างได้ไหมครับ? ถ้าผมไม่คู่ควรกับแมนดี้แล้วใครล่ะครับที่คู่ควร?”
ท่าทีของฮาร์วีย์เย็นชา
แต่สายตาของลุคกลับเป็นประกาย
ความหวัง!
ดูเหมือนว่าไอ้สารเลวคนนี้ดูจะเข้าใจว่าเขาไม่ได้มีความสามารถขนาดนั้น!
ตราบใดที่ลุคสามารถไล่ไอ้สารเลวคนนี้ออกไปให้ห่างได้ โอกาสดี ๆ ก็จะเข้ามาหาเขา
ด้วยความคิดนี้ที่อยู่ในหัวของเขา ทำให้ลุครีบคว้าโอกาสที่หายากที่สุดนี้ไว้ เขาแสดงท่าทีเสน่ห์หาให้กับแมนดี้พร้อมพูดขึ้น “แมนดี้ คุณจำสิ่งที่ผมพูดได้หรือเปล่าตอนที่ผมสารภาพกับคุณไปก่อนหน้านี้?”
“ผมบอกว่าถ้ามันหมายถึงสิบปี ร้อยปี พันปีหรือหมื่นปีผมก็ยังจะรอคุณ! และผมก็จะเติมเต็มคำสัญญาของผม ผมเลยอยู่เป็นโสดมาตลอด!”
“เพียงแค่คำตอบรับของคุณและผมจะแต่งงานกับคุณทันที ผมมีรายได้ราว ๆ หลายล้านดอลลาร์และผมยังเป็นเจ้าของอพาร์ทเม้นต์หลายแห่งในบัควู้ดอีกด้วย มันแสดงให้เห็นว่าผมคู่ควรกับคุณอย่างแน่นอน!”
คำพูดของลุคเลี่ยนจนแมนดี้รู้สึกขนลุก
อึดอัด นี่มันอึดอัดเกิดไปแล้ว!
ตอนนี้มันยุคไหนแล้ว? ยังมีคนสารภาพอย่างนี้อยู่อีกเหรอ?
แต่อย่างไร ลุคดูเหมือนจะคิดว่าแมนดี้รู้สึกเขินอาย
ชายที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มย่อมไม่ใช่สิ่งที่ดี
หญิงสาวเขินอายทุกเมื่อที่เธอคิดถึงสามีของเธอ
แบบนี้ต้องดีแน่ สิ่งอาจจะเป็นไปได้!
ในตอนนี้เองความตื่นเต้นของลุคกลับเพิ่มพูนขึ้น สายตาของเขาร้อนผ่าวด้วยตัณหาและรอไม่ไหวที่จะคว้าแมนดี้ออกไปจากที่นี่!
