บทที่ 151 ฉันคือผู้หญิงของคุณ
“หยู่ถิง ผม……”
หัวหน้ายามหนุ่มอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่ว่ายังไม่ทันจะพูดจบ หยู่ถิงก็โบกมือขัดขวางไว้
“ขอบคุณมากที่คุณทำเพื่อรักษา‘หน้าตา’ของบริษัท รู้สึกขอบคุณมากจริงๆ ดังนั้นพรุ่งนี้คุณไปรับเงินเดือนของเดือนนี้เต็มจำนวนที่แผนการเงินได้เลยนะ ไม่ต้องขอบคุณฉันหรอก ”
“ประธานหยู่ ประธานหยู่ ผมไม่รู้จริงๆว่าเขาเป็นเพื่อนของท่าน ผม……”
หัวหน้ายามขอร้องให้ยกโทษอยู่นาน ขอเพียงเพื่อรักษางานที่ดีแบบนี้เอาไว้ได้ หยู่ถิงหันมามองทางผมทันที
หัวหน้ายามคนนี้เป็นคนฉลาด รีบตรงมาเข้าใกล้ผม หน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม และไม่หยุดโค้งคำนับ
“พี่ชาย พี่ชายผมผิดไปแล้ว ผมมันดูถูกคนอื่น และยิ่งไม่ควรผลักคุณ”
เขาพูดอะไรมากมาย ผมไม่พูดอะไร ผมแค่สนใจให้เขาพูดต่อไป
จนกระทั่งเขาพรั่งพรูพล่ามมาเกือบห้านาที เห็นว่าเขาหุบปากแล้ว ผมเลยเริ่มพูดตอบ: “พูดจบแล้วเหรอ?”
เขาพยักหน้าเบาๆ
จากนั้นผมจึงหันไปพูดกับหยู่ถิง: “ไอ้หวางคนนี้ดีเลยทีเดียว ตอนเช้าออกเงินซื้ออาหารเช้ามาให้ผมเอง คนนี้เป็นคนซื่อสัตย์ มีเมตตา ซื่อตรงถ่อมตัว และใจกว้างมีน้ำใจ”
ถึงอย่างไรก็เป็นเรื่องของบริษัท ผมไม่ค่อยสะดวกจะพูดอะไรมาก แต่ผมเชื่อว่าหยู่ถิงเข้าใจความหมายที่ผมสื่อออกไป
หยู่ถิงพยักหน้าไปทางไอ้หวาง “พรุ่งนี้แต่งตั้งให้คุณเป็นหัวหน้ายาม”
อาหารเช้ามื้อเดียวเปลี่ยนตำแหน่งหัวหน้ายามมาให้ ไอ้หวางดีใจมาก รีบแสดงความขอบคุณหยู่ถิง และแสดงความขอบคุณมาที่ผมทันที
“ทำดีได้ดี ไม่ต้องขอบคุณหรอก”
พูดคำพูดทิ้งท้ายไว้ ผมกับหยู่ถิงก็เดินมาที่ลานจอดรถ ส่วนทางด้านหัวหน้ายามคนก่อนนั้น ยังคงยืนด้วยสีหน้าเศร้าอยู่ตรงนั้น จากนั้นก็ถูกไอ้หวางไล่ออกไป เหตุผลคือมีผลกับภาพลักษณ์ของบริษัท
นั่นถึงจะเป็นการใช้คำที่ถูกต้อง!
หยู่ถิงขับรถ ระหว่างทางไม่มีการพูดจาใดๆ พาผมตรงไปที่โรงแรม
“เปิดห้องกับขอทาน คุณไม่คิดว่ามันขายหน้าเหรอ?”
“ฉันใช้ผู้ชายคนหนึ่งร่วมกับผู้หญิงคนอื่น ฉันยังต้องกลัวขายหน้าอีกเหรอ?”
ผมแค่คิดจะหยอกล้อหยู่ถิง แต่การย้อนถามของเธอ ทำเอาผมพูดไม่ออกจริงๆ
หลังจากเปิดห้องเรียบร้อย ผมก็ถูกหยู่ถิงไล่เข้าไปในห้องอาบน้ำ
ไม่นานจากนั้น ผมได้ยินเสียงในห้องน้ำ ไม่รู้ว่าทำอะไร มีเสียงน้ำไหลจากก๊อกน้ำ ‘ซ่าซ่า’
ไม่คิดอะไรมาก ล้างเนื้อตัวให้สะอาดเรียบร้อย ผมเอาผ้าเช็ดตัวพันไว้แล้วเดินตรงที่ห้องน้ำ ผมก็เห็นหยู่ถิงที่ม้วนแขนเสื้อขึ้น กำลังออกแรงเหนื่อยช่วยซักผ้าให้ผมอยู่
ตอนนั้นในใจผมรู้สึกถึงความอบอุ่นอย่างแท้จริง ไม่มีคำพูดใดสามารถบรรยายความรู้สึกนี้ออกมาได้
ค่อยๆโอบกอดเอวที่แสนบอบบางของหยู่ถิง รอจนเธอยืดตัวขึ้น ผมก็บรรจงจูบที่ใบหน้ารูปไข่ที่งดงามอ่อนนุ่มของเธอ เป็นจูบที่ไม่มีการหยอกล้อกระตุ้นส่วนอื่น ในนั้นเต็มไปด้วยความรักที่มีความจริงใจเต็มเปี่ยม
“ถิงถิง คุณทำแบบนี้ ทำให้ผมรู้สึกละอายใจมาก ผมยิ่งรู้สึกผิดกับคุณมากขึ้นไปอีก”
“อย่างงั้นคุณกับจางหงหวู่ก็……”
พูดไปถึงครึ่งทาง หยู่ถิงก็หยุดพูดเอง กลั้นเอาไว้เกือบสิบวินาที เธอก็ถอนหายใจออกมายาวๆ
“ช่างเถอะ ก็ไม่รู้ว่าชาตินี้ยังจะมีโอกาสเจอคนโง่แบบนี้อีกหรือเปล่า คนโง่ที่ยอมนั่งรอที่หน้าประตูตามทำพูดพล่อยๆของฉันได้ตั้งสองวัน ชาติที่แล้วฉันคงติดค้างคุณไว้ ชาตินี้จะชดใช้ที่เคยทำกับคุณไว้ละกัน”
คำพูดของหยู่ถิง ทำให้ผมดีใจมาก อย่างน้อยที่สุดผมก็ได้ยินการให้อภัยจากในคำพูดของเธอ เพียงแต่ ผมไม่ยอมหลอกเธอ
ผลักร่างกายเอวบางร่างน้อยของหยู่ถิงออก ผมมองตรงไปที่เธอ “ถิงถิง ผมไม่อยากให้คุณมองว่าผมหลอกคุณ ผมเองก็ไม่อยากหลอกคุณ ครั้งนี้ที่ผมมาหาคุณ หวังว่าคุณจะให้อภัยผม อยู่ข้างกายผมตลอดไปคือเรื่องหนึ่ง แต่ยังมีเรื่องที่สอง ผมอยากจะขอพบคุณลุงหยู่ เพื่อยืนยันความปลอดภัยของผม ผมจำเป็นต้องให้คุณลุงหยู่ออกปาก ถ้าไม่ใช่เขา ในเมืองนี้คงมีอีกไม่กี่คนที่จะกดดันผังบายีได้”
หยู่ถิงแววตาสว่างไสว จับจ้องมาที่ผม ผมมองกลับสายตาของเธอ ไม่มีการหลบสายตาแม้แต่น้อย
นานพอสมควร เธอก็ค่อยๆเปิดปากอันมีเสน่ห์ของเธอออกมา “แค่ยืนยันความปลอดภัยของคุณเหรอ?”
ผมไม่มีการลังเล “พูดตามตรง หลักๆก็คือจางหงหวู่ ผมกังวลว่าผังบายีจะไปทำร้ายเธอ”
“เป็นคำตอบที่ทำร้ายคนคนหนึ่งจริงๆ”
หยู่ถิงหันตัวกลับ ช่วยผมซักเสื้อผ้าต่อ
“ฉันเมื่อกี้ยังคิดอยู่ว่า ถ้าเป็นเพียงแค่ยืนยันความปลอดภัยของคุณ นั่นพิสูจน์ได้ว่าคุณไม่ใช่คนที่สามารถไว้ใจได้ชั่วชีวิต โชคดีก็คือ คุณพูดสารภาพกับฉันตรงๆนั่นคือคุณเป็นคนที่ค่าพอที่จะสามารถไว้ใจทั้งชีวิต แต่โชคร้ายก็คือ คำตอบนี้ทำให้ผู้หญิงคนอื่นโมโหได้”
นี่เป็นเรื่องที่ทำให้คนเจ็บปวดได้จริงๆ แต่ผมมั่นใจว่า การโกหกหลอกลวงนั้นไม่สามารถอยู่ได้นาน โดยเฉพาะกับผู้หญิงที่ทั้งสวยและฉลาดอย่างผู้หญิงตรงหน้าได้
หลังจากความเงียบงันเนิ่นนาน หยู่ถิงก็ซักเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อย จากนั้นก็หันหัวกลับมา มองผมด้วยสายตาแดงก่ำ “ถ้าฉันทำให้คุณได้แค่เรื่องเดียวล่ะ?”
“เรื่องที่สอง จากนั้นฉันก็ใช้ความจริงใจขอร้องให้คุณยกโทษให้”
หยู่ถิงนำเสื้อผ้าที่เปียกชื้นตัวนั้นมาติดกระดุมบนศีรษะของผม น้ำอันเย็นเฉียบไหลย้อยลงมา ทำเอาผมหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
ขณะที่ผมถอดเสื้อผ้าที่เปียกชื้นนั้นออก หยู่ถิงก็โถมตัวมาที่ตัวของผม จากนั้นก็ร้องไห้สะอึกสะอื้น
“คุณมันเลว ทำไมถึงชอบรังแกฉัน หรือว่าคุณไม่สามารถพูดคำโกหกฉันได้ คุณก็รู้อยู่แล้วว่าไม่ว่าคุณจะเลือกยังไง ฉันก็ช่วยคุณโดยไม่มีเงื่อนไขอยู่แล้ว!”
ผมทำตัวไม่ถูก แต่ถึงยังไงยิ่งไม่สามารถไม่พูดความจริง “ถิงถิง ผมชอบคุณด้วยใจจริง ดังนั้นผมไม่อยากจะโกหกคุณ คุณเป็นผู้หญิงของผม ผมแค่มองคุณเป็นคนของตัวเอง ไม่มีทางจะเอาคำโกหกมาหลอกลวงได้ตลอดไป”
หยู่ถิงร้องไห้สะอึกสะอื้นต่อ ผมตบเบาๆที่หลังเธอปลอบเธอ
สักพัก หยู่ถิงก็หยุดร้องไห้ จากนั้นใช้น้ำจากก๊อกน้ำล้างคราบน้ำตาบนใบหน้า
“ดูอะไรอยู่ได้ ยังไม่รีบไปเปิดแอร์เป่าเสื้อผ้าอีก ไม่อย่างงั้นพรุ่งนี้จะเปลือยก้นไปพบพ่อฉันหรือไง?!”
ผมตอบรับแล้วบิดเสื้อผ้าให้แห้งจากนั้นก็สะบัด เปิดแอร์ จากนั้นก็แขวนไว้ตรงช่องแอร์ทั้งสองด้าน
พอผมแขวนเสื้อผ้าเรียบร้อย หยู่ถิงก็อาบน้ำเรียบร้อยแล้ว ใบหน้าที่ปกติจะแต่งหน้าอ่อนๆ พอล้างจนสะอาดเผยใบหน้าเปลือยเปล่า แต่ก่อนอย่างน้อยก็เป็นผู้หญิงแข็งแกร่งที่มีเสน่ห์นั้น ได้เพิ่มเติมความเป็นสตรีที่สวยสดงดงามแพรวพราวที่ผู้หญิงควรจะมีเข้ามา
“คุณมาอุ้มฉัน!”
หยู่ถิงสั่งออกมาทันที จากนั้นผมก็ไปตรงหน้าเธอแล้วอุ้มเธอขึ้นมา
“คุณนี่ทำไมถึงโง่ซื่อบื้อ เหมือนตอนครั้งแรกที่เจอคุณไม่มีผิด ไม่ใช่อุ้มแบบนี้!”
หยู่ถิงขุ่นเคืองอย่างน่ารัก บนใบหน้ามีความแดงเขินอาย จากนั้นผมก็เข้าใจขึ้นมา
ให้เธอนำแขนขาวใสดุจหยกปีนป่ายมาที่ต้นคอของผม จากนั้นมือข้างหนึ่งโอบเอวมืออีกข้างทางขา พาร่างกายของเธอย้ายไปที่บนเตียงอันกว้างขวาง
“ขอแค่คืนนี้คุณทำให้ฉันพอใจได้ ฉันจะยอมยกโทษให้ ถ้าคุณไม่ผ่าน……งั้นคุณชาตินี้อย่าได้คิดขึ้นเตียงของฉันอีก!”
เรื่องนี้สำหรับผมกล่าวได้ว่า เป็นการส่งคำถามย่อยง่ายๆ
ค่อยๆจูบไปที่ริมฝีปากนุ่มเซ็กซี่ของหยู่ถิง ตอนที่เธอเตรียมที่จะเอาลิ้นออกมานั้นเอง ผมก็เปลี่ยนไปจูบที่ติ่งหูและต้นคอของเธอ ไม่ให้ได้มีโอกาสได้สิ่งที่เธอต้องการแม้แต่น้อย แค่จงใจหยอกล้อ
เกือบสิบกว่านาทีจากนั้น หยู่ถิงครางออกมาอย่างต่อเนื่อง ร่างกายที่เพรียวบางสูงนั้นเหมือนนางเงือกที่อยู่บนชายฝั่งทะเล กวัดแกว่งไปมา ดิ้นรนไปมา
ปากเคลื่อนลงไปที่ต้นคอที่ขาวนวล จากนั้นก็ค่อยๆปลดกระดุมด้วยการใช้ลิ้นอย่างชำนาญเลยง่ายที่ปลดออกมา จนกระทั่งส่วนอวบอิ่มที่ถูกห่อหุ้มด้วยชุดชั้นในโครเชต์สีทองสว่างนั้นเต้นเร่าออกมา
ใช้มือทั้งสองข้างค่อยๆนวด ปลอบโยนอย่างอบอุ่นตรงส่วนที่อวบอิ่มนิ่มนวลเปราะบางนั้น เหมือนสัมผัสผิวที่นิ่มนวลเปราะบางของทารก ไม่กล้าออกแรงมากแม้แต่น้อย
ความระมัดระวังเช่นนี้ยิ่งเป็นการกระทำที่เต็มไปด้วยความอบอุ่น ความต้องการภายในของหยู่ถิงนั้นเหมือนดั่งภูเขาไฟที่ปะทุออกมาอย่างถึงที่สุด ชั่วพริบตาเดียวอารมณ์อันเร่าร้อนโหมกระหน่ำ นำพาเสียงครางโพล่งพรวดออกมา
หลังจากการนวดไปสิบกว่านาที เริ่มจากเท้าที่อ่อนนุ่มของเธอ ไปจูบที่ขาคู่เรียวยาวสวยของเธอ
การจูบที่เต็มไปด้วยอารมณ์ที่เร่าร้อนนั้น ทำให้หยู่ถิงโดนปลุกปั่นถึงระดับสูงสุด
เธอลืมตาที่พร่ามัวไปด้วยแรงปรารถนา จากนั้นมือสีขาวนุ่มนวลคู่นั้นก็ดึงเอาผ้าเช็ดตัวที่อยู่บนตัวผมออก
“เฟิง ให้ฉันเถอะ ฉันเป็นผู้หญิงของคุณ คุณต้องทำให้ฉันพอใจ……”
ท่ามกลางเสียงครางอันมีเสน่ห์ ผมปีนขึ้นไปบนร่างกายที่นิ่มนวลของเธอ จากนั้นก็ระดมจูบไปที่ปากเล็กที่แสนมีเสน่ห์
พร้อมกับที่ลำตัวค่อยๆทะยานเข้าไปนั้นเอง มีเสียงครางที่มีความสุขดังออกมาอย่างเต็มที่ เกิดเสียงร้องต่ำจากในจมูกที่สวยงามของเธอ……
