รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人] – บทที่ 763 หากสามารถรับคำชี้แนะจากข้าได้คงจะดี!

บทที่ 763 หากสามารถรับคำชี้แนะจากข้าได้คงจะดี!

บท​ที่​ 763 หาก​สามารถ​รับคำ​ชี้แนะ​จาก​ข้า​ได้​คงจะ​ดี​!

“เมื่อ​ครั้ง​ข้า​ยัง​เยาว์​ตอน​ออก​ทัศนาจร​ ได้​ทิ้ง​ของ​บางอย่าง​ไว้​ใน​บาง​อาณาจักร​ ตอนนี้​กลับ​มีสิ่งมีชีวิต​แตะต้อง​ของ​ของ​ข้า​ มีผู้​ได้รับ​สิ่งที่​ข้า​ทิ้ง​เอาไว้​แล้ว​หรือ​?”

ดวงตา​ของ​สตรี​โฉมสะคราญ​เผย​แวว​รำลึก​ความหลัง​ แม้ว่า​พลัง​ที่​หลงเหลือ​ใน​สิ่งเหล่านั้น​จะเป็น​เพียง​พลัง​เมื่อ​ครั้ง​นาง​ยัง​เยาว์วัย​ แต่​ก็​หา​ใช่สิ่งที่​ไม่ว่า​ใคร​จะสามารถ​รับ​ไป​ได้​อย่าง​ง่ายดาย​ไม่

หลังจาก​สิ่งของ​เหล่านั้น​ถูก​หยิบ​ไป​แล้ว​ นาง​ก็​จะสามารถ​สัมผัส​ได้​

“น่าสนใจ​ น่าสนใจ​ยิ่งนัก​…”

ขน​ตา​ยาว​ของ​นาง​ขยับ​ไหว​ เล่น​กับ​ดวง​ดารา​ภายใน​มือ​ด้วย​ความสนใจ​ที่​มีมากขึ้น​อย่าง​เห็นได้ชัด​

ดวง​ดารา​นั้น​มีขนาดใหญ่​มโหฬาร​ ทว่า​เมื่อ​อยู่​ใน​มือ​ของ​นาง​ก็​มีขนาด​ไม่ต่าง​อัน​ใด​จาก​เมล็ด​ถั่ว​คลึง​เล่น​ไปมา​ระหว่าง​นิ้ว​

เดิมที​นาง​คิด​ว่า​ของ​ที่​ทิ้ง​เอาไว้​จะถูก​สิ่งมีชีวิต​จาก​จักรวาล​โกลาหล​ใหญ่​ ๆ นำ​ไป​ ทว่า​เมื่อ​นาง​เพ่ง​สัมผัส​มัน​ กลับ​พบ​ว่า​ความคิด​ของ​นาง​นั้น​ผิด​

จักรวาล​โกลาหล​แห่ง​นั้น​ไม่ได้​ใหญ่โต​แต่อย่างใด​ สสาร​โกลาหล​ก็​ต่ำ​ยิ่งนัก​ ไม่สามารถ​ขึ้น​มายัง​หน้าฉาก​ได้​

สิ่งนี้​เอง​ที่​ดึงดูด​ความสนใจ​ใคร่รู้​ของ​นาง​ ภายใต้​สถานการณ์​ปกติ​ ใน​จักรวาล​โกลาหล​ที่​มีแต่​สสาร​โกลาหล​ระดับ​ต่ำ​ ย่อม​ไม่อาจ​ให้กำเนิด​ผู้​ที่​สามารถ​ได้รับ​สิ่งที่​นาง​ทิ้ง​เอาไว้​ได้​

แม้เมื่อ​ยาม​นั้น​นาง​จะยัง​เยาว์วัย​ ทว่า​ขอบเขต​ที่​นาง​บรรลุ​ถึงก็​อยู่​ใน​ระดับ​น่า​เหลือเชื่อ​แล้ว​ ไกล​เกิน​กว่า​ขอบเขต​โกลาหล​

“ศิษย์​น้อง​หญิง​ เจ้าอยู่​ที่​นี่เอง​!”

ตอนนั้น​เอง​ ร่าง​ใน​ชุด​สีดำ​ทะยาน​เข้ามา​ คิ้ว​ของ​เขา​คม​ราว​กระบี่​ ดวงตา​พร่างพราว​ราวกับ​ดารกะ​ รูปร่าง​สูงเพรียว​ หล่อเหลา​สง่างาม

“ศิษย์​พี่​หลวน​มาแล้ว​”

สตรี​โฉมสะคราญ​แย้มยิ้ม​เผา​บาง​ งดงาม​เสีย​ยิ่งกว่า​ดอกไม้​ที่​บานสะพรั่ง​ มอง​ชาย​ใน​ชุด​สีดำ​ด้วย​ดวงตา​เปล่งประกาย​

ศิษย์​พี่​หลวน​ที่​นาง​กล่าว​ลอบ​ถอนหายใจ​ เขา​กับ​ศิษย์​น้อง​หญิง​ฝึกฝน​ด้วยกัน​มายาวนาน​จน​ไม่อาจ​นับ​ปี​ ทว่า​ก็​ยังคง​ไม่อาจ​ทน​มอง​ความงดงาม​ของ​ศิษย์​น้อง​หญิง​ได้​เช่นเคย​ ทุกครั้งที่​เห็น​ศิษย์​น้อง​หญิง​ เขา​ล้วน​เป็น​ต้อง​ตื่น​ตะลึง​กับ​ความงาม​

“อืม​ ข้า​เพิ่ง​ตระหนัก​ได้​ถึงวิชา​กระบี่​มาชุด​หนึ่ง​ จึงต้องการ​มาทด​ลองดู​กับ​ศิษย์​น้อง​หญิง​ เพื่อ​หา​ข้อบกพร่อง​ของ​วิชา​กระบี่​”

เขา​วก​ล่า​วอ​อก​มา

“ศิษย์​พี่​หลวน​ช่างเก่งกาจ​ยิ่งนัก​ สร้าง​วิชา​กระบี่​ขึ้น​ออกมา​ได้​อีก​หนึ่ง​ชุด​แล้ว​หรือ​? นี่​นับว่า​ศิษย์​พี่​หลวน​สร้าง​วิชา​ขึ้น​มาแปด​ชุด​แล้ว​!”

สตรี​โฉมสะคราญ​เอ่ย​ยกย่อง​ ศิษย์​พี่​หลวน​เก่งกาจ​อย่าง​แท้จริง​ ไม่เพียงแต่​สามารถ​สร้าง​วิชา​ของ​ตนเอง​ขึ้น​มาได้​ แต่ละ​วิชา​ยัง​ล้วน​น่า​ตื่น​ตะลึง​ไม่ธรรมดา​ แม้กระทั่ง​บิดา​ของ​นาง​ที่​เป็น​ผู้​สั่งสอน​ ยัง​เอ่ย​ชื่นชม​วิชา​เหล่านี้​ เอ่ย​เรียก​ว่า​มหา​วิชา​ มีศักยภาพ​ไร้​ที่​สิ้นสุด​ในอนาคต​

“ไม่ ข้า​รู้​ว่า​ศิษย์​น้อง​หญิง​นั้น​เก่งกาจ​ยิ่งกว่า​ ทว่า​ศิษย์​น้อง​หญิง​เพียง​เกียจคร้าน​เกิน​กว่า​จะทำ​ ไม่เช่นนั้น​จะต้อง​สร้าง​วิชา​ที่​ทรงพลัง​กว่า​ข้า​ออกมา​ได้​อย่าง​แน่นอน​”

ศิษย์​พี่​หลวน​กล่าว​ด้วย​รอยยิ้ม​ “ไม่เช่นนั้น​ข้า​จะมาตามหา​น้อง​หญิง​ให้​ช่วย​ทดสอบ​วิชา​ที่​สร้าง​ขึ้น​ใหม่​ทุกครั้ง​อย่างนั้น​หรือ​ หลังจาก​ได้​ลอง​ประมือ​กับ​ศิษย์​น้อง​หญิง​แล้ว​ ข้า​ล้วน​สามารถ​ค้นพบ​ข้อบกพร่อง​จำนวนมาก​ของ​วิชา​ได้​เสมอ​”

เขา​กล่าว​ต่อ​ “เช่นนั้น​แล้ว​? มาเถิด​ศิษย์​น้อง​หญิง​ พวกเรา​มาประมือ​เพื่อ​หา​ข้อบกพร่อง​ของ​วิชา​กระบี่​ของ​ข้า​กัน​”

สตรี​โฉมสะคราญ​กล่าว​ออกมา​ “เรื่อง​นั้น​เอาไว้​ก่อน​ ไม่ต้อง​รีบร้อน​! ศิษย์​พี่​หลวน​ ข้า​พบ​เรื่อง​ที่​น่าสนใจ​บางอย่าง​เข้า​”

“โอ้​? มีเรื่อง​อัน​ใด​น่าสนใจ​อย่างนั้น​หรือ​?”

ศิษย์​พี่​หลวน​เกิด​ความสนใจ​ขึ้น​มา

“ศิษย์​พี่​หลวน​เอง​ก็​รู้​ว่า​เมื่อ​ครั้ง​ข้า​ยัง​เยาว์​เคย​ออกเดินทาง​ทัศนาจร​ไป​ยัง​ภายนอก​ อีก​ทั้ง​ได้​ทิ้ง​สิ่งของ​จำนวน​หนึ่ง​ไว้​ใน​บาง​อาณาจักร​ ตอนนี้​มีผู้​ที่​สามารถ​หยิบ​เอา​ของ​สิ่งนั้น​ไป​ได้​แล้ว​”

สตรี​โฉมสะคราญ​เอ่ย​

หลังจากที่​ศิษย์​พี่​หลวน​ฟังจบ​แล้ว​ ดวงตา​ของ​เขา​ก็​เบิก​กว้าง​ขึ้น​มาทันที​ “เรื่อง​นี้​เอง​หรือ​?”

เขา​เติบโต​ขึ้น​มาพร้อมกับ​สตรี​โฉมสะคราญ​ รู้ดี​ว่า​เมื่อ​ครั้ง​ยัง​เด็ก​นาง​แข็งแกร่ง​มาก​เพียงใด​ แข็งแกร่ง​จน​สามารถ​บดขยี้​ทั้ง​จักรวาล​โกลาหล​ได้​อย่าง​ไม่มีปัญหา​

ดังนั้น​ อาจารย์​ของ​เขา​ผู้​เป็น​บิดา​ของ​สตรี​โฉมสะคราญ​ จึงวางใจ​พอ​จะปล่อย​ให้​นาง​ออก​ไป​ทัศนาจร​ภายนอก​

“อีก​ทั้งที่​แห่ง​นั้น​ยัง​เป็น​เพียง​จักรวาล​โกลาหล​ระดับ​ต่ำ​เท่านั้น​…”

สตรี​โฉมสะคราญ​เอ่ย​ต่อ​ ทำให้​ศิษย์​พี่​หลวน​สนใจ​มากขึ้น​อย่าง​เห็นได้ชัด​

สำหรับ​จักรวาล​โกลาหล​ระดับ​ต่ำ​ ขีดจำกัด​ที่​ก้าว​ขึ้นไป​ได้​นั้น​ต่ำ​ยิ่งนัก​ ทำให้​ยาก​ยิ่งขึ้น​ใน​การ​ทลาย​ขีด​กำจัด​และ​กระโจน​ออกมา​

ทว่า​ใน​จักรวาล​โกลาหล​ระดับ​ต่ำ​ กลับ​ปรากฏ​ผู้​ที่​สามารถ​นำ​ของ​ที่​ศิษย์​น้อง​หญิง​ของ​เขา​ทิ้ง​ไว้​ไป​ได้​ เรื่อง​นี้​นับว่า​แปลกประหลาด​ ชวน​ให้​สนใจ​เป็น​อย่างยิ่ง​

“ศิษย์​พี่​หลวน​ ท่าน​สนใจ​จะลอง​ไปดู​ที่นั่น​กับ​ศิษย์​น้อง​หรือไม่​?” สตรี​โฉมสะคราญ​ถาม

“ไป​สิ” ศิษย์​พี่​หลวน​เอ่ย​ตอบ​ทันที​อย่าง​ไม่ต้อง​คิด​

ความจริง​แล้ว​ แม้เขา​จะมีความรู้สึก​สนใจ​ แต่​ก็​ไม่ได้​สนใจ​มากมาย​เกินไป​นัก​ คน​ผู้​นั้น​แข็งแกร่ง​แล้ว​อย่างไร​? ต่อหน้า​ตัวตน​เช่น​พวกเขา​ คน​ผู้​นั้น​ยังคง​เป็น​คน​ตัว​จ้อย​อัน​ไม่มีความสลักสำคัญ​ใด​

เขา​ต้องการ​จะเดินทาง​ไป​กับ​ศิษย์​น้อง​หญิง​เสีย​มากกว่า​

“ไป​เถิด​”

มีประกาย​แสงปรากฏ​ขึ้น​หว่าง​คิ้ว​ของ​หญิง​งาม เพียงแค่​หนึ่ง​ความคิด​ ร่าง​ของ​นาง​ก็​กลายเป็น​ลำแสง​พุ่ง​ออก​ไป​จาก​ที่นี่​

แม้ว่า​คน​ผู้​นั้น​จะกระตุ้น​ความสนใจ​ของ​นาง​ได้​ แต่​ก็​ไม่คุ้มค่า​ที่จะ​ให้​นาง​ไป​ด้วย​ตนเอง​ นาง​เพียงแค่​อยาก​ไป​เพื่อ​รำลึก​อดีต​

ศิษย์​พี่​หลวน​ทะยาน​ตาม​นาง​ไป​ยัง​สถานที่​แห่ง​นั้น​ทันที​

ณ เมือง​จักรพรรดิ​ไป๋​

ตำหนัก​จักรพรรดิ​ไป๋​

กิเลน​ไฟและ​สุนัข​ดำ​ตรง​กลับมา​ ก่อน​จะเข้าไป​ยัง​ด้านใน​ตำหนัก​

หลังจาก​สุนัข​สีดำ​เข้าไป​ใน​ตำหนัก​แล้ว​ มัน​ก็​ต้อง​ตกตะลึง​

ของ​ที่​ไม่มีผู้ใด​สามารถ​ขยับ​ได้​ กลับ​ถูก​คุณชาย​หยิบ​มาเล่น​ใน​มือ​อย่าง​ง่ายดาย​

‘คุณชาย​ย่อม​ทำได้​อยู่แล้ว​! แม้ว่า​จักรพรรดิ​ไป๋​จะไม่ธรรมดา​ มีภูมิหลัง​ความเป็นมา​ลึกล้ำ​อย่าง​มาก​ แต่​กับ​คุณชาย​แล้​วจะ​นับ​เป็น​สิ่งใด​ได้​?’

สุนัข​สีดำ​เอ่ย​กับ​ตนเอง​ภายในใจ​

คุณชาย​ได้​สำแดง​ปฎิ​หา​ริย์​ออกมา​ให้​มัน​ประจักษ์​ ไม่เพียงแต่​สามารถ​กำจัด​พลัง​พิศวง​บน​ร่าง​ของ​มัน​ได้​อย่าง​ง่ายดาย​ ยัง​สามารถ​ฟื้น​คืน​สติสัมปชัญญะ​ของ​มัน​ที่​สูญหาย​ไป​โดยสิ้นเชิง​ให้​กลับมา​ได้​ คุณชาย​จะต้อง​ทรงพลัง​มาก​อย่าง​ไม่ต้องสงสัย​ ดู​แล้ว​ไม่อ่อนแอ​กว่า​จักรพรรดิ​ไป๋​!

ขณะเดียวกัน​นั้น​ ใน​มือ​ของ​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​ก็​กำลัง​ถือ​พัด​ด้าม​จิ๋ว​อยู่​

พัด​ด้าม​จิ๋ว​ตั้งอยู่​ที่นี่​มานาน​เสีย​จน​ไม่รู้​ว่า​นาน​เท่าไหร่​ แต่​ก็​ไม่มีสิ่งมีชีวิต​ใด​ที่​สามารถ​หยิบ​มัน​ขึ้น​มาได้​ ไม่ต้อง​พูดถึง​เรื่อง​การ​กาง​มัน​ออกมา​เลย​

กระทั่ง​ต้องการ​จะเข้าไป​ใกล้​พัด​ด้าม​จิ๋ว​ก็​ยัง​ทำ​ไม่ได้​ เพียงแค่​เอื้อมมือ​ออก​ไป​ก็​ถูก​ขวาง​เอาไว้​ด้วย​พลัง​อัน​เหนือ​ชั้น​ถึงขีดสุด​ และ​หาก​ยัง​ดื้อดึง​จะเอา​มา ก็​จะถูก​โจมตี​โดย​พลัง​นี้​จน​ต้อง​ทิ้ง​ชีวิต​เอาไว้​!

เรื่อง​นี้​ไม่ใช่ไม่เคย​เกิดขึ้น​มาก่อน​ เล่า​กัน​ว่า​เคย​มีเทียน​ตี้​ผู้​หนึ่ง​ที่​เข้าใกล้​กับ​คำ​ว่า​เซียน​เป็น​อย่างยิ่ง​ จน​สามารถ​เรียก​ได้​ว่า​ครึ่ง​ก้าว​เซียน​มายัง​สถานที่​แห่ง​นี้​ ต้องการ​จะนำ​พัด​ด้าม​จิ๋ว​ไป​ ผลลัพธ์​คือ​ถูก​พลัง​ที่​ระเบิด​ออก​มาจาก​พัด​ด้าม​จิ๋ว​โจมตี​จน​เลือดสาด​กระจาย​ ถูก​ลบล้าง​ไป​จน​สิ้น​ ไม่อาจ​ทำได้​แม้กระทั่ง​จะต่อต้าน​!

ทว่า​เมื่อ​เป็น​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​แล้ว​ กลับ​ไม่มีเรื่อง​อัน​ใด​เกิดขึ้น​

ชายหนุ่ม​สามารถ​หยิบ​พัด​ด้าม​จิ๋ว​ขึ้น​มาได้​ง่ายดาย​ ราวกับว่า​เป็น​เพียงแค่​พัด​ธรรมดา​ ๆ ด้าม​หนึ่ง​ ไม่จำเป็นต้อง​ใช้แรง​ก็​สามารถ​คลี่​พัด​ออก​ได้​อย่าง​ง่ายดาย​

แต่​ใน​สายตา​ของ​พวก​ลั่วสุ่ย​แล้ว​ ทุกสิ่ง​ล้วน​ไม่เรียบง่าย​หรือ​ธรรมดา​

พวกเขา​สามารถ​เห็น​ได้​อย่าง​ชัดเจน​ เมื่อ​มือ​ของ​คุณชาย​เอื้อม​ออก​ไป​ ก็​มีพลัง​ระเบิด​ออก​มาจาก​พัด​ด้าม​จิ๋ว​ทันที​ ทว่า​ยัง​ไม่ทัน​จะได้​สำแดง​ฤทธิ์​ ก็​ราวกับ​มัน​ได้​เห็น​สิ่งที่​น่ากลัว​อย่าง​สุดขีด​ ทำให้​ตื่นตระหนก​จน​รีบ​กลับ​เข้าไป​ด้านใน​พัด​ทันที​!

‘จะไม่กลัว​ได้​อย่างไร​? นั่น​คือ​คุณชาย​เชียว​นะ​!’

ลั่วสุ่ย​หัวเราะ​ขึ้น​มาใน​ใจ นี่​เป็นเรื่อง​ปกติ​ยิ่งนัก​ หาก​พลัง​นั่น​สามารถ​โจมตี​คุณชาย​ได้​ ก็​นับว่า​ผิดปกติ​แล้ว​

เมื่อ​คลี่​พัด​ออก​ ก็​เผย​ให้​เห็น​ภาพวาด​ที่​ยัง​ไม่เสร็จ​สมบูรณ์​

มัน​เป็น​ภาพ​ทิวเขา​ที่​วาด​เอาไว้​เพียงแค่​ครึ่ง​เดียว​ ราวกับว่า​ผู้วาด​ทิ้ง​มัน​ไป​ไม่วาด​ต่อ​

‘จักรพรรดิ​ไป๋​ผู้​นี้​มีที่มา​เช่นใด​กัน​แน่​!’

เมื่อ​สุนัข​สีดำ​ได้​เห็นภาพ​บน​พัด​ด้าม​จิ๋ว​ ภายในใจ​ของ​มัน​ก็​จริงจัง​อย่าง​ถึงที่สุด​

แม้จะเป็น​ภาพวาด​เพียงแค่​ครึ่ง​เดียว​ แต่​ก็​สามารถ​ทำให้​มัน​สั่นสะเทือน​ได้​อย่าง​ถึงที่สุด​ สิ่งที่​แผ่ออก​มาจาก​พัด​ด้าม​จิ๋ว​เปี่ยม​ด้วย​เต๋า​และ​พลัง​ มัน​ไม่สงสัย​แม้แต่น้อย​ หาก​คุณชาย​ไม่อยู่​ที่นี่​ เพียงแค่​พัด​ด้าม​จิ๋ว​คลี่​ออก​ มัน​ก็​จะต้อง​ถูก​ทำให้​มลาย​หาย​ไป​สิ้น​แน่นอน​!

เป็น​เพียงแค่​บรรพ​จารย์​เต๋า​โกลาหล​จริง​หรือ​!?

ความคิด​ดังกล่าว​ทำให้​หัวใจ​ของ​มัน​สั่นสะท้าน​

เมื่อ​มอง​จาก​ด้านนอก​ตำหนัก​แล้ว​ มัน​คิด​ว่า​จักรพรรดิ​น่าจะเป็น​บรรพ​จารย์​เต๋า​โกลาหล​ ทว่า​บัดนี้​มัน​ได้มา​เห็น​ภายใน​ตำหนัก​แห่ง​นี้​แล้ว​ มัน​รู้​ได้​ทันที​ว่า​ตนเอง​ประเมิน​จักรพรรดิ​ไป๋​ต่ำ​เกินไป​!

มีโอกาส​อย่าง​มาก​ที่​จักรพรรดิ​ไป๋​จะสามารถ​ก้าว​ข้าม​ขอบเขต​โกลาหล​ อยู่​เหนือ​ยิ่งกว่า​บรรพ​จารย์​เต๋า​โกลาหล​!

ขณะนั้น​เอง​ ก็​มีลำแสง​สอง​เส้น​พุ่ง​เข้ามา​ก่อน​ควบแน่น​กลายเป็น​สอง​ร่าง​

นั่น​คือ​สตรี​โฉมสะคราญ​และ​ศิษย์​พี่​หลวน​

สถานที่​พวกเขา​อยู่​ไม่รู้​ว่า​ไกล​จาก​ที่นี่​มาก​เพียงใด​ แต่​สำหรับ​พวกเขา​แล้ว​ ระยะทาง​เท่านี้​ไม่นับว่า​เป็นปัญหา​แต่อย่างใด​ ใช้เวลา​เพียง​ไม่นาน​ก็​มาถึง

“เหตุใด​ศิษย์​น้อง​หญิง​จึงวาดภาพ​เพียงแค่​ครึ่ง​เดียว​?”

ศิษย์​พี่​หลวน​เอง​ก็​เห็นภาพ​บน​พัด​ด้าม​จิ๋ว​ จึงเอ่ย​ถามสตรี​โฉมสะคราญ​ด้วย​รอยยิ้ม​

พวกเขา​แข็งแกร่ง​อย่าง​แท้จริง​ ปรากฏ​ร่าง​ออกมา​ชัดเจน​ ทั้ง​ยัง​ส่งเสียง​ออกมา​ ทว่า​พวก​ลั่วสุ่ย​กลับ​ไม่เห็น​หรือ​ได้ยิน​ ไม่รับรู้​ถึงตัวตน​ของ​พวกเขา​แม้แต่น้อย​

อีก​ทั้ง​นี่​ยัง​เป็น​เพียงแค่​ความคิด​ของ​พวกเขา​ ร่างกาย​ไม่ได้มา​ด้วย​แต่อย่างใด​

“ยาม​นั้น​ข้า​มัวแต่​ห่วง​เล่น​ วาดภาพ​ไป​ได้​เพียงแค่​ครึ่ง​เดียว​ ก็​มีวิหค​เจ็ด​สีบิน​ผ่าน​ จึงได้​ไล่ตาม​มัน​ไป​ ภายหลัง​ก็​ลืม​เรื่อง​นี้​ไป​เสีย​สนิท​”

สตรี​โฉมสะคราญ​เอ่ย​ด้วย​รอยยิ้ม​

สิ่งที่​ทิ้ง​เอาไว้​เป็น​ฝีมือ​ของ​นางใน​ยาม​นั้น​ สำหรับ​นาง​แล้ว​ไม่ได้​มีค่า​แต่อย่างใด​

อีก​ทั้ง​ยาม​นั้น​สิ่งที่​นาง​คิด​ก็​คือ​ นาง​เอง​ก็​อยู่​ใน​สถานที่​แห่ง​นี้​มาระยะ​หนึ่ง​แล้ว​ ไม่ต้องการ​จากไป​โดย​เปล่า​ จึงทิ้ง​สิ่งของ​เหล่านี้​เอาไว้​

หา​ได้​มีเพียงแค่​ใน​จักรวาล​โกลาหล​แห่ง​นี้​ แต่​จักรวาล​โกลาหล​อื่น​ ๆ ที่​นาง​เคย​ไป​ก็​ล้วน​ทิ้ง​สิ่งของ​เอาไว้​

แต่​จนกระทั่ง​ถึงตอนนี้​ ยกเว้น​ของ​ที่​นาง​ทิ้ง​เอาไว้​ที่นี่​ ของ​ใน​จักรวาล​โกลาหล​อื่น​ ไม่ว่า​จะเป็น​จักรวาล​โกลาหล​ใหญ่​หรือ​ระดับ​ต้น​ ๆ ไม่มีสิ่งอื่น​ใด​ถูก​แตะต้อง​

“ทักษะ​การ​วาดภาพ​ไม่เลว​เลย​…”

ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​มอง​ภาพวาด​บน​พัด​ด้าม​จิ๋ว​แล้ว​เอ่ย​ออกมา​

“คน​ผู้​นี้​ยัง​นับว่า​มีสายตา​ดี​อยู่​บ้าง​”

ศิษย์​พี่​หลวน​เอ่ย​ออกมา​ด้วย​รอยยิ้ม​ ทว่า​สิ่งที่​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​เอ่ย​ออกมา​หลังจากนั้น​ ทำให้​รอยยิ้ม​บน​ใบหน้า​ของ​เขา​แข็ง​ค้าง​ไป​ทันที​

“ทักษะ​การ​วาดภาพ​ไม่เลว​ แต่​ดู​แล้ว​ไม่น่าจะ​เคย​ได้รับ​การ​ชี้แนะ​จาก​อาจารย์​ผู้เชี่ยวชาญ​ เรียนรู้​ด้วย​ตนเอง​ ทำให้​มีความยุ่งเหยิง​อยู่​บ้าง​ หาก​สามารถ​รับคำ​ชี้แนะ​จาก​ข้า​ได้​ จะต้อง​สามารถ​พัฒนา​ได้​หลาย​ขั้น​อย่าง​แน่นอน​ สามารถ​กลายเป็น​ผู้เชี่ยวชาญ​ผู้​หนึ่ง​”

ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​เอ่ย​ขึ้น​มา

“เขา​คิด​ที่จะ​ชี้แนะ​ศิษย์​น้อง​หญิง​อย่างนั้น​หรือ​?!”

ใบหน้า​ของ​ศิษย์​พี่​หลวน​มืดมน​ลง​ มด​ตัว​จ้อย​นี่​มาจาก​ที่​แห่งใด​กัน​ บังอาจ​เอ่ย​คำพูด​เช่นนี้​ออกมา​ได้​อย่างไร​!

สตรี​โฉมสะคราญ​เอง​ก็​มีสีหน้า​ไม่พอใจ​เล็กน้อย​

คน​ผู้​นี้​โอ้อวด​ตน​เกินไป​แล้ว​…

ไม่ผิด​ เป็น​นาง​ที่​เรียนรู้​ด้วยตัวเอง​จริง​ แต่​นั่น​เป็น​เพราะ​ไม่มีผู้ใด​สามารถ​สั่งสอน​นาง​ได้​!

นอกจาก​การฝึกฝน​แล้ว​ นาง​ยัง​ชื่นชอบ​การ​เล่น​ดนตรี​ เล่น​หมาก​ ภาพวาด​และ​เขียนหนังสือ​ อีก​ทั้ง​ใน​ด้าน​ของ​งานอดิเรก​เหล่านี้​ก็ได้​บรรลุ​มาถึงจุด​สุด​แล้ว​ ไม่มีผู้ใด​เหนือกว่า​นาง​อีก​

นี่​ไม่ใช่การ​คุยโว​ แต่​เป็น​ความจริง​

สถานที่​ที่​นาง​อยู่​ และ​จักรวาล​โกลาหล​ทุกแห่ง​ที่​นาง​เคย​ผ่าน​ไป​ ล้วน​ไม่มีผู้ใด​แข็งแกร่ง​กว่า​นาง​

“นี่​เป็น​พัด​ที่​ดี​ เพียงแต่​การ​เห็น​ภาพวาด​แค่​ครึ่ง​เดียว​นั้น​ชวน​ให้​อึดอัด​ใจ เช่นนั้น​ข้า​จะเติม​อีก​ครึ่ง​ให้​สมบูรณ์​”

ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​กล่าว​ เขา​ชื่นชอบ​พัด​นี่​เป็นอย่างมาก​ ต้อง​การนำ​มัน​ไป​ด้วย​

“เขา​ยัง​ต้องการ​จะวาดภาพ​ของ​เจ้าต่อ​!?”

สีหน้า​ของ​ศิษย์​พี่​หลวน​แปรเปลี่ยน​ทันที​

มด​ตัว​จ้อย​นี่​ช่างโง่ง่มไม่รู้​ฟ้าสูงแผ่นดิน​ต่ำ​เสีย​จริง​!

ภาพวาด​ของ​ศิษย์​น้อง​หญิง​ ใช่สิ่งที่​มด​ตัว​จ้อย​เช่น​เจ้าจะวาด​ต่อ​ได้​หรือ​?!

ไม่สามารถ​ทำได้​อย่าง​แน่นอน​!

เขา​ไม่อาจ​ปล่อย​ให้​สิ่งนี้​เกิดขึ้น​ได้​!

รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]

รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]

Status: Ongoing

‘หลี่จิ่วเต้า’ ชายหนุ่มผู้ถูกส่งตรงจากดาวเคราะห์สีฟ้ามายังโลกแห่งการฝึกตน ทว่ากลับไร้ซึ่งคุณสมบัติใด ๆ ในการเข้าสู่วิถีผู้ฝึกตน เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหันมาตกปลา วาดภาพและเขียนกลอนขาย

อันที่จริงหลี่จิ่วเต้ารู้เพียงเล็กน้อยว่า เจ้าแมวน้อยที่มาหาตนเป็นครั้งเป็นคราวเพื่อขอปลากินนั้น แท้จริงแล้วคือพยัคฆ์ขาว ส่วนชายผมขาวที่แข่งเขียนพู่กันกับเขาเป็นตัวตนระดับบรรพกาล และที่จะลืมไปไม่ได้ สตรีผู้งดงามที่มาร้องขอให้เขาช่วยวาดรูปอยู่ทุกวัน นางถึงกับเป็นเซียนในตำนาน!

ชายหนุ่มนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง “เอาล่ะ…เช่นนั้น ข้าเป็นใครกัน?”

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท