ทันทีที่โนอาห์แตะหัวงูหน้าต่างที่คุ้นเคยก็ปรากฏขึ้นอีกครั้งลอยอยู่ต่อหน้าต่อตาเขา
[พบออร่าปีศาจที่อ่อนแอลง เช่นเดียวกับเจ้าแห่งนรก ผู้ใช้สามารถทำสัญญากับปีศาจตัวใดก็ได้ คุณต้องการทำสัญญาหรือไม่]
เมื่ออ่านข้อความโนอาห์ก็รู้สึกประหลาดใจ เขาประหลาดใจเพราะเห็นได้ชัดว่างูตัวเล็กตัวนี้ที่ทุกคนเชื่อว่าเป็นมอนเตอร์ที่อ่อนแอนั้นแท้จริงแล้วเป็นปีศาจ เมื่อคิดว่าอาจมีปิศาจตัวอื่นๆทั่วโลกเช่นเดียวกับงูน้อยตัวนี้มันก็ทำให้โนอาห์รู้สึกตื่นเต้น
ในฐานะผู้สืบสายเลือดของลูซิเฟอร์เขาจินตนาการว่าวันหนึ่งเขาจะสามารถบังคับบัญชากองทัพปีศาจได้ ดังนั้นหากเขาสามารถหาปีศาจเหล่านี้ได้ทั่วโลกเขาก็สามารถพัฒนากองทัพปีศาจที่เขาจินตนาการไว้ได้
แต่มีบางอย่างในหน้าต่างนั้นที่ดึงดูดความสนใจของเขา
‘สัญญาหมายความว่ายังไง’ เขาถามจากระบบ เขาไม่เคยมีปฏิสัมพันธ์กับระบบมากนัก เนื่องจากข้อมูลที่ระบบให้มานั้นชัดเจนมากเขาจึงไม่เคยมีข้อกังวลใดๆที่ต้องสอบถามจากระบบมากนักจนตอนนี้เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าระบบจะตอบเขาหรือไม่
โชคดีสำหรับเขาระบบตอบสนองหลังจากนั้นไม่นาน
[ลูซิเฟอร์มีชื่อเสียงมากในโลกจากสัญญาที่เขาทำ ในตอนที่เขาอยู่ในจุดสูงสุดมนุษย์ยังมีคำพูดเกี่ยวกับเขาที่กล่าวว่า “ให้ระวังเมื่อทำสัญญากับปีศาจ” อย่างไรก็ตามสัญญาเหล่านี้ไม่ได้จำกัดเฉพาะมนุษย์เท่านั้น ลูซิเฟอร์ยังทำสัญญากับปีศาจเพื่อแลกกับบางสิ่งที่ปีศาจอาจต้องการ เมื่อเวลาผ่านไป มนุษยชาติเริ่มเข้าใจว่าการติดต่อและทำสัญญากับปีศาจทำยังไง บางคนถึงกับคัดลอกส่วนเล็กๆของสิ่งที่สัญญาสามารถทำได้และไปสร้างใหม่ในฐานะผู้สร้างข้อตกลง ลูซิเฟอร์มีอำนาจควบคุมสิ่งที่จะเกิดขึ้นในสัญญาและในฐานะสายเลือดของเขาผู้ใช้ก็สามารถควบคุมได้เช่นกัน คุณต้องการทำสัญญากับปีศาจตนนี้หรือไม่]
เมื่ออ่านข้อความนี้โนอาห์ก็ประหลาดใจชั่วขณะ หากสิ่งที่ข้อความนี้พูดเป็นความจริง เป็นไปได้ว่าสัญญาที่มนุษย์กำลังทำกับมอนเตอร์อยู่นั้นเป็นผลมาจากสัญญาที่ลูซิเฟอร์ทำกับมนุษยชาติในอดีต เนื่องจากเป็นเวลานานแล้วที่มนุษย์เชื่อในพระเจ้าคาทอลิกและลูซิเฟอร์ นั่นทำให้รู้สึกว่าข้อมูลจากที่มาของสัญญาเหล่านั้นหายไป
‘ถ้าฉันสามารถควบคุมวิธีการทำงานของสัญญาได้ ฉันสามารถทำให้สัญญาเป็นสัญญาที่เท่าเทียมกันได้หรือเปล่า? งูตัวนี้ไม่ได้แสดงเจตนาร้ายต่อฉัน’ โนอาห์คิดอย่างจริงจังขณะที่เขามองไปที่งูตัวน้อยตรงหน้าของเขา
‘จำอะไรเกี่ยวกับตัวเองได้บ้างไหมเพื่อนตัวน้อย’ โนอาห์ถามงูในขณะที่ดูมันพันรอบนิ้วของเขา
งูมองโนอาห์สองสามวินาที หลังจากนั่นมันก็หลับตาลงดูเหมือนจะพยายามนึกอะไรบางอย่าง สิ่งที่มันพูดกับโนอาห์เป็นความจริง มันจำได้ว่ามันเกิดมาจากไข่และได้รับการดูแลจากมนุษย์ แต่ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น สิ่งเดียวที่มันไม่ได้พูดถึงคือส่วนหนึ่งของความทรงจำของมันที่ดูเหมือนหมอกจางๆ ในตอนแรกมันเชื่อว่าความทรงจำส่วนนี้ของมันคือช่วงเวลาที่มันยังไม่ได้สติอยู่ในไข่ แต่เมื่อได้ยินคำถามของโนอาห์มันจึงตัดสินใจที่จะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อพยายามมองดูบางสิ่งระหว่างหมอกนั้นภายในหัว
น่าแปลกสำหรับมันเพราะหลังจากที่มนุษย์คนนี้สอดมือเข้ามาในตู้ปลาของมัน แทนที่มันจะรู้สึกรังเกียจเหมือนที่มันรู้สึกกับมนุษย์คนอื่น แต่ครั้งนี้มนุษย์คนนี้กลับดึงดูดมันอย่างน่าประหลาด ประหลาดมากจนมันเริ่มรู้สึกสบายตัวมากเมื่อได้นอนขดตัวอยู่ในมือของเขา บาดแผลที่ติดตัวมันมาตั้งแต่เกิดตอนนี้เริ่มสบายขึ้น มันรู้สึกว่าบาดแผลพวกนั้นยังคงเจ็บอยู่แต่มันก็เจ็บน้อยลงหากมันระวังตัว แต่เมื่อมันพันตัวของมันรอบผิวหนังของมนุษย์คนนี้มันก็ไม่รู้สึกเจ็บปวดอีกต่อไป
ในขณะที่งูกำลังนึกอะไรบางอย่าง ผู้ดูแลก็มองไปที่งูและโนอาห์ด้วยท่าทางตกใจ เธอไม่อยากจะเชื่อว่าชายหนุ่มคนนี้สามารถโต้ตอบกับงูดำตัวน้อยตัวนี้ได้จริง เธอทำได้เพียงแต่ยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าเท่านั้น
“คุณ…คุณต้องการเก็บงูตัวนั้นไว้หรือเปล่าคะ?” หญิงสาวถามอย่างไม่แน่ใจ หากงูกัดเขาหรือพยายามหนีไม่ว่าด้วยวิธีใด เธอก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากแสดงมอนเตอร์ตัวอื่นให้เขาดูเพราะหากมอนเตอร์ไม่เต็มใจสัญญาก็จะไม่ได้ผลเลย แต่เมื่อดูจากท่าทางของงูตัวนั้นว่าเชื่องแค่ไหนหญิงสาวก็ต้องยอมรับว่าพวกเขาเข้ากันได้ดีมาก
เป็นเรื่องยากที่มอนเตอร์จะทำตัวคุ้นเคยกับมนุษย์ แม้แต่หนูตัวเล็กตาสว่าง ซึ่งรู้กันดีว่าเชื่องและให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ก็แทบไม่ได้ทำตัวเชื่องเหมือนงูตัวเล็กตัวนี้เลย สิ่งที่หนูทำมากที่สุดคือการทำตัวเฉยเมยเมื่อมนุษย์หยิบมันขึ้นมา และนั่นเป็นสัญญาณที่ดีที่สุดที่พวกมันจะมอบให้ได้ แต่การเริ่มเลื้อยมาที่มือของมนุษย์ราวกับรู้จักกันมานานนั้นไม่เคยเกิดขึ้นจากมอนเตอร์ในร้านมาก่อน เมื่อมองไปที่งูที่กำลังปิดตาลงครึ่งหนึ่งหญิงสาวก็คิดว่าสองคนนี้มีวาสนาร่วมกัน
“ครับถ้าทำได้ผมอยากเก็บไว้ งูตัวนี้ราคาเท่าไหร่งั้นหรอ?“ โนอาห์ตอบและถามหญิงสาวอย่างเหม่อลอยขณะที่มองไปที่งูซึ่งยังคงดิ้นรนกับกระบวนการค้นหาข้อมูลบางอย่างจากความทรงจำของมันเอง
เมื่อได้ยินคำถามของโนอาห์ผู้ดูแลไม่รู้ว่าเธอรู้สึกดีที่สามารถขายงูที่มีปัญหาซึ่งสร้างความเสียหายให้กับร้านได้ หรือเธอรู้สึกแย่ที่ไม่สามารถซื้องูตัวนี้ได้เองเพราะเธอก็ชอบมันเหมือนกัน
