ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ – บทที่ 790

ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 790

หลังจากเหลียงซู่หลินออกจากวัง เขาก็ตรงไปที่จวนผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์

เหลียงซู่หลินระมัดระวังเป็นอย่างมาก และลอบเดินเข้าไปทางประตูหลัง

ในเรือนชิงหนิงของกุ้ยไท่เฟย หนี่หรงหมอบอยู่บนหลังคาอย่างเงียบ ๆ เหลียงซู่หลินเก่งศิลปะการต่อสู้ แต่เขาไม่คุ้นเคยกับจวนผู้สำเร็จราชการเท่ากับหนี่หรง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อหนี่หรงรู้จุดหมายของเขาจึงได้ซุ่มอยู่บนหลังคาก่อนแล้ว

“ถวายบังคมกุ้ยไท่เฟย!” เหลียงซู่หลินคำนับด้วยความเคารพหลังจากเข้ามา

“นั่งลงเถิด!” กุ้ยไท่เฟยเอ่ยเชื้อเชิญ

“ขอบพระทัยกุ้ยไท่เฟย!” เหลียงซู่หลินนั่งลงอย่างระมัดระวัง

“ทุกอย่างเรียบร้อยดีหรือไม่?” กุ้ยไท่เฟยเอ่ยถาม

เหลียงซู่หลินตอบ “หวงไท่โฮ่วตรัสว่าจะมีการประกาศพระราชโองการในตอนเช้า และจะจัดงานแต่งงานทันทีในวันรุ่งขึ้นพ่ะย่ะค่ะ”

“ดีแล้ว”

เหลียงซู่หลินลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “เช่นนั้น สัญญาที่กุ้ยไท่เฟยเคยให้ไว้ สามารถทำให้หม่อมฉันได้แล้วหรือไม่?”

“เจ้าจะรีบไปเพื่ออะไร? หากเจ้าทำตามสิ่งที่ข้าบอก ข้าก็จะไม่เอาเปรียบเจ้าแน่นอน” กุ้ยไท่เฟยพูดเสียงเรียบ

“หม่อมฉันหมายถึง กุ้ยไท่เฟยจะปล่อยจื่อเวยได้แล้วหรือยัง?” เหลียงซู่หลินถาม

กุ้ยไท่เฟยเย้ยหยัน “เจ้านี่ชั่งคลั่งรักเสียจริง ไม่ต้องกังวลไป หลังจากที่เจ้ากลายเป็นราชบุตรเขย จื่อเวยจะถูกส่งไปปรนนิบัติเจ้าที่จวนขององค์หญิงเอง นางเกิดในสังคมโลกีย์ ดังนั้นจึงไม่สามารถเป็นนางบำเรอของเจ้าได้ แต่นางสามารถเป็นสาวรับใช้ที่อยู่เคียงข้างเจ้าได้”

เหลียงซู่หลินถอนหายใจด้วยความโล่งอก “กุ้ยไท่เฟยรอบคอบยิ่งนัก หม่อมฉันขอบพระทัยกุ้ยไท่เฟยเป็นอย่างยิ่งพ่ะย่ะค่ะ”

การแต่งงานกับองค์หญิงไม่ใช่เรื่องแย่ และเขาไม่ได้อยากได้ทรัพย์สินเหล่านั้น หากเขาสามารถรักษาสถานะราชบุตรเขยไว้ได้ แม้จะไม่ได้แต่งงานอีกตลอดชีวิต แต่เขาและจื่อเวยก็จะสมหวัง

ยิ่งไปกว่านั้น ในฐานะราชบุตรเขย แม้ว่าเงินทั้งหมดจะมอบให้กับกุ้ยไท่เฟย แต่คนที่อยู่ภายใต้การดูแลขององค์หญิงเหล่านั้นล้วนแล้วภักดีต่อเขา หากชี้ไปที่คนเหล่านี้ เขาย่อมมีทางออก

“ดี เจ้ากลับไปก่อน และอย่ามาที่นี่อีก หากข้าต้องการพบเจ้าจะสั่งคนไปเรียกเจ้าเอง” กุ้ยไท่เฟยพูด

“พ่ะย่ะค่ะ เช่นนั้นหม่อมฉันขอทูลลา” เหลียงซู่หลินลุกขึ้นและจากไป เขาเลือกเดินทางนี้ด้วยตัวเอง อันที่จริง เขาต้องการดูว่าอ๋องหนานหวายกลับมาแล้วหรือยัง เพราะเขาคิดว่าจะเป็นการดีกว่าที่จะให้อ๋องหนานหวายช่วยรับประกันให้กับเขา

ทันทีที่เหลียงซู่หลินจากไป กุ้ยไท่เฟยก็สั่งให้อาฝูออกไปเฝ้าประตูไว้

มีคนแวบผ่านออกมาจากห้องโถงด้านในด้วยรอยยิ้มที่น่ากลัว “เสด็จแม่ ดูเหมือนว่ามรดกของท่านอาจะเป็นของเรานะพ่ะย่ะค่ะ”

“อืม ถ้าทุกอย่างเป็นไปด้วยดีก็ไม่น่ามีปัญหาอะไร” กุ้ยไท่เฟยยิ้มและมองคนตรงหน้าด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความรัก

คนนี้ผู้คืออ๋องหนานหวายที่กลับมาเมืองหลวงตามหมายเรียก หลังจากที่เขาจากไป เขาก็ไม่ได้กลับมาที่อาณาจักรทางตอนใต้อีก แต่ซ่อนตัวอยู่ใกล้เมืองหลวง ครั้งนี้ตามกำหนดการหมายเรียกของหวงไท่โฮ่วนั้น เขายังไม่ไม่ถึง ดังนั้นจึงต้องหลบซ่อนไปก่อน

“เหลียงซู่หลินจะส่งมอบให้เราโดยราบรื่นหรือไม่?” เขาถามด้วยความเป็นห่วง

กุ้ยไท่เฟยกล่าว “เขาไม่กล้าซ่อนมันไว้เองหรอก เขาอยู่ในกำมือของข้า เมื่อเขากลายเป็นพระราชบุตรเขย ข้าจะส่งคนเข้าไปทำงานเป็นผู้ตรวจสอบบัญชี เพื่อควบคุมเงินขององค์หญิง”

“มีประมาณเท่าไหร่หรือพ่ะย่ะค่ะ?” อ๋องหนานหวายถาม

“มีคนคำนวณไว้แล้ว ทรัพย์สินที่ดินคงที่ และสามารถเก็บค่าเช่าได้ต่อปีเท่านั้น ค่าเช่าที่ดินถูกแปลงเป็นเงินประมาณหนึ่งหมื่นตำลึงต่อปี ส่วนเงินของนางในท้องพระคลังนั้นมีประมาณสามล้านตำลึง สำหรับภายในจวนนั้น คาดว่ามีเครื่องประดับและของเก่าไม่ต่ำกว่าสามแสนตำลึง”

อ๋องหนานหวายรู้สึกประหลาดใจ “มากขนาดนั้นเลยหรือ?” รู้หรือไม่ แม้แต่เงินเดือนประจำปีของเสด็จแม่ก็เพียงแค่สามพันตำลึงเท่านั้น แม้ว่านางจะเป็นองค์หญิงของประเทศเทียบเท่าจักรพรรดินี แต่ก็ได้รับเงินเดือนประจำปีเพียงห้าพันตำลึงเท่านั้น แต่นางมีความมั่งคั่งมากกว่าสามล้านหยวนได้อย่างไรกัน?

รู้หรือไม่ว่าจำนวนภาษีทั้งหมดสำหรับหนึ่งปีนั้นแค่ยี่สิบล้านตำลึงเท่านั้น

“นางเป็นพระธิดาของจักรพรรดิฮุ่ย ผลัดเปลี่ยนมาจนถึงสามจักรพรรดิ หวงไท่โฮ่วยังมอบบ้านส่วนตัวให้นาง นอกจากนี้นางยังมีกิจการการลงทุนต่าง ๆ ทั้งยังได้ร่วมมือกับตระกูลหู เครื่องประดับและของเก่าเหล่านั้น เป็นเพียงการประเมินมูลค่าเบื้องต้น หากคำนวณอย่างละเอียดถี่ถ้วนแล้วอาจมีมากกว่านั้น อีกทั้งข้าได้ยินมาว่า นางไม่เพียงแต่มีเงินฝากในท้องพระคลังของราชวงศ์เพียงเท่านั้น แต่ท้องพระคลังอื่น ๆ ก็มีเงินฝากของนางเช่นกัน หากเป็นเรื่องจริง เจ้าแปด ท่านอาของเจ้าคนนี้ก็รวยล้นฟ้าจริง ๆ”