เพื่อนบ้านผมคือคุณหนูสาวแสนสวย – ตอนที่ 14 เดินห้างซื้อของกับคุณหนูสาว

เพื่อนบ้านผมคือคุณหนูสาวแสนสวย

ตอนที่ 14 เดินห้างซื้อของกับคุณหนูสาว

 

ทราเวียร์กวาดสายตามองไปทั่วบริเวณ

 

กวาดสายตามองหาข้าวของจำเป็น มองหาของบางสิ่งอย่าง ที่จะมาเป็นวัตถุดิบองค์ประกอบสำหรับทำอาหารมื้อเช้าของเขา ขณะกำลังเดินกวาดสายตาไปตามอารมณ์เขายังดันเข็นรถไปด้วย

 

เรียกได้ว่าในรถเข็นของเขาตอนนี้ล้วนเต็มเปี่ยมไปด้วยเครื่องเทศมากมาย มีแต่ของสำหรับประกอบทำอาหาร ไม่มีขนมทานเล่นติดกลับมาเลยแม้แต่นิดเดียว 

 

คุณหนูสาวหรี่ตามองเขาเหมือนเป็นคนประหลาด

 

“…”

 

ก่อนจะเหลือบมองไปชั้นวางขนม

 

ในเมื่ออีกฝ่ายไม่ยินยอมหยิบขนมทานเล่นติดมือกลับบ้าน งั้นหล่อนในฐานะคุณหนูสาวผู้นิยมชมชอบช่วยเหลือผู้อื่นคงไม่พ้นต้องหยิบขนมติดมือกลับไปแทนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

 

รอยยิ้มหอมหวานปรากฏบนใบหน้า

 

“…”

 

“อือ~”

 

“…”

 

ขณะหยิบถุงขนมหลายต่อหลายถุงใส่ตะกร้า

 

ดวงตาคู่งามก็พลันกะพริบตามองด้วยความสงสัยใคร่รู้ยากจะหักห้ามต่อไปได้ไหว สุดท้ายปลายทางด้วยความสงสัยที่มันเกินเลยเกินควร คุณหนูสาวก็เลือกเปิดปากกล่าวถามออกไปตามตรง

 

ถามออกไปว่ามื้อเช้าที่เขาต้องการทำด้วยมือตัวเองมันคืออะไรกันแน่

 

“…”

 

“ว่าแต่จะทำอะไรเหรอคะ?”

 

“…”

 

“อาหารมื้อเช้าที่คุณต้องการจะทำ?”

 

“…”

 

“คุณคะ?”

 

“…”

 

“โจ๊กหมู”

 

“…”

 

“โจ๊กหมู?”

 

คุณหนูสาวเมญ่าเอียงคอมองของในรถเข็นอีกฝ่าย

 

บอกกล่าวตามตรงเธอค่อนข้างรู้สึกแปลกใจอยู่พอสมควร ที่อีกฝ่ายดันทำอาหารกินเองเป็นประจำ มองจากภายนอกอย่างเดียวน่าจะเป็นพวกกินแต่อาหารแช่แข็งเสียมากกว่า

 

แต่เรื่องพวกนั้นช่างมันเถอะ ยังมีเรื่องอื่นอีกที่ต้องจัดการ คุณหนูสาวไม่มีรีรอรอช้าเริ่มกล่าวถามประเด็นต่อไปทันที นั้นก็คือข้าวกล่องของเธอที่เตรียมการเอาไว้ให้ เกิดเขาไม่ยอมทานขึ้นมา

 

งั้นข้าวกล่องที่ว่าจะต้องจัดการยังไงต่อ จะทิ้งหรือให้เก็บ

 

“…”

 

“แล้วข้าวกล่องที่ดิฉันเตรียมมา”

 

“…”

 

“จะให้ทำยังไง?”

 

“แล้วแต่เลยครับ”

 

“อยากทำอะไรก็เรื่องของคุณ”

 

“ไม่ใช่เรื่องของผม”

 

“…”

 

“หรือจะต้องให้ผมช่วยคิดให้?”

 

“…”

 

“คือ ดิฉันจัดการเองได้ค่ะ”

 

คุณหนูสาวเมญ่าขบริมฝีปากตัวเองแน่น

 

ขณะในห้วงจิตใจล้วนรู้สึกเสียดายเป็นอย่างยิ่งกับสิ่งที่ได้ทำลงไป

 

ข้าวกล่องที่หล่อนร้องขอให้เมดสาวจัดการหวังเอามาให้เขา กับเป็นอันต้องล้มเลิกไปกลางคัน เอาเถอะเรื่องนี้จะโทษอีกฝ่ายก็ไม่ได้ เพราะเป็นฝ่ายเธอเองที่ทำอะไรตามใจชอบเอง

 

ถึงแม้ส่วนใหญ่จะเป็นความผิดของหล่อนก็เถอะแต่ว่านะ

 

“…”

 

“เฮ้อ!~”

 

“…”

 

…‘จะไม่เย็นชาไปหน่อยเหรอ’

 

“…”

 

 

ในระหว่างกำลังเดินเลือกซื้อของ

 

หญิงสาวแสนสวยดูจะไม่ได้สนใจสิ่งของอื่นในตะกร้าเท่าที่ควร เรียกได้ว่าห้วงสมาธิ สตินึกคิดทั้งหมดล้วนจดจ่ออยู่กับสภาพแวดล้อมรอบกาย จดจ่ออยู่กับบรรยากาศรอบตัวที่เริ่มแปรเปลี่ยน

 

ทั้งยังแปรเปลี่ยนไปในทิศทางที่หล่อนไม่ต้องการอีกต่างหาก โดยเฉพาะกับสายตาชายหนุ่มชายฉกรรจ์ทั้งหลายที่กวาดมองตลอดทั่วทั้งเรือนร่างของหล่อน กวาดมองกำเริบเสิบสานเหลือเกิน

 

ช่างเป็นอะไรที่ชวนให้รู้สึกขยะแขยงยิ่งนัก

 

“สวยจังวะ”

 

“อย่างกับดารา”

 

“หุ่นดีอีกต่างหาก”

 

“…”

 

“เข้าไปขอเบอร์ดีไหมนะ?”

 

“…”

 

“น่าลองดูเหมือนกัน~”

 

พ่อหนุ่มหัวทองนิสัยสันดานเจ้าชู้

 

เลียริมฝีปากตัวเอง ตลอดลำคอของมันคล้ายกำลังกระหายอยากบางสิ่งอย่าง ในสายตาของมันคุณหนูสาวผู้ครอบครองเรือนร่างยอดเยี่ยม ได้ตกกลายเป็นของมันไปแล้วเรียบร้อย

 

มันจัดแต่งเนื้อตัวให้เข้าที่ก่อนจะก้าวเท้าเดินเข้าไปหา

 

เดินเข้าไปทักทายหวังใช้เสน่ห์เข้าพิชิต

 

“…”

 

“คือว่า”

 

“…”

 

คุณหนูสาวที่เห็นอีกฝ่ายก้าวเท้าเดินเข้ามา

 

หล่อนเพียงมอบรอยยิ้มมารยาทขั้นพื้นฐานให้ มอบโดยไม่มีท่วงท่ายินยอมโอนอ่อนเปิดช่องว่างให้เห็น ซึ่งคงไม่ต้องบอกหรอกนะ ว่าผลลัพธ์สุดท้ายปลายทางที่ออกมามันจะออกมาเป็นแบบไหน

 

เรียกได้ว่าสีหน้าถึงกับแปรเปลี่ยนไปในทันทีหลังจากได้ยินโต้กลับ

 

“…”

 

“ขอโทษนะคะ แต่ดิฉันมีธุระค่ะ”

 

“…”

 

เจ้าหนุ่มหัวทองพลันยิ้มแข็งค้าง

 

เมื่อหญิงสาวผู้ครอบครองเรือนร่างงดงามปานเทพธิดาเลือกเมินเฉยปล่อยผ่าน ปล่อยให้มันหยุดยืนแน่นิ่งอยู่อย่างนั้น มันที่ยังไม่ละความพยายามคิดก่อกวนหล่อนต่อก็เป็นอันต้องหยุดชะงัก

 

เมื่อมีสายตาใครคนหนึ่งที่กำลังจับจ้องมองจากมุมมืด แม้หัวสมองของมันจะไม่ได้ชาญฉลาดมากนัก แต่สัญชาตญาณการเอาตัวรอดกับสูงจนน่าตกใจ มันรับรู้ได้เลยทันทีว่าถ้ายังไม่เลิกรา

 

บางทีบางสิ่งอย่างที่เลวร้ายยิ่งกว่าอาจบุกเข้าประชิดถึงตัว

 

“…”

 

“เวร!”

 

“…”

 

สุดท้ายปลายทางก็ต้องยินยอมโอนอ่อนไปตามระเบียบ

 

แม้จะนึกเสียดายไม่น้อยที่พลาดเหยื่อชั้นยอดแบบนี้ไป แต่หากการเข้าหาคุณหนูสาวเบื้องหน้ามันต้องแลกมาด้วยความสุ่มเสี่ยงอันตรายถึงชีวิต มันเองก็รับไม่ไหวเหมือนกัน

 

แน่นอนว่าเหตุการณ์สถานการณ์เฉกเช่นนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวสองครั้งเท่านั้น นอกจากเจ้าหนุ่มหัวทองที่เสนอหน้ามาตอนแรก ก็ยังมีใครคนอื่นอีกเพียบที่เข้ามาหวังได้รับโอกาสยอดเยี่ยม 

 

แต่ไม่ว่าจะใครคนไหน จะกี่ครั้งกี่ทีที่เสนอหน้าเข้ามา ทุกสิ่งอย่างก็ล้วนแล้วแต่เปล่าประโยชน์ ไม่มีใครได้รับชนะกลับไปเลยแม้แต่น้อย มีเพียงความเย็นชาไม่มีเหลือบมองเท่านั้นที่ได้รับกลับไป

 

คุณหนูเมญ่าเผยรอยยิ้มเบาบางก่อนจะตามทราเวียร์ต่อ

 

“…”

 

 

ระหว่างกำลังหยิบของ 

 

เดินเลือกซื้อของไปตามแบบแผนที่วางไว้

 

ชายหนุ่มร่างสูงทราเวียร์ก็นึกเหนื่อยหน่ายกับสถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นกับตน ทั้งที่ออกปากไล่ไปตั้งแต่ตอนแรก ปฏิเสธไปก็หลายต่อหลายครั้ง แต่สุดท้ายปลายทางหล่อนก็ยังตามมาเหมือนเดิม 

 

ตามติดเสียยิ่งกว่าปลิงอีก

 

“…”

 

“เฮ้อ!~”

 

“…”

 

ขณะกำลังจมจ่อมอยู่กับห้วงความคิด

 

ดวงตาแหลมคมดันเหลือบไปเห็นบางสิ่งอย่างที่วางบนชั้น

 

ก่อนจะนึกได้ว่าน้ำปลาที่บ้านหมดพอดีเลยคิดหยิบยื่นเข้าไปคว้าจับ ซึ่งเป็นจังหวะเวลาเดียวกับที่ฝ่ามือขาวเนียนของหญิงสาวใครคนหนึ่งยื่นมือเข้าไปคว้าจับ ผลลัพธ์สุดท้ายปลายทางที่ออกมา

 

ก็จบลงที่ฝ่ามือทั้งสองแตะสัมผัสโดยไม่มีเจตนา

 

“…”

 

“!!!”

 

“…”

 

สองสายตามองสอดผสาน

 

ต่างฝ่ายต่างนิ่งเงียบไม่มีใครฝ่ายใดเปิดปากบอกกล่าวออกมา ก่อนจะเป็นทราเวียร์คนแรกเริ่มเลยที่ขมวดคิ้วแน่น พยายามบอกกล่าว บอกให้คุณหนูสาวเอามือของหล่อนออกไป

 

ออกไปจากฝ่ามือของเขา

 

“…”

 

“เอามือออก”

 

“…”

 

“บอกให้เอามือออกไป”

 

“…”

 

“!!!”

 

เหมือนคุณหนูสาวจะรู้สึกตัว

 

ก่อนจะเปิดเผยรอยยิ้มหวานช่ำ ใครคนอื่นที่เห็นเป็นอันต้องยินยอมสยบง่ายดาย แต่ไม่ใช่สำหรับทราเวียร์เขายังคงสีหน้าเบื่อหน่ายหงุดหงิดไม่ชอบใจเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน

 

แน่นอนว่าหล่อนไม่พลาดโอกาสที่จะกล่าวหยอกล้อกลับไป

 

“อะไรกันคะ? หรือว่าเขิน”

 

“เขิน? พูดอะไรของเธอ”

 

“ถ้ายังพูดไม่เข้าเรื่องอีก”

 

“…”

 

“ถ้าพูดไม่เข้าเรื่องอีก?”

 

“…”

 

“จะทำอะไรเหรอคะ?”

 

“…”

 

“น่ารำคาญจริง”

 

ทราเวียร์เดาะลิ้นไม่ชอบใจ

 

จะให้โต้เถียงกลับไปก็เปล่าประโยชน์ นอกจากเปล่าประโยชน์ยังเหนื่อยเปล่าอีกต่างหาก สุดท้ายปลายทางเขาก็เลยเลือกปล่อยผ่าน เลือกเป็นฝ่ายชักดึงมือตัวเองกลับมา

 

ก่อนจะออกเดินหน้าตามหาสิ่งของจำเป็นของเขาต่อไป ส่วนทางด้านคุณหนูสาวพอเห็นอีกฝ่ายเลือกถอยห่างไม่กล่าวอะไรเพิ่มเติม หล่อนก็ลอบทอดถอนหายใจก่อนจะยกมือวางทาบอก

 

ริ้วแดงปรากฏบนแก้มเนียนทั้งสองข้าง

 

“…”

 

“ตกใจหมด”

 

“…”

 

เพื่อนบ้านผมคือคุณหนูสาวแสนสวย

เพื่อนบ้านผมคือคุณหนูสาวแสนสวย

Status: Ongoing

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท