บทที่ 143 คุณอย่าจำคนผิด
นาราที่กำลังเดินกลับห้องได้ยินคณพศเรียกชื่อตัวเอง เธอเจ็บปวดอย่างรุนแรง รีบวิ่งไปอยู่ข้างๆเขา ก้มลงไปถาม “คณพศ คุณหิวน้ำใช่ไหม เดี๋ยวฉันเอาน้ำมาให้””
คณพศที่เมามายลืมตาขึ้น เห็นว่าตนเองนั้นนอนอยู่บนเตียง ถามอย่างงุนงง “นารา ใช่คุณหรือเปล่า ผมจำว่าคุณไม่ได้ไปงานเลี้ยงด้วย เป็นณัจ…ณัจยาที่เต้นรำกับผม” เขาพูดถึงตรงนี้แล้วรู้สึกว่าไม่ปกติ
เขาจำได้ว่าเขาไล่ณัจยาออกไปแล้ว คนตรงหน้าคือภรรยาของเขา
เกลียวคลื่นร้อนแรงปกคลุมเขาทันที “นารา ผมทรมานเหลือเกิน…”
นาราตกใจ ที่แท้ เขายังชอบณัจยาอยู่ กระทั่งกลับบ้านแล้วยังจำได้ว่าเต้นรำกับณัจยา
เธอยืนเหม่อลอยมองไปยังชายที่นอนอยู่บนเตียง ในใจเย็นเยียบไปทั่วมือเท้ายันกระดูก
เธอออกแรงดึงมือที่ถูกเขาเกาะกุมออก บอกเสียงราบเรียบ “คุณเด่นภูมิมาส่งคุณ ฉันไม่เห็นณัจยา”
คำพูดของเธอนั้นเขาไม่แม้จะได้ยิน ทั้งตัวเขาถูกยานั่นควบคุมไปไม่เหลือแม้แต่สติ
เขาต้องการเมียของเขา มันชัดเจนมาก
ชั่วครู่เขาพลันรู้สึกร้อนระอุไปทั่วร่าง ราวกับไฟแผดเผา เพราะดื่มไปเยอะ ร่างกายไร้เรี่ยวแรง
แต่ทั้งหมดนี้เพียงแค่เขาได้สัมผัสมือของนารา มันก็เปลี่ยนแปลงไป ดูเหมือนว่ามือของเธอจะเย็นเฉียบดั่งสายน้ำ
พลันทำให้ร่างกายเขาได้ปรับอุณหภูมิให้พอเหมาะ
สติของเขายังเลือนราง ยังเข้าใจว่าเป็นเพราะเหล้าที่ทำให้ความต้องการเขาเพิ่มขึ้น ไม่ได้คิดว่าเป็นณัจยาที่วางยาเขา
สายตาพร่าเลือน มองนาราที่ขยับไปมา ยิ่งรู้สึกว่าเธอสวยกว่านางฟ้าเสียอีก มองใบหน้าที่เศร้าหมอง หรือว่าเธอยังโกรธอยู่
เขาคว้าข้อมือเธอไว้ ดึงเธอเข้าสู้อ้อมกอด “นารา เป็นเด็กดีหน่อย ผมต้องการคุณ…..”
คณพศกระชากอย่างแรง ทำให้นาราเซล้มลงในอ้อมกอดเขา เธอตกใจลืมลุกขึ้น
ตัวเขาร้อนราวกับไฟ นารามองผู้ชายที่ไร้สติตรงหน้า นึกถึงภาพที่เขากอดณัจยา จึงต่อต้านเขา
เขาต้องการตอนนี้ก็จะเอาตอนนี้ ตอนนั้นกอดกับผู้หญิงคนอื่น เอาเธอไปไว้ที่ไหนล่ะ?
“คณพศ คุณมองดูดีๆ ฉันไม่ใช่ณัจยา คุณอย่าจำคนผิด” นารามองใบหน้าหล่อเหลาอย่างเย็นชา รู้สึกว่าเขาไม่ปกติ
คณพศใยจะยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ พรมจูบเธออย่างโหยหา ร้อนแรง แทบอยากจะกลืนเธอลงท้องในคราเดียว
ได้ยินคำพูดของนาราทำให้หัวคิ้วของเขาขมวดเข้าหากัน “คุณพูดว่าไงนะ นารา ผมแตะต้องแค่เมียของตัวเอง ไม่มีคนอื่น คนดี…”
จูบร้อนแรงตราตรึงฝังใจ ค่อยๆเคลื่อนเข้ามา เขากดจูบมาที่เปลือกตาของเธอ ไล่มาที่ปลายจมูกสวย เคลื่อนไปยังติ่งหู สุดท้ายประทับลงริมฝีปากอวบอิ่มเนิ่นนานไม่ยอมถอดถอน
นี่เป็นรสชาติที่เขาคุ้นเคย รสชาติที่ตราตรึงในจิตใจ ภรรยาของเขา มีเพียงเธอที่มีผลต่อความรู้สึกของเขา
นาราดิ้นรนสุดชีวิต แต่ยิ่งเป็นแบบนี้ ยิ่งปลุกควมต้องการของคณพศ เขาสะกดความต้องการเพื่อปลอบประโลมหญิงสาวที่รักสุดหัวใจ “ที่รัก อย่างอแง เป็นเด็กดีนะครับ ผมทรมานเหลือเกิน …..ผมขอนะ”
นาราพยายามหนีจูบของเขาอย่างสุดชีวิต แต่ร่างกายของเธอนั้นเหลวราวกับน้ำ เธอไม่อาจยอมรับ แม้ว่าในใจจะต่อต้านเขาเพียงใด แต่ร่างกายก็ยังตอบสนองเขา
แม้ว่าเธอจะต่อด้านยังไง สุดท้ายก็หนีไม่พ้นการควบคุมของคณพศ เสื้อผ้าถูกถอดออกไปอย่างง่ายดาย
ความร้อนรุ่มนั้นสอดแทรกเข้ามาในร่างของเธอ ร่างทั้งร่างนั้นสั่นระริก เขาราวกับหมาป่าที่หิวกระหายมานับพันปี ครอบครองจุดสำคัญส่วนล่างของเธออย่างรุนแรง
พยายามถึงที่สุดเพื่อให้ตัวเองสงบลงนารามองชายตรงหน้าที่หลับตา ลุ่มหลงอยู่ในอารมณ์รัก เขาบ้าคลั่งจนเธอหวาดกลัว ครั้งแล้วครั้งเล่าจนเธอเกือบจะร่วงลงจากเตียงไป…
เธอทำได้เพียงยึดไหล่แข็งแรงนั้นไว้
หลังจากนั้น กวาดตามอง เธอเห็นรอยลิปสติกประทับอยู่บนอกของเขา…
ได้ยินเสียงระเบิดตูมอยู่ในหัว สูญสิ้นซึ้งความรู้สึก
แต่ผู้ชายที่อยู่บนตัวเธอนั้นยังทำกับเธออย่างบ้าคลั่ง คณพศไม่มีวันรู้ว่าน้ำตาของหญิงสาวภายใต้ร่างเขานั้นไหลราวกับสายน้ำ หัวใจดวงนั้นราวกับถูกแช่แข็ง
รอจนเขาอิ่มหนำทิ้งน้ำหนักลงบนตัวของหญิงสาวแล้วหลับไป นาราออกแรงผลักชายที่อยู่บนตัวเธอออก มุ่งตรงเข้าห้องน้ำไป
บนเตียงเหลือไว้เพียงคณพศที่เมามายและได้ปลดปล่อยอย่างเต็มที่ จนท้องฟ้าสว่าง คนข้างๆเขาก็ไม่ได้กลับมา
นาราที่เดินเข้าห้องน้ำไป เจ็บปวดราวกับหายใจไม่ออก เธอราวกับวิญญาณ เดินทีละก้าวเข้าห้องน้ำไป เปิดน้ำแรงสุด ชุดคลุมที่หยิบสวมมานั้นไม่ทันได้ถอด ชำระล้างอย่างไม่สนใจ
รอยจูบสีกุหลาบถูกประทับแดงราวกับเลือด เหมือนมีดที่แทงเขาถึงกระดูก ค่อยๆประหารเธอทีละนิด
นี่คือ รอยจูบของณัจยา?
สามารถประทับรอยไว้ในที่ลับขนาดนี้ พวกเขามีอะไรกันแล้ว?
เหมือนที่เขาทำกับเธอเมื่อสักครู่?
นาราส่ายหัวอย่างไร้หนทาง เขากับณัจยาถึงจุดนั้นกันแล้ว?
พละกำลังของผู้ชายคนนี้มีระดับไหน เธอรู้ดี
แต่เมื่อครู่เขายังมีอะไรกับเธออีก สกปรกซะจริง
คณพศ คุณอยากให้ฉันอับอายขายขี้หน้า?
มีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นกลับมาแล้วยังมาทำแบบนี้กับร่างกายเธออีก
เธอหลับตาลง ใจราวกับถูกควักออกมา เธอเงยหน้ารับสายน้ำที่หลังไหลจากหัวไหลลงจรดปลายเท้า บนใบหน้าสวยไม่รู้ว่าเป็นน้ำตาหรือสายน้ำ
สายน้ำโปรยลงมาจากฝักบัว ไหลผ่านเส้นผมสลวยลงสู้พื้น แต่ไม่สามารถชำระความรวดร้าวในใจเธอได้
หึหึ เขาบอกว่า นารา ชาตินี้ผมรักคุณเพียงคนเดียว ไม่เคยรักใครแบบนี้มาก่อน ยิ่งไม่แตะต้อง
ผู้ชายทุกคนเป็นแบบนี้หรอ สัญญาว่าจะรักและยังไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น?
ชำระร่างกายอยู่นาน เธอไร้หนทางได้แต่อิงแอบผนังห้องน้ำ ให้น้ำอุ่นๆได้ชำระล้างร่างกายของเธอ
เธอรู้สึกราวกับเดินเข้ามาที่ทางตัน เธอควรทำอย่างไรต่อไปดี
เธอไม่รู้ว่าคณพศกับณัจยาไปถึงขั้นไหหกันแล้ว เธอไม่กล้าคิด
ในเมื่อเธอไร้ค่าเช่นนี้ ทำไมยังจะอยู่ที่นี่อีก หรือจะรอให้คณพศไล่เธอจริงๆ
คำพูดของเขามีสักประโยคไหมที่เป็นความจริง?
ผ่านไปสามชั่วโมง นาราจึงตัดสินใจในที่สุด
นอกหน้าต่างเริ่มมีน้ำค้างปกคลุม ท้องฟ้า เริ่มสว่างแล้ว
นาราค่อยๆหยิบผ้าเช็ดตัวมาเช็ดให้สะอาด เดินไปเปลี่ยนชุดในห้องเสื้อผ้า
รีบเก็บกระเป๋าและพาสปอร์ต พาสปอร์สยังเป็นอันเดิมที่เคนโด้ช่วยเตรียมให้เธอ ตอนนี้ถึงเวลาที่ต้องใช้แล้ว
เธอนำเงินทุนการศึกษาและเงินที่บุรินทร์ ให้ไว้เป็นค่าใช้จ่ายเล็กๆน้อยๆ เงินในบัตรนั้นก็มีสักกี่แสนพอไปฝรั่งเศสได้สักครั้ง
นาราหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ส่งข้อความหาไลลา
ไลลา ฉันจะไปฝรั่งเศสกับเธอ จะรอที่สนามบินนะ
