บทที่195 เขาเป็นของฉัน
ร่างกายของเธอลอยขึ้นกลางอากาศอย่างฉับพลัน นารารีบคว้าคอของเคลลี่ลั่วด้วยความตกใจ เสียงเล็กพูด ” ลั่ว คนตั้งเยอะแยะ รีบวางฉันลงเถอะน่า ”
” กลัวอะไร ให้พวกเขามองก็ถูกแล้ว คุณคือคู่หมั้นผมนี่นา คุณเจ็บเท้าไม่ใช่เหรอ? ผมก็จะอุ้มคุณกลับไปไง ” เคลลี่ลั่วไม่รู้สึกตะขิดตะขวงเลย
” แต่ว่า ลั่ว คือฉัน…. ”
นารายังพูดไม่จบดี เคลลี่ลั่วก็แสร้งตีหน้าเศร้า ” ทำไมล่ะ? ตอนนี้แม้แต่คำพูดของผมก็ไม่ฟังแล้วเหรอ? ”
เมื่อเห็นว่าเคลลี่ลั่วรู้สึกไม่ดี นาราเลยไม่พูดอะไรมากอีกแล้วปล่อยให้เขาอุ้มเข้าไปในปราสาท
เคลลี่ลั่วอุ้มนาราราวกับกษัตริย์ที่รับชนะจากสงคราม เขาสาวเท้าอย่างรวดเร็วด้วยใจเบิกบาน
นี่คือหวานของเขา มีแต่เขาเท่านั้นที่จะดูแลได้ ใครก็ยุ่งไม่ได้
ส่วนตัวตนของเธอนั้น เขาจะค่อยๆ บอกกับเธอตามความเหมาะสม
พวกเขาทั้งสองเดินตัดจากสนามหญ้าเขียวไปยังปราสาท ความหวานแหววคู่หนุ่มหล่อสาวสวยเรียกเสียงปรบมืออย่างท่วมท้น
แต่ท่ามกลางเสียงปรบมือเหล่านั้น กลับแฝงสายตาเกลียดชังและริษยาอยู่คู่หนึ่ง นั่นคือสายตาของอลิซที่ปะทุระอุด้วยความหึงหวง
เห็นท่านลอร์ดเคลลี่ที่ตัวเองแอบรักมาหลายปีอุ้มนารา สองมือของอลิซก็กำเป็นกำปั้นแน่น แต่ก็ไม่ได้เข้าไปกระชากนาราลงมาจากตัวเคลลี่ลั่ว
นังผู้หญิงหน้าไม่อาย ไม่นึกว่าจะกล้าให้พี่ลั่วมาอุ้มแบบนี้ ให้ตายเถอะ!
อลิซมองต่อไปไม่ลง ก้าวสองสามก้าวไปถึงหน้าพี่เจสซีก่อนกระชากแขนเขา ” พี่คะ ดูผู้หญิงคนนั้น นึกไม่ถึงว่าจะหน้าด้านขนาดนั้น พี่ลั่วเป็นของฉันนะ! ”
ไวน์แดงในมือของเจสซีเกือบจะหกไปด้วยแรงกระชากของอลิซ เมื่อได้ยินคำพูดของอลิซดวงตาสีน้ำเงินหรี่ลงช้าๆ ก่อนมุมปากจะยกขึ้นเล็กน้อย “ มิสนาราเป็นคู่หมั้นของลั่ว อลิซ อย่าสร้างปัญหาล่ะ“
“ ฉันไม่สน ฉันเกลียดยัยนารานั่น พี่ลั่วจะอยู่กับเธอไม่ได้! “
เธอพูดอย่างเดือดดาล อลิซตวัดสายตามองนาราที่ถูกเคลลี่ลั่วอุ้มไว้อย่างดุร้าย ก่อนเดินไปที่ลานจอดรถด้วยความโมโห
เจสซีมองไปก็เห็นเคลลี่ลั่วที่กำลังอุ้มนาราไว้ ก็เข้าใจว่าน้องสาวที่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟนั่นจะหุนหันพลันแล่นทำอะไร
หลายปีมานี้ อลิซรักเพียงเคลลี่ลั่วมาตลอด แต่ลั่วก็มองเธอเป็นเพียงน้องสาวเท่านั้น นอกจากนี้เคลลี่ลั่วได้รับมอบหยกของตระกูลให้กับเด็กหญิงคนหนึ่งไปตั้งแต่เด็กแล้ว
เขาบอกว่าจะรอเธอโตขึ้น เธอคือคู่หมั้นของเขา
ดูเหมือนว่าเด็กคนนั้นจะเป็นนารา
อลิซนั้นรู้ดีอยู่แล้ว ว่าเคลลี่ลั่วไม่เคยชอบเธอเลย ดังนั้นเขาจะใกล้ชิดกับใครเธอก็ไม่ได้โกรธอะไรเป็นจริงเป็นจัง
แต่เมื่อเห็นเคลลี่ลั่วอุ้มนาราแล้ว ดวงตาของเธอก็เปลี่ยนไปราวสัตว์ร้าย!
เจสซีมองน้องสาวที่เดินนำไปก่อน จึงรีบเดินตามเธอไป เขาพูดขณะเดินประกบข้าง ” เฮ้ จะรีบเดินไปไหนน่ะ? เธออย่าเอาแต่ใจนักสิ! ”
” shit! หุบปาก! ” อลิซฟาดหมัดเข้าที่เจสซีอย่างโมโห หญิงสาวอารมณ์ขึ้นมาตั้งนานแล้ว ” เจสซี พี่ลั่วที่ฉันรักที่สุด ใครก็ห้ามแตะ เขาต้องรักแค่ฉันเท่านั้น! ”
เธอไม่เรียกเขาว่าพี่ชายอีก พี่ชายเอาแต่เจ้ากี้เจ้าการเธอตลอด เธอไม่ต้องการเกียรติยศของตระกูล เธอต้องการแค่พี่ลั่วเท่านั้น
เจสซีกลอกตา ” รบกวนตื่นสักทีเถอะ ถึงแม้เราจะเป็นตระกูลขุนนางโดยสายเลือด แต่เคลลี่ลั่วเป็นดยุคนะ นอกจากนั้น เขาก็คิดกับเธอแค่น้องสาวเท่านั้น เวลาตั้งนานขนาดนี้แล้ว ทำไมเธอถึงยังไม่เข้าใจอีก? ”
” หุบปากหุบปากหุบปาก! ” หัวใจของอลิซถูกไฟเผาจนมอดไหม้ เธอเดินไปที่รถของตัวเองด้วยความโมโหเดือดดาล เหวี่ยงประตูอย่างแรงก่อนกระทืบคันเร่งเต็มแรง รถพุ่งตัวออกไปในทันที
” เฮ้ อลิซ ช้าหน่อยสิ! ” อลิซเป็นหัวแก้วหัวแหวนของคุณพ่อ ถ้าหากเกิดพิกลพิการขึ้นมาเขาต้องถูกพ่อเชือดแน่
เจสซีวิ่งตามรถไปสองสามก้าว แต่ขามนุษย์จะไปเทียบกับรถได้ยังไงกันน่ะ เขาวิ่งไปสองสามก้าวก็ส่ายหัวอย่างระอา
น้องสาวจอมเย่อหยิ่งของเขาถ้าหากไม่ยอมเปลี่ยนแปลงล่ะก็ ซักวันคงได้เกิดหายนะขึ้นมาแน่ๆ
ในปราสาท เคลลี่ลั่วอุ้มนารากลับไปถึงห้องที่ชั้นสาม ก่อนค่อยๆ วางเธอลงบนโซฟาหนังแท้หรูหรา ก่อนคุกเข่าลงข้างหนึ่งแล้วช่วยเธอถอดรองเท้าสายคาดส้นเข็มออก
นาราใบหน้าแดงเรื่อ ชักเท้ากลับมา ” ลั่ว ฉันทำเองก็ได้ ”
” อย่าดื้อสิ นะ ให้ผมดูหน่อยว่าเป็นอะไรรึเปล่า ” เคลลี่ลั่วพูดจบก็ถอดรองเท้าให้นาราอย่างเบามือ
เขาโยนรองเท้าลงพื้นแล้วมองข้อเท้าบวมเป่งของนารา คิ้วเรียวขมวดเป็นปม ” รั้นจริงๆ เลย เท้าเจ็บแล้วทำไมไม่รีบเปลี่ยนรองเท้าล่ะ? ดูสิ ข้อเท้าบวมไปหมดแล้ว ”
นารากัดริมฝีปากล่างเบาๆ ” ลั่ว ถ้าไม่สวมรองเท้าคริสตัลคู่นี้มันจะไม่เข้ากับชุดราตรีน่ะสิ ”
เคลลี่ลั่วมองข้อเท้าบวมแดงของนาราอย่างหงุดหงิด ” จะเข้ากันไม่เข้ากันอะไรล่ะ เธอใส่อะไรก็ดูดีทั้งนั้นแหละ ต่อให้เดินเท้าเปล่าก็ไม่มีใครกล้าตำหนิหรอก ”
เขาวางเท้าเล็กๆ ของเธอลงบนฝ่ามือก่อนลูบเบาๆ อย่างปวดใจ
นาราคุ้นชินกับการดูแลของเขาแล้ว ทันใดนั้นเธอก็หัวเราะออกมา ” พี่ลั่ว คุณโกรธแล้วน่ารักจัง ”
” อีกอย่าง ดูเท้าคุณสิ น่ากลัวว่าต้องเลิกคิดที่จะเดินไปไหนสักวันสองวันเลย ” เคลลี่ลั่วมองค้อนนารา ก่อนหันไปตวาดใส่สาวใช้ ” โลลิต้า คุณหนูบาดเจ็บแล้ว รีบเข้ามาดูแลสิ ”
สิ้นเสียงของเคลลี่ลั่ว โลลิต้าในชุดแม่บ้านถือกล่องยาเข้ามา ถามอย่างเป็นกังวล ” คุณหนูได้รับบาดเจ็บเหรอคะ? ตรงไหนคะ? ตรงไหน? ”
นาราพูดไม่ออกเลยกับการทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ของเคลลี่ลั่ว เธอแค่โดนรองเท้ากัดจนแดงเท่านั้นเอง ไม่ได้บาดเจ็บอะไรสักหน่อย!
แต่นาราก็ไม่ได้ไล่โลลิต้าที่วิ่งมาอย่างเร่งร้อนไป เพียงแค่ชี้ไปที่เท้าของตัวเอง ” ไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ แค่บวมแดงนิดหน่อยแค่นั้นเอง ”
โลลิต้าย่อตัวลงดูอาการ พบว่ามันเป็นแค่รอยบวมแดงเท่านั้นจริงๆ เธอพูดไม่ออกกับปฏิกิริยาโอเวอร์เกินจริงของเจ้านายไปชั่วขณะ
” ยืนอึ้งอะไรอยู่? รีบจัดยาบรรเทาอาการให้เธอสิ ” เคลลี่ลั่วตะโกนใส่โลลิต้า รู้สึกว่าเธอช่างไร้ประโยชน์ซะเหลือเกิน
เจ้านายก็สั่งมาแบบนี้ โลลิต้าจะกล้าเมินเฉยได้ยังไงล่ะ เธอเปิดกล่องยาของตัวเองนำขวดยารูปทรงประหลาดออกมา
” คุณหนู นี่เป็นยากระตุ้นการไหลเวียนโลหิต ตอนที่ทาลงไปอาจจะแสบร้อนสักหน่อย อดกลั้นไว้หน่อยนะคะ ” โลลิต้าพูดพลางก้มหน้าลง ช่วยนาราทายาอย่างระมัดระวัง
ยาถูกนำมาทาทั่วข้อเท้าของนารา เย็นหน่อยๆ แต่ไม่คิดว่ามันจะแสบร้อนขนาดนี้ นารารู้สึกว่าอาการปวดที่ข้อเท้าของตัวเองดีขึ้นอย่างรวดเร็ว
เธอขอบคุณโลลิต้าอย่างจริงใจ ” ขอบคุณนะคะ โลลิต้า
