ท่ามกลางเเสงเเดดอ่อนๆที่สะท้อนอยู่บนผืนทะเลอันกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา
ผืนน้ำสีคราม ดวงตะวันสีเหลืองทอง
เเดดอุ่นๆ เเละ ลมเย็นๆ ผสานกับกลิ่นเกลือจางๆที่ลอยอยู่กลางอากาศ
บนเนินผาที่สูงตระหง่านเหนือน้ำทะเลหลายสิบเมตร
ที่ตรงนั้น…ตรงริมหน้าผาซึ่งเป็นจุดชมวิวที่สวยที่สุด
เเสงเเดดกระทบเรือนผมสีเงินตัดสั้นของเธอคนนั้น….อนัสตาเซีย
ในวันนี้อดีตคู่หมั้นของผมยังคงงดงามอยู่เช่นเคย
“องค์หญิง—“
ว่าเเล้ว ผมก็นั่งลงข้างๆเธอที่กำลังนั่งกอดเข่าชมท้องทะเล
จากนั้นผมยืนถ้วยกาเเฟเเก้วหนึ่งให้กับเธอ
“รับไปสิ—“
เธอเอียงหัวด้วยความงุนงงเล็กน้อย ก่อนจะหรี่ตาลงเเละยิ้มบางๆ…เป็นรอยยิ้มอันผ่อนคลายในเเเบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
“ขอบคุณนะ….เเล้วก็ตอนนี้ฉันไม่ใช่องค์หญิงอีกเเล้วล่ะ….เรียกว่า เซีย เฉยๆก็ได้”
เธอรับกาเเฟมาจากผม เเละ เราทั้งคู่ก็จิบพร้อมๆกัน
“—- ?”
เธอเขย่าเเก้วของตัวเองเล็กน้อย หลังดื่มไปได้จิบหนึ่ง
“หวานจัง ?”
“ผมใส่น้ำตาลไปสองก้อนน่ะ”
“หืม..งี้นี่เอง”
เธอประดับรอยยิ้มบางๆบนใบหน้า พลางจ้องมองถ้วยกาเเฟที่อยู่ในมือ
“เป็นครั้งเเรกเลยล่ะ ที่ฉันได้กินกาเเฟที่ใส่น้ำตาล”
“………………..”
“ที่ผ่านมา ต้องจำกัดของหวาน กินได้เเค่สัปดาห์ล่ะชิ้นเองล่ะ”
“…………………..”
“เเล้วก็อาหารส่วนมากก็เน้นสุขภาพ ต้องมีเเต่ผักเยอะๆ พวกเนื้อกินเเล้วอ้วน โดนท่านเเม่บอกให้ทานน้อยๆด้วย”
“เเต่อิลลี่ล่าสุดก็เเอบไปกินขนมหวานตอนกลางคืน….ไม่มีสิทธิไปว่าเธอหรอก”
“คิก ! นั่นสินะ…ท่านเเม่ก็เป็นเเบบนั้นเเต่ไหนเเต่ไรเเล้วนี่นา”
เซียซุกหน้าลงกับเข่าตัวเอง พลางมองไปข้างหน้าอย่างเหม่อลอย ราวกับระลึกความหลัง
“ต้องเเบกรับอะไรหลายๆอย่าง ต่อสู้อยู่คนเดียวมาโดยตลอด”
“……………….”
“ฉันน่ะก็เคยอยากที่จะอยู่เคียงข้างกับท่านเเม่….ไม่อยากทำให้ท่านผิดหวัง”
“……………….”
เสียงสะอื้นดังครออยู่ในน้ำเสียงอันสั่นเทา
“เเต่ฉันน่ะ..ไม่ไหวหรอก….ให้อดทนใช้ชีวิตตามกรอบระเบียบที่เคร่งครัดเเบบนั้น ฉันทำไม่ได้”
“……………………..”
“ฉันก็อยากกินของหวานเยอะๆจนพุงกาง อยากเเอบเอาพวกพุดดิ้งหรือเยลลี่ไปซ่อนใต้เตียงเผื่อหิวตอนกลางคืน….เเล้วก็ชาจืดๆไม่เห็นอร่อยตรงไหน อยากใส่น้ำตาลมาตลอดเลยล่ะ วันหยุดเสาร์อาทิตย์ก็อยากไปเที่ยวเล่นกับเพื่อน…อย่างที่ร้านปิ้งยางอะไรทำนองนั้น”
“มีเเต่เรื่องกินทั้งนั้นเลย”
“ก็คนมันเก็บกดนี่นา”
เซียทำเเก้มป่องเล็กน้อย พลางมองผมอย่างค้อนๆ
“ฮ่าๆๆๆ ผมเข้าใจเลยล่ะ…เพราะชีวิตที่ผ่านมาผมก็เอาเเต่ฝึกฝนจนไม่ได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นอย่างเต็มที่เหมือนกัน “
“หึๆ งั้นเราก็เหมือนกันที่คิดอย่างงั้นหรอเนี่ย…ไม่เห็นรู้มาก่อนเลยค่ะ”
“ก็เราไม่เคยพูดเปิดอกกันเเบบนี้มาก่อนเลยนี่เนอะ”
“นั่นสิคะ ฮุๆ”
ซ่าๆๆๆๆๆ
เสียงคลื่นกระทบชายฝั่ง
ในตอนนี้ไม่มีความขุ่นเคืองใดๆหลงเหลืออยู่อีกเเล้ว เซีย ค่อยๆสารภาพความรู้สึกทั้งหมดออกมา
“ฉันน่ะ…จริงๆเเล้วไม่เคยเกลียดคุณหรอกนะคะ”
“อืม…ผมรู้เเล้วล่ะ”
“ก็เเค่…อยากประชดท่านเเม่ก็เท่านั้นเอง”
“………………….”
“องค์หญิงผู้สูงศักดิ์อะไรนั่น….ไม่เห็นอยากจะเป็นเลยซักหน่อย”
นิ้วมือเรียวขาวเขี่ยเปลือกหอยอย่างเหม่อลอย
“อยากจะให้ท่านเเม่เลือกฉันมากกว่า….ไม่อยากอยู่ในกรอบธรรมเนียมของราชวงศ์ อยากจะเป็นเเม่ลูกธรรมดาที่ไปเดินชอร์ปปิ้งด้วยกัน…เเล้วก็ใช้เวลาร่วมกันมากกว่านี้…ก็พวกเราเป็นครอบครัวที่เหลือกันเเค่สองคนเองนี่นา….ทั้งๆเเบบนั้นกลับต้องเสียสล่ะทุกอย่างเพื่อประเทศนี้”
“……………………”
“ฉันน่ะพร้อมที่จะสล่ะราชสมบัติทุกอย่างเพื่อให้ได้มีเวลาอยู่กับท่านเเม่”
“…………………..”
“รอให้ท่านเเม่เลือกเหมือนฉันมาตลอดเลย…อดทนมาตลอด เเต่ในขณะเดียวกันก็ไม่อยากทำให้ผิดหวัง…ทุกอย่างมันตีกันไปหมด…จนสุดท้ายก็—“
“เป็นเด็กใจเเตก”
“อื้ม….เด็กใจเเตกก็ได้ค่ะ…ขอโทษด้วยนะคะคุณอดีตคู่หมั้น”
“ไม่ให้อภัยเด็ดขาด ตอนนั้นที่เอามีดเเทงผม ผมนึกว่าจะตายเเล้วนะ เเถมยังทำเรื่องเเเบบนั้นต่อหน้าผมอีก เจ็บปวดสุดๆไปเลยล่ะ”
“นั่นสิ…ฉันน่ะเป็นเด็กนิสัยไม่ดีจริงๆด้วย…ขอโทษนะคะ”
“อื้ม….ต้องจับมาตีก้นซ่ะให้เข็ด….เเต่ก็เอาเถอะ โตจนป่านนี้เเล้ว มันคงใช่ที่”
พอเห็นผมยักไหล่ เธอก็เอามืออังปากเเละหัวเราะเบาๆอย่างน่าเอ็นดู
“จริงๆเเล้วคุณน่ะดีกว่าจอมมารเยอะเลยค่ะ…เพราะเขาน่ะไม่เคยรักพวกเราจริงๆเลย สิ่งที่ทำก็เเค่ใช้จุดอ่อนในหัวใจของพวกเราในการเเทรกเเซงเข้ามา พอได้เเล้วเบื่อสุดท้ายก็เททิ้งไปอยู่ดี…ส่วนคุณก็เป็นผู้ชายตายด้านที่ไม่หือไม่อือ ไม่เข้าใจหัวอกของผู้หญิงเลยซักครั้ง”
“…………………”
“เเต่ถ้าจะรักใครก็รักจริงๆ ติดที่ขี้ขลาดไปหน่อย ก็เลยไม่ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน…ภาพลักษณ์ภายนอกเเบบนั้นนะผู้หญิงวางใจไม่ได้หรอกค่ะ”
“ฮ่า…นั่นก็จริงนะ การตอบสนองความคาดหวังของผู้หญิงนี่ยากจริงๆเลย”
“ทีพวกผู้ชาย ยังหวังได้สาวน้อยน่ารักเป็นเเฟนเลยนี่ค่ะ พวกเราก็ต้องการตรงจุดนี้เหมือนกัน ไม่เห็นเป็นไรเลย”
“อื้อ มันก็ใช่อีกนั่นเเหล่ะ”
ฟู่ววววว
สายลมที่พัดผ่าน ในวันนี้ช่างอบอุ่นเสียเหลือเกิน
“เเต่พวกเราในตอนนี้ยังเด็กเกินไปค่ะ”
“………………..”
“ยังมองคนไม่ออกอย่างถ่องเเท้ บางครั้งก็ไม่สามารถเเยกได้ว่าใครที่เข้าหาเพราะต้องการร่างกายของเรา หรือใครคนนั้นรักเราจากข้างในจริงๆค่ะ”
“เเต่เมื่อคนเราเติบโตขึ้น….ผมรู้ว่าเธอจะเรียนรู้จากอดีตเเละเเยกเเยะดีขึ้นว่าใครกันที่รักเธอจากใจจริง “
“ค่ะ…..”
“เเละคนๆนั้นก็อยู่ข้างเธอมาโดยตลอด”
“………………”
“ไม่ใช่ผมๆ…อย่ามองผมตาขวางเเบบนั้นสิ”
” ??? “
“ก็อยู่ข้างๆเธอมาโดยตลอดไม่ใช่รึไง ?”
“นั่นสินะคะ…..”
ว่าเเล้ว เซียก็อมยิ้มเล็กน้อย พลางมองตรงไปข้างหน้า
“คนที่ฉันรักที่สุดยังไงก็เป็นท่านเเม่นี่นา…ความรักชายหญิงอะไรนั่น ตอนนี้ฉันยังไม่เคยเจอใครที่เข้าเกณฑ์เลยค่ะ”
“เกณฑ์ของเธอสูงไปรึเปล่าเนี่ย ?”
“ก็เเหม…สเปคของฉัน มันต้องเป็นผู้ชายกำยำ ตัวสูง หน้าตาหล่อเหลา ใจดีมีชาติตระกูล เเถมยังฉลาดเเล้วก็มีไหวพริบด้วยค่ะ”
“โสดไปทั้งชีวิตเเน่”
“เดี๋ยวอายุขึ้นเลข 2 จะค่อยๆปรับเกณฑ์ลงค่ะ ตอน 30 ก็เหลือเเค่ กำยำ ตัวสูง ก็ได้”
“ออร์คก็กำยำตัวสูงเหมือนกัน”
ผัวะ !
“เดี๋ยวเถอะค่ะ อย่าเสียมารยาทกับหัวใจสาวน้อยนะคะ”
“ไม่มีสาวน้อยที่ไหนเอาขาถีบหลังคนอื่นหน้าตาเฉยเเบบนี้หรอก”
ผมได้เเต่ลูบหลัง พลางปัดขาของสาวน้อยที่งอนเเก้มป่องลง
“นั่นเป็นเพราะว่าคุณพูดจาไม่ดีกับเราก่อนต่างหากค่ะ”
“หรอๆ เอาเถอะ จะว่างั้นก็ได้”
ซ่าาาาาาา
เวลาล่วงเลยผ่านไป พวกเราทั้งคู่นั่งคุยกันนานเท่าไหร่ก็จำไม่ได้
เเต่บางที พอได้คุยกันเเบบนี้ มันก็ไม่เลว
บทสนทนาไหลคล่องเเละคุยกันอย่างเป็นธรรมชาติมากกว่าช่วงระยะเวลาตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมารวมกันเสียอีก
“…………..”
เมื่อหันไปมองด้านข้าง ผมก็พบกับเซียที่มีสีหน้าลังเล
เธอเอาปลายนิ้วเล็กๆม้วนปลายผม พลางหลบตา
“คือเเบบว่า….มันจะดีจริงๆหรอคะ”
“???”
“คุณจะให้อภัยฉันจริงๆหรอ”
“………..”
“ทั้งๆที่ฉันทำเรื่องเเย่ๆมากมายกับคุณไปเเท้ๆ”
“………….”
“สถานะของพวกเราคงไม่สามารถย้อนกลับเป็นเเบบเดิมได้เเม้กระทั่งเพื่อน….ไม่รู้เลยว่าหลังจากนี้จะวางตัวยังไงดี”
งี้นี่เอง นี่คือสิ่งที่เธอกังวลอย่างงั้นหรอ
ไม่เป็นไรหรอก ไม่เป็นไร ปัญหาเล็กๆเเค่นี้ เรื่องจิ๊บจ้อย
“เซีย….ผมไม่ได้เเค้นอะไรเธออีกเเล้วล่ะ…ในตอนนี้สิ่งที่ผมรู้สึกมีเเค่ปัจจุบันเเละอนาคตที่กำลังสดใส”
“คะ ?”
ผมยืนขึ้นมา จากนั้นก็วางมือลงบนหัวของเธอ
“ผมให้อภัยเธอเซีย ขอสาบานว่าไม่ว่าเธอจะทำเรื่องเลวร้ายอะไรลงไป ผมก็พร้อมที่จะให้อภัยเธอเสมอ”
“ท่านผู้กล้า…….”
ผมลูบหัวเซียซึ่งตอนนี้ที่น้ำตาคลอจนเธอปาดน้ำตา
ว่าเเล้ว ผมก็พูดกับเธอด้วยน้ำเสียงอันอบอุ่นอ่อนโยน
“เพราะไม่ว่ายังไง สำหรับคนเป็นพ่อเเล้ว ลูกสาวคือเเก้วตาดวงใจ ที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ผู้เป็นพ่อก็พร้อมที่จะยอมรับเเละให้อภัยเสมอ”
“คะ ?”
เซียทำหน้างง ราวกับการประมวลผลในสมองของเธอเกิดความผิดพลาด
“หลังจากนี้ ถ้าเธอไม่รู้จะเรียกผมว่ายังไง ก็ให้เรียกว่า คุณพ่อ เลยก็ได้”
“คะ…หะ ?”
“ฮึบ !”
ผมบิดขี้เกียจเล็กน้อย ก่อนจะลูบหัวเชียที่ตอนนี้ติดสถานะมึนงงส่งท้าย
ผมของเด็กคนนี้นุ่มดีจัง เหมือนอิลลี่ไม่มีผิด
“หลังจากนี้ก็สนิทกับน้องเข้าไว้ละ ถ้าเป็นเด็กผู้หญิงล่ะก็ ฝากช่วยอิลลี่ดูเเลเรื่องของพวกผู้หญิงหน่อยส่วนถ้าเป็นเด็กผู้ชายล่ะก็ คุณพี่สาวก็ฝากเฝ้าไม่ให้น้องไปเล่นซนที่ไหนด้วยละ”
—- สนิทกับน้องเข้าไว้นะ
ผมพูดทิ้งท้ายไว้เช่นนั้นเเล้วเดินจากไป
“เอ๋ !??????????????????????????????????????????????”
ก่อนที่จะได้ยินเสียงกรีดร้องของเธอดังก้องออกไปบนผืนน้ำอันกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา
ปล. นิยายเรื่องนี้ได้ลงจนจบในอีกที่หนึ่งเเล้ว เพราะงั้นทาง NEKOPOST จะลงช้ากว่า
ถ้าสนใจสามารถไปตามอ่านกันก่อนได้ที่ ลิ้งค์นี้เลยครับ Yusha no reverse NTR เพราะโดนจอมมารเเย่งสาวในตี้ ก็เลยจับเเม่จอมมารมาทำเมีย (novelkingdom.co)
