คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา – ตอนที่ 505 ช่วยจิ้นอ๋องกำจัดคนทรยศ ตอนที่ 506 อาการกำเ

คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา

ตอนที่​ 505 ช่วย​จิ้น​อ๋อง​กำจัด​คน​ทรยศ​

เขา​หมุน​กาย​ปรี่​เข้าไป​ถึงตรงหน้า​ของ​ไป๋​จื่อ​ แล้ว​ยื่นมือ​ไป​จับ​แขน​ของ​นาง​ไว้​ เร่ง​ถามว่า​ “เขา​อยู่​ที่ไหน​ ตอนนี้​เขา​อยู่​ที่ไหน​”

ไป๋​จื่อ​ส่ายหน้า​ “เขา​ไม่ได้​อยู่​ที่นี่​ แต่​เขา​จะต้อง​กลับมา​แน่นอน​ เขา​บอ​กว่า​ยัง​มีเรื่อง​อื่น​ต้อง​ทำ​อีก​”

“เขา​ไม่ได้​ทิ้ง​คำพูด​อะไร​ไว้​หรือ​” จอมพล​หวัง​เอ่ย​ถาม

ไป๋​จื่อ​ส่ายหน้า​ “ไม่ได้​บอก​อะไร​ขอรับ​” ไม่ใช่ว่า​นาง​จงใจหลอก​เขา​ เพียงแต่​การ​มีชีวิต​อยู่​บน​โลก​ใบ​นี้​ จำต้อง​มีจิตใจ​ระแวดระวัง​คน​ จอมพล​ตรงหน้า​ดูเหมือน​จะเดิน​ทางเดียว​กับ​พวก​ตน​ แต่​ถึงอย่างไร​เสีย​นาง​ก็​เพิ่ง​พบ​เขา​เป็นครั้งแรก​ ก่อนที่จะ​เปิดเผย​เรื่อง​ของ​หู​เฟิง ก็​ต้อง​รู้​เจตนา​ของ​เขา​ให้ได้​โดยเร็ว​ที่สุด​ ขอ​เพียง​เข้าใจ​จิตใจ​ของ​เขา​ได้​ นาง​ย่อม​ให้​หู​เฟิงพบ​เขา​ หาก​เขา​มีใจคิดร้าย​ ก็​จำต้อง​ลอบ​ลงมือ​ ที่​พูดความจริง​ออก​ไป​ทั้งหมด​ใน​คราว​เดียว​ไม่ได้​ ก็​เพื่อ​ป้องกัน​ไม่ให้​หู​เฟิงตกอยู่ในอันตราย​

ส่วน​ตัวนาง​เอง​นั้น​ ขอ​เพียง​เขา​เชื่อ​ว่า​จิ้น​อ๋อง​ยัง​มีชีวิต​อยู่​ เช่นนั้น​ตัวนาง​ก็​ปลอดภัย​แล้ว​

“แล้ว​เขา​บอก​หรือไม่​ว่า​จะกลับมา​เมื่อใด​” จอมพล​หวัง​ถามต่อ​

“เขา​เคย​พูด​อยู่​ครั้งหนึ่ง​ขอรับ​ ว่า​จะกลับมา​เมื่อ​พระจันทร์เต็มดวง​ นัดพบ​กันที่​ป่า​ฝังศพ​” ไป๋​จื่อ​กล่าวตอบ​

จอมพล​หวัง​ดีใจ​จน​แทบ​คลั่ง​ “จริง​หรือ​ เจ้าพูด​จริง​ใช่หรือไม่​” เมื่อ​เห็น​ไป๋​จื่อ​พยักหน้า​ ในที่สุด​เขา​ก็​ปล่อย​แขน​ของ​นาง​ แล้ว​พูด​กับ​ตัวเอง​ไม่ยอม​หยุด​ “ดี​ยิ่งนัก​ เขา​กลับมา​แล้ว​ ในที่สุด​เขา​ก็​กลับมา​แล้ว​!”

ไป๋​จื่อ​ถามบ้าง​ “ถึงตอนนั้น​ท่าน​จะไป​หรือไม่​”

จอมพล​หวัง​พยักหน้า​ “แน่นอน​ ข้า​ต้อง​ไป​อย่าง​แน่นอน​ ข้า​อายุ​ปูน​นี้​ ขอพระราชทาน​อนุญาต​จาก​ฝ่าบาท​ เดินทางไกล​พัน​ลี้​ถึงที่นี่​ เพราะ​ข้า​อยาก​ช่วย​จิ้น​อ๋อง​กำจัด​คน​ทรยศ​ เพื่อ​กรุยทาง​ให้​เขา​เดิน​ไป​ข้างหน้า​ได้​อย่าง​ราบรื่น​ใน​วันที่​เขา​กลับมา​”

นาง​มอง​จอมพล​หวัง​ที่​ขอบ​ดา​แตง​ก่ำ​ตรงหน้า​ อายุ​ของ​เขา​ สีหน้า​ของ​เขา​ เห็นได้ชัด​ว่า​มีอาการป่วย​ เขา​มีความหวัง​มากมาย​เช่นนี้​ได้​อย่างไร​กัน​

“จอมพล​หวัง​ อภัย​ที่​ข้า​พูดตรงๆ​ คน​ทั้ง​ใต้​หล้า​ล้วน​คิด​ว่า​จิ้น​อ๋อง​ตาย​ไป​แล้ว​ ไย​ท่าน​ไม่เชื่อ​”

เมื่อ​พูดถึง​เรื่อง​นี้​ ใบหน้า​ของ​จอมพล​หวัง​ก็​ปรากฏ​ความภาคภูมิใจ​ใน​ตนเอง​ “เขา​ไม่มีทาง​ตาย​ อย่าง​น้อย​ก็​ไม่มีทาง​ถูก​คน​ทำร้าย​จนตาย​ง่ายๆ​ เช่นนี้​ แม่ทัพ​เทพ​สงคราม​ที่​ข้า​หวัง​จิ้งไห่​ถ่ายทอดวิชา​ให้​ หาก​จะตาย​ก็​ต้อง​ตาย​ใน​สมรภูมิ​”

“ข้า​ไม่เคย​เชื่อ​ว่า​เขา​จะตาย​ และ​ปักใจ​เชื่อ​ว่า​เขา​ยัง​มีชีวิต​อยู่​เสมอ​ และ​จะมีวันหนึ่ง​ที่​เขา​จะกลับมา​ กลับคืน​สู่ตำแหน่ง​ดั้งเดิม​ของ​เขา​ แต่​ที่​น่า​โมโห​ก็​คือ​ กระดูก​แก่ๆ​ ของ​ข้า​ไม่ค่อย​มีเรี่ยวแรง​แล้ว​ ตั้งแต่​รู้​ข่าวร้าย​เมื่อ​สามปีก่อน​ ข้า​ก็​ล้ม​ป่วยหนัก​ รักษา​ต่อเนื่อง​มาสามปี​แล้วก็​ยัง​ไม่หาย​ จึงไม่มีโอกาส​นำ​ทัพ​มายัง​ที่นี่​ ในที่สุด​ครั้งนี้​ข้า​ก็​มีโอกาส​แล้ว​ ถึงแม้ข้า​จะต้อง​ตาย​ แต่​อย่างไร​ข้า​ก็​ต้อง​มา”

ไป๋​จื่อ​ปก​ปิดความ​ปีติ​ใน​ดวงตา​เอาไว้​ นาง​เดา​ไว้​ไม่มีผิด​ แต่​ความ​ปีติ​นี้​ต้อง​เก็บ​ไว้​ให้​หู​เฟิงด้วย​

“ท่าน​จอมพล​ ท่าน​นั่งลง​ก่อน​ ข้า​จะตรวจร่างกาย​ของ​ท่าน​สัก​น่อย”​

ตอนนี้​จอมพล​หวัง​กำลัง​ดีใจ​มาก​ ราวกับ​มีแสงสว่าง​เจิดจ้า​ขึ้น​ตรงหน้า​ ความรู้สึก​เจ็บปวด​บริเวณ​หน้าอก​ไม่ได้​รุนแรง​เหมือน​เมื่อก่อน​ สบายกาย​ขึ้น​เยอะ​มาก​

เขา​นั่งลง​ ยิ้ม​กล่าวว่า​ “ข้า​ก็​เป็นโรค​คนแก่​ทั่วๆ ไป​ กิน​ยา​เท่าไร​ก็​รักษา​ไม่หาย​ ครั้น​เจ็บ​ขึ้น​มาแทบ​เจียน​ตาย​ ตอนที่​ไม่เจ็บ​ก็​เหมือน​คนธรรมดา​ หมอ​บอ​กว่า​ขอ​เพียง​รักษาสุขภาพ​ให้​ดี​ อย่า​ได้​แสดง​อารมณ์​โกรธ​ เช่นนั้น​ก็​มีชีวิต​อยู่​ต่อ​ได้​อีก​หลาย​ปี​อย่าง​ไม่มีปัญหา​แล้ว​”

ไป๋​จื่อ​ไม่ได้​พูด​อะไร​ต่อ​จาก​เขา​ เพียง​นั่ง​ยอง​ลง​ข้างๆ​ จับ​ข้อมือ​ของ​เขา​ไว้​เพื่อ​ฟังชีพจร​อย่าง​ละเอียด​

ครั้น​เห็น​คิ้ว​ของ​ไป๋​จื่อ​ที่​เดิมที​คลาย​ออก​เริ่ม​ขมวด​มุ่น​ขึ้น​มา จอมพล​หวัง​ก็​ยิ้ม​ถามว่า​ “ไม่ค่อย​ดี​ใช่หรือไม่​ ถ้าจะไม่ดี​ก็​เป็นเรื่อง​ปกติ​ ข้า​อายุ​ปูน​นี้​แล้ว​ สุขภาพ​คงจะ​แข็งแรง​ไป​มากกว่า​นี้​ไม่ได้​ มีชีวิต​อยู่​ต่อไป​ได้​ก็​นับว่า​ไม่เลว​แล้ว​”

“ตอนที่​อาการ​กำเริบ​ ท่าน​จะรู้สึก​เจ็บ​ที่​หน้าอก​ บริเวณ​ลำคอ​คล้าย​มีคน​เอา​มือ​มาบีบ​ไว้​ หายใจ​ไม่คล่อง​ เหงื่อ​เย็น​ๆ แตก​เต็มตัว​ใช่หรือไม่​” ไป๋​จื่อ​ถาม

……….

ตอนที่​ 506 อาการ​กำเริบ​อีกแล้ว​

จอมพล​หวัง​รีบ​พยักหน้า​ “ถูกต้อง​ มีอาการ​เช่นนั้น​ เจ้าใช้ได้​ไม่เบา​เลย​นะ​ เพียงแค่​จับชีพจร​ครั้ง​เดียว​ก็​รู้​อาการ​เวลา​ที่​มัน​กำเริบ​ขึ้น​มาแล้ว​ ดูท่า​หมอ​เฉิน​จะรับ​ลูกศิษย์​ที่​มีฝีมือ​มาได้​”

ไป๋​จื่อ​กลับ​ไม่ยิ้ม​ และ​ไม่ได้​พูดจา​ตามมารยาท​กับ​เขา​อีก​ เข้า​ประเด็น​ทันที​ว่า​ “ท่าน​จอมพล​ ท่าน​ไม่ได้​ป่วย​ แต่​ท่าน​ถูก​พิษ​ต่างหาก​”

สีหน้า​ของ​จอมพล​หวัง​พลัน​แปรเปลี่ยน​ “เจ้าว่า​อะไร​นะ​”

“ข้า​บอ​กว่า​ความจริง​แล้ว​ท่าน​ไม่ได้​ป่วย​ แต่​มีคน​วางยาพิษ​ให้​ท่าน​ และ​ยิ่ง​พิษ​นี้​สะสมนาน​วัน​เข้า​ ก็​จะซึมข้า​ไป​ใน​ปอด​ จากนั้น​มัน​ก็​สามารถ​คร่าชีวิต​ท่าน​ได้​แล้ว​”

จอมพล​หวัง​ตกใจ​มาก​ ชะงักงัน​ไป​ในทันที​ ผ่าน​ไป​ครู่หนึ่ง​ถึงตั้งสติ​ได้​ “ตอน​อยู่​เมืองหลวง​ข้า​พบ​หมอ​หลาย​คน​ หมอ​หลวง​ใน​วัง​ก็​เคย​ตรวจ​อาการ​ให้​ข้า​อยู่​ไม่น้อย​ แต่​ไม่เห็น​เคย​ได้ยิน​พวกเขา​บอก​เรื่อง​ที่​ข้า​ถูก​พิษ​ นี่​เจ้าคง​ไม่ได้​ดู​ผิด​ไป​กระมัง​”

ไป๋​จื่อ​กล่าว​ “ตอนนี้​ร่างกาย​ของ​ท่าน​อ่อนแอ​จน​ถึงขั้น​นี้​แล้ว​ น่าจะ​ไม่ได้​เพิ่ง​ถูก​พิษ​ไม่นาน​ เดิมที​พิษ​นี้​ก็​ไม่ใช่พิษ​ร้ายแรง​อะไร​ หาก​ผสม​อยู่​ใน​อาหาร​วัน​ละ​เล็ก​วัน​ละ​น้อย​ทุกวัน​ หลังจาก​ท่าน​กิน​ไป​แล้วก็​จะไม่เกิด​ความผิดปกติ​อะไร​ ทว่า​นาน​วัน​เข้า​พิษ​ที่​สะสมอยู่​ใน​ร่างกาย​จะเริ่ม​ทำลาย​ร่างกาย​ของ​ท่าน​ ทำให้เกิด​อาหาร​ป่วย​ที่​ธรรมดา​สามัญเช่นนี้​ และ​อาการ​นี้​ทำให้​วินิจฉัย​ผิด​ว่า​เป็น​ไข้หวัด​ได้​ง่าย​นัก​ ปัสสาวะ​ร่วง​ ติดเชื้อ​ใน​กระแสเลือด​ ตัวร้อน​เหมือน​ไฟเผา​ และ​อาการ​อื่นๆ​ ทำให้​ไม่อาจ​พบ​พิษ​ใน​ร่างกาย​ได้​โดยง่าย​”