“ราคาของมันถูกลดลงเนื่องจากมันเกิดมาพร้อมกับอาการบาดเจ็บและไม่มีมนุษย์คนไหนสามารถเอาชนะความไว้วางใจของมันได้ ร้านค้าของเราจึงต้องลดราคาของมันเพื่อให้ขายมันได้ง่ายมากขึ้น ราคาเดิมของมันคือ 2,000 ดอลลาร์ แต่จากสภาพของมันและสถานะที่เป็นปัญหาของมันดังนั้นมันจึงถูกลดราคาลง 75% เหลือเพียง 500 ดอลลาร์เท่านั้น อันที่จริงราคานี้น้อยกว่าจำนวนเงินที่ใช้ในการรักษามันไปแล้ว” หญิงสาวกล่าวด้วยความเศร้าในตัวของเธอ
หากมันใช้เพียงแค่เงินในการซื้อเธอก็คงจะซื้องูไปแล้วและพยายามที่จะเอาชนะมันที่บ้านของเธอเอง แต่ร้านค้ามีนโยบายที่จะไม่ขายมอนเตอร์ที่อาจฆ่ามนุษย์ได้จากความสัมพันธ์ที่ต่ำ แต่หากภายหลังที่ผู้ซื้อตัดสินใจซื้อมอนเตอร์ไปแล้ว ร้านค้าจะไม่รับผิดชอบต่อการเสียชีวิตใดๆของคนซื้อ
“ได้เลย ฉันจะพามันไปด้วย” โนอาห์รู้กังวลในครั้งแรกเมื่อเขาได้ยินว่าราคาเริ่มต้นของมันสูงถึง 2,000 ดอลลาร์ เขาคงไม่สามารถซื้อมันได้ถ้าราคายังสูงขนาดนั้น แต่ตอนนี้เขาก็มีความสุขที่เขามีเงินเพียงพอที่จะซื้อมันในราคาที่ลดลงมาแล้ว
หากเขายังคงเป็นผู้ถูกเลือกระดับ F เขาจะต้องบุกป้อมปราการ 3 แห่งและเสี่ยงชีวิตของตัวเองอีกทั้งยังต้องประหยัดเงินในสิ่งจำเป็นพื้นฐานเพื่อให้สามารถซื้องูตัวนี้ได้ในราคาส่วนลด แต่หากเป็นราคาเดิมเขาคงต้องบุกป้อมปราการมากกว่า 20 แห่งเพื่อให้มีเงินเพียงพอที่จะจ่ายให้กับงูตัวนี้และเมื่อพิจารณาถึงเงินที่เขาควรจะจ่ายให้ลุงของเขาทุกสัปดาห์มันอาจจะต้องใช้เวลานานกว่านี้ในการรวบรวมเงิน
ในขณะที่โนอาห์มีความสุขที่ได้เป็นผู้ถูกเลือกระดับ E เพราะมันทำให้เขามีรายได้อย่างน้อย 1,000 ดอลลาร์จากการบุมป้อมปราการ
งูตัวน้อยก็ยังคงพยายามอย่างจริงจังที่จะถอดรหัสความทรงจำบางส่วนที่อยู่ในพื้นที่ที่มีหมอกในหัวของมัน
ทุกครั้งที่มันพยายามสำรวจส่วนนั้นของความทรงจำมันจะรู้สึกเหนื่อยมาก ส่วนนั้นในจิตใจของมันเป็นเหมือนหลุมดำของพลังงานดังนั้นทันทีที่มันเริ่มพยายามเจาะเข้าไปในส่วนนั้นของจิตใจมันก็รู้สึกเหมือนกับว่ามันใช้เวลาหลายชั่วโมงในการวิ่งไปรอบๆโดยไม่หยุดพัก
โชคดีที่สิ่งที่มันทำเพื่อคลี่คลายความทรงจำส่วนนั้นไม่ได้ไร้ผลไปซะทั้งหมด เพราะอย่างน้อยมันก็สามารถได้รับข้อมูลเล็กๆน้อยๆในขณะที่มันดิ้นรนอยู่ที่นั่น
โนอาห์ผู้ซึ่งหลงใหลในเกล็ดสีดำเล็กๆที่สวยงามบนร่างกายของมันได้สังเกตเห็นว่ามันลืมตาขึ้นอีกครั้ง แต่มันเริ่มหายใจไม่ออกไปช่วงหนึ่ง หลังจากนั้นก่อนที่โนอาห์จะได้ถามว่าเกิดอะไรขึ้นกับมัน มันก็พูดบางอย่างกับโนอาห์ที่ทำให้เขาประหลาดใจ