นาง​เอง​ก็​มีสีหน้า​ฉงน​ “แต่​พิษ​ใน​ร่างกาย​ของ​ท่าน​ทำงาน​หมด​แล้ว​ อย่า​ว่าแต่​หมอ​หลวง​ใน​วัง​เลย​ ถึงแม้เป็น​หมอ​ทั่วไป​ก็​ต้อง​วิ​นัจ​ฉัย​ได้​ว่า​ท่าน​ถูก​พิษ​ เป็นไปไม่ได้​ที่จะ​รักษา​เหมือน​รักษาโรค​”

“สอง​ปี​มานี้​อาการ​ของ​ข้า​กำเริบ​อยู่​ตลอด​ ทว่า​ก็​ไม่ใช่เรื่องใหญ่​อะไร​ จึงไม่มีหมอ​หลวง​มาตรวจดู​อีก​ คน​ที่​รักษา​ให้​ข้า​เป็นปกติ​คือ​หมอ​ใน​จวน​ เพราะ​เรียกหา​เมื่อไร​ก็​มาหา​ได้​ทันที​ ทั้ง​ยัง​ควบคุม​อาการ​ให้​ข้า​ได้​อย่าง​รวดเร็ว​ จึงไม่ได้​เชิญหมอ​คนอื่น​มาอีก​” จอมพล​หวัง​กล่าว​

“เขา​มาที่นี่​ด้วย​หรือไม่​ขอรับ​” ไป๋​จื่อ​ถาม

จอมพล​หวัง​พยักหน้า​ “มาสิ เมื่อ​ครู่​ก็​ยัง​คุย​กับ​พวก​ข้า​อยู่เลย​ ไม่รู้​ว่า​ตอนนี้​ไป​ที่ไหน​แล้ว​” เมื่อ​พูดถึง​ตรงนี้​ จอมพล​หวัง​ก็​มุ่น​คิ้ว​ ใน​ใจมีความรู้สึก​มากมาย​แวบ​ผ่าน​ ก่อนหน้านี้​เขา​ไม่รู้สึก​ว่า​มีอะไร​น่าสงสัย​ แต่​ตอนนี้​คิดดู​ให้​ดีแล้ว​ ก็​พบ​ว่า​น่าสงสัย​จริงๆ​

เขา​กล่าว​กับ​องครักษ์​คนสนิท​ใน​กระโจม​ “ไป​ตาม​หมอ​กง​มา บอ​กว่า​ข้า​ไม่ค่อย​สบาย​”

หลังจาก​องครักษ์​คนสนิท​ออก​ไป​ จอมพล​หวัง​ถึงพูด​กับ​ไป๋​จื่อ​ “เมื่อ​หมอ​กง​มาถึงแล้ว​ เจ้าดู​ท่าที​ของ​เขา​ก่อน​ แล้ว​เดี๋ยว​เรา​ค่อย​หารือ​กัน​”

ไป๋​จื่อ​พยักหน้า​ นึก​ขึ้น​ได้​ว่า​ใน​อก​เสื้อ​เก็บ​ยา​ปี้​ซิน​ที่​หลอม​ไว้​เมื่อวาน​ ยา​นี้​มีประโยชน์​ต่อ​จอมพล​หวัง​ ถึงแม้จะไม่สามารถ​กำจัด​พิษ​สะสมใน​ร่างกาย​ของ​เขา​ได้​ใน​คราว​เดียว​ แต่​ก็​พอ​จะควบคุม​อาการป่วย​ของ​เขา​ได้​ชั่วคราว​ ทำให้​ร่างกาย​ไม่ทรุด​ลง​ไป​อีก​ แม้พิษ​จะออกฤทธิ์​เต็มกำลัง​แล้ว​ แต่​ก็​ยัง​ไม่ถึงเวลา​ที่​ทำ​อะไร​ไม่ได้​

นาง​ยื่นมือ​ไป​หยิบ​มัน​ออก​มาจาก​ใน​อก​เสื้อ​ ตอนนี้​มอบ​ยา​ให้​เขา​ถือว่า​ไม่เหมาะสม​ เพราะ​ถ้าหาก​จะให้​ ก็​ต้อง​ให้​หู​เฟิงเป็น​คน​นำ​ไป​

ไม่นาน​นัก​ องครักษ์​คนสนิท​ก็​เชิญหมอ​เข้ามา​ เขา​เป็น​ชาย​วัน​กลางคน​หน้า​ขาว​ไร้​หนวดเครา​ มองดู​แล้ว​สง่างามอย่างยิ่ง​ ขณะนี้​เขา​สวม​เสื้อ​ไหม​ตัว​ยาว​สีน้ำเงิน​ ยิ่ง​ขับ​เน้น​ให้​เขา​ดู​น่าเกรงขาม​และ​น่ามอง​เข้าไป​อีก​

หมอ​เข้ามา​ใน​กระโจม​ สีหน้า​ดู​กังวลใจ​ทีเดียว​ “ท่าน​จอมพล​ ท่าน​เป็น​อะไร​ไป​หรือ​” แม้เขา​จะมีสีหน้า​เป็นกังวล​ ทว่า​ฝีเท้า​กลับ​เชื่องช้า​ยิ่งนัก​

เขา​ก้าวย่าง​ทีละ​ก้าว​มาถึงข้าง​กาย​ของ​จอมพล​หวัง​ เห็น​อีก​ฝ่าย​กุม​หน้าอก​หอบ​หายใจ​ จึงพลัน​มีสีหน้า​ระทม​ทุกข์​ รีบ​ถามว่า​ “เหตุใด​อาการ​กำเริบ​อีกแล้ว​เล่า​”

แม้จะกล่าว​เช่นนั้น​ แต่​เขา​ก็​ไม่ได้​จับชีพจร​ เพียง​มอง​จอมพล​หวัง​อยู่​ครู่หนึ่ง​ก็​เห็น​เขา​อาการ​ดีขึ้น​ ‘ความกังวลใจ​’ บน​ใบหน้า​พลัน​หาย​เป็นปลิดทิ้ง​ ใน​แววตา​มีความประหลาดใจ​เข้ามา​แทนที่​

เพราะ​เขา​คิด​ว่า​ยาพิษ​นี้​จะจะต้อง​ออกฤทธิ์​นาน​กว่า​นี้​อีก​ครู่หนึ่ง​ เหตุใด​หาย​ดี​เร็ว​เช่นนี้​เล่า​

คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา

คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา

Status: Ongoing
จู่ๆ แพทย์หญิงยอดฝีมือจากยุคปัจจุบัน ดันตื่นขึ้นมาในร่างของเด็กสาวชาวบ้านยุคโบราณที่ถูกย่าและป้าสะใภ้ตีจนตายทั้งเป็นครั้นรอดชีวิตมาได้ ก็ถูกโขกสับไม่ต่างกับสาวใช้ในบ้าน ทั้งยังจะถูกจับขายแลกเงินให้แต่งกับบุรุษอายุคราวพ่อแต่ไป๋จื่อคนใหม่นี้จะไม่ปล่อยให้พวกนางใช้งานข่มเหงรังแกได้ตามใจชอบอีกต่อไปแล้วให้ตายอย่างไรก็ต้องออกจากบ้านที่เหมือนกับขุมนรกแห่งนี้ไปให้ได้ จึงตัดสินใจสร้างอุบายทำให้ตนเองเสียชื่อเพื่อแยกบ้านกับเหล่าคนสกุลไป๋ได้อย่างสมบูรณ์ เพื่อให้มีชีวิตอยู่ต่อไปได้ เพื่อให้มีข้าวกินอิ่มท้องสักมื้อหญิงสาวที่เคยมีชื่อเสียงไปทั่วทั้งประเทศในยุคปัจจุบันต้องถกแขนเสื้อทำไร่ทำนา ใช้วิชาแพทย์แผนปัจจุบันรักษาคนไข้และจัดการกับเหล่าคนในหมู่บ้านที่เข้ามาเอารัดเอาเปรียบนางด้วยแต่ขณะเดียวกัน… ก็ต้องรักษาโรคความจำเสื่อมให้ชายหนุ่มกล้ามโตขี้น้อยใจอีก!เดิมทีคิดจะใช้ชีวิตอย่างสงบสุข หาเช้ากินค่ำ เลี้ยงชีพให้ตนและท่านแม่มีชีวิตที่ดีแต่ความหวังพรรค์นั้นน่าจะไม่มีทางเป็นจริงได้ หนทางข้างหน้าไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเอาเสียเลย!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท