ตอนที่ 27 ผมเป็นคนดีมาช่วยยกของครับ
หลังจากเลิกเรียน
อาจารย์สาวประวัติศาสตร์ได้เรียกผมกับคุณเซลิส
เรียกไปเพื่อให้ช่วยยกของ
ผมถอนหายใจเลยครับตอนโดนเรียก
ถอนหายใจไม่ใช่ว่าไม่อยากช่วยเหลือ
ไม่ใช่เลยแม้แต่น้อย
บอกเอาไว้ก่อนว่าผมเป็นเด็กดีครับ
เป็นเด็กดีที่พร้อมช่วยเหลือคนทุกคน
ทุกเมื่อทุกช่วงเวลาไม่มีตอบปฏิเสธ
แต่มันติดอยู่ที่โดนเรียกมากับพร้อมคุณเซลิสนี่สิ
ถ้าเป็นใครคนอื่นมันคงจะดีกว่านี้ไม่น้อย
สุดท้ายปลายทางก็ทำได้แค่ถอนหายใจอย่างเดียวละนะ
…
ตอนนี้ในมือของพวกเราสามคน
ล้วนมีแฟ้มเอกสารหลายเล่มวางอยู่ในมือทั้งสองข้าง
ก่อนเป็นอาจารย์สาวที่กล่าวขอบคุณ
กล่าวขอบคุณที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ
“ขอบคุณพวกเธอมาก”
“ที่มาช่วยอาจารย์ยกของ”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“เรื่องแค่นี้เอง”
“…”
“ผะ ผมเองก็ไม่ติดใจอะไร”
“…พร้อมช่วยเสมอ”
ถ้าไม่มีคนเซลิสอยู่ด้วย
น่าเสียดายแม้ใจต้องการกล่าวออกไป
แต่ผมก็หักห้ามจิตใจเอาไว้ได้
อย่างว่าล่ะนะ
เห็นแบบนี้แต่ผมปากแข็งมากเลยนะจะบอกให้
รับรองได้เลยว่าไม่มีทางที่ความลับจะหลุดไปจากปากของผมแน่นอน
ขณะที่ผมกำลังจมจ่อมอยู่กับห้วงความคิดของตน
อาจารย์สาวยิ้มพลางมองผมกับคุณเวลิสสลับกันไปมา
มองสลับหลายต่อหลายครั้ง
ก่อนกล่าวเบาบาง
“ลองมานึกดูแล้ว”
“นี่น่าจะเป็นครั้งแรก”
“ที่อาจารย์ได้อยู่กับพวกเธอตามลำพัง”
“ไม่ใช่ในเวลาเรียน”
“…”
“อยากทำความรู้จักกับพวกเราเหรอคะ?”
“แน่นอนอยู่แล้ว”
“พวกเธอสองคนเปรียบเสมือนดวงดาวของพวกเรา”
“โดยเฉพาะกับเธอที่เป็นถึงสาวงามของโรงเรียน”
“รู้ไหมว่ามีผู้ชายมากมายเท่าไหร่”
“ที่มาเกาะรั้วโรงเรียนเพียงเพราะต้องการพบเจอหน้าเธอ”
หลังจากกล่าวเสร็จ
อาจารย์สาวประวัติศาสตร์ก็ยิ้มหัวเราะออกมา
ที่บอกกล่าวไม่ใช่หยอกล้อแต่เป็นความจริง
เป็นความจริงที่น่าเหนื่อยหน่าย
เนื่องจากมีคนเข้ามายุ่งวุ่นวายกับโรงเรียน
คนที่ต้องออกหน้าห้ามปรามกลุ่มคนเหล่านั้น
ก็ล้วนแล้วแต่ต้องเป็นพวกหล่อนที่เป็นอาจารย์ทั้งหลาย
หาใช่ใครคนอื่น
ไม่รู้ว่าอาจารย์สาวกำลังคิดอะไรอยู่
อยู่ ๆ ก็เอ่ยคำขอโทษกะทันหัน
เอ่ยขึ้นมาไม่มีบอกกล่าว
“ขอโทษนะ”
“ที่บีบบังคับให้มาช่วยเหลือ”
“เธอคงไม่ชอบใจใช่ไหม?”
“ครับ?”
หัวคิ้วของผมเลิกขึ้นทั้งสองข้าง
ขณะอาจารย์สาวยังคงกล่าวต่อ
“นั่นสินะ”
“เป็นฉันเองก็คงไม่ชอบใจเหมือนกัน”
“ที่โดนใครคนอื่นเรียกมาใช้งาน”
“โดยเฉพาะกับสาวแก่แบบฉัน”
“…”
“มะ ไม่ใช่ครับ”
“ผมไม่ได้คิดแบบนั้นสักหน่อย”
“อีกอย่างอาจารย์ไม่ได้แก่”
“ยังสวยอยู่นะครับ”
“ขอบคุณมากจ๊ะสำหรับคำชม”
“ไม่บ่อยเลยนะ”
“ที่จะมีนักเรียนมาบอกกับฉันว่าสวย”
“เธอเป็นคนแรกในรอบปีเลยล่ะ”
อาจารย์สาวประวัติศาสตร์ยิ้มหัวเราะเบาบาง
คล้ายจะพึ่งพอใจในคำกล่าวชมของผม
โล่งอกไปที
วะ ว่าแต่คุณเซลิสครับ
เลิกมองผมสักทีเถอะครับ
ผมกลัวแล้ว
หันไปเลยครับ
ไปเลย
ไป~
มะ ไม่ได้ไล่นะครับ
แค่บอกอย่างสุภาพ
….
คำถามของอาจารย์สาวเหมือนจะยังไม่หลด
แถมเรื่องที่ถามยังยกระดับไปอีกขั้น
เปลี่ยนจากเรื่องปรกติธรรมดา
กลายเป็นเรื่องอันตรายขั้นสุด
อย่างเรื่องความรัก
“พวกเธอสองคนเคยมีความรักรึเปล่า?”
“…”
“ต้องตอบด้วยเหรอคะ?”
“แค่ถามสร้างบรรยากาศน่ะ”
“เธอจะตอบหรือไม่ตอบก็ได้”
“…”
“ไม่เคยค่ะ”
“ไม่เคยคิดเกี่ยวกับเรื่องความรักเลยค่ะ”
“เป็นเด็กที่ตั้งมั่นอยู่กับการเรียนสินะ”
“ถือเป็นแบบอย่างที่ดี”
“แล้วเธอล่ะ”
“เคยมีความรักรึเปล่า?”
“เคยครับ”
“…”
เฝ้าเท้าของคุณเซลิสหยุดไม่ขยับไปไหน
ก่อนหันมามองผมด้วยแววตาที่มันบอกไม่ถูก
ตะ แต่มันน่ากลัวมาก
อาจารย์สาวรีบหันหน้ามาหาผมทันที
“ว้าว~”
“น่าประหลาดใจมาก”
“ตอนแรกอาจารย์คิดว่าคุณเซลิสน่าจะเคยมีประสบการณ์มาก่อน”
“ไม่คิดเลยว่าเด็กอย่างเธอจะล้ำหน้าไปไกลแล้ว”
“…”
“ใคร?”
ตอนนั้นเองที่คุณเซลิสแทรกเข้ามา
แววตาหรี่มองเต็มเปี่ยมไปด้วยแรงกดดัน
คะ คุณเซลิสได้โปรดใจเย็นก่อนครับ
แต่เหมือนคุณเซลิสจะไม่อยู่ในอารมณ์ปรกติพูดคุยได้
เธอเลือกขยับเข้ามาใกล้
พร้อมใช้สายตากดขี่ขั้นสุด
หวังรีดเอาคำตอบจากผม
“ฉันถามว่าใคร?”
“…”
“สะ สัตว์เลี้ยงครับ”
“มะ ไม่ใช่คนสักหน่อย”
ผมกัดปากตอบกลับไป
ตอนแรกก็คิดเอาไว้แล้วว่าสถานการณ์แบบนี้มันต้องเกิด
แต่ไม่คิดมาก่อนว่ามันจะหนักหน่วงขนาดนี้
เกือบไปแล้วไหมล่ะ
หัวคิ้วทั้งสองของคุณเซลิสเลิกขึ้น
“สัตว์เลี้ยง?”
“ก็อาจารย์ไม่ได้บอกสักหน่อยว่าเป็นความรักแบบไหน?”
“หรือไม่จริง?”
ผมเอียงคอมอง
มองด้วยความระมัดระวัง
สัญชาตญาณของผมมันบอกกล่าวเตือน
บอกเตือนหนักหน่วงขั้นสุดว่าให้ตอบแบบนี้
เกิดบอกกล่าวไปตามตรง
ผมอาจจะต้องตกที่นั่งลำบาก
เพราะฉะนั้นบ่ายเบี่ยงได้
สมควรบ่ายเบี่ยงครับ
อือ โกหกมันไม่ดีเหรอ?
จริงครับ
โกหกมันไม่ดี
แต่ผู้ใหญ่บางครั้งก็ต้องโกหกครับ
โปรดจำเอาไว้ด้วย
…
ไม่ใช่ว่าอยากจะโกหกหรอกนะ
หึหึหึ แต่ผมจำใจครับ
แค่นี้ก็ทุกข์ใจจะแย่แล้ว~
อาจารย์สาวหลังเย็นวาบ
เนื่องจากคุณเซลิสกำลังมองมาที่ผม
มองผ่านร่างของอาจารย์สาว
เธอเลยถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือแทน
“ละ แล้วถ้าเป็นความสัมพันธ์ชายหญิงล่ะ”
“…”
“ไม่ครับ”
“ไม่มีเลย”
ถ้าพูดในแง่สายสัมพันธ์อย่างเป็นทางการไม่มีครับ
ไม่มีเลยแม้แต่น้อย
แต่ถ้าเป็นอะไรที่คลุมเครือ
มันค่อนข้างเยอะเลยล่ะครับ
อย่างตอนที่ผมตื่นมาและพบว่าตัวเองเปลือยเปล่า
ยังไม่รวมพี่สาวปริศนาที่เปลือยเปล่าเหมือนกัน
ตะ แต่ผมบอกไม่ได้นิ
ไม่งั้นทุกคนอาจจะมองผมเป็นเด็กไม่ดีก็ได้
พอเห็นสายตาไม่เชื่อจดจ้องมองมา
ผมเลยเลือกหัวเราะกลบเกลื่อน
เบี่ยงประเด็นไม่คิดรั้งต่อ
“ฮ่าฮ่าฮ่า”
“…”
“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิครับ”
“อย่างผมคงไม่มีใครอยากจะคบหรอก”
“ตัวเล็กอย่างกับผู้หญิง”
“…”
“แถมยังขี้กลัวอีกต่างหาก”
“ไม่มีใครอยากคบหรอก”
“กับคนแบบผม”
ยิ่งพูดยิ่งเจ็บ
ผะ ผมไม่ได้ร้องนะ
ตอนนั้นเองที่เซลิสกล่าวดังมาก
ทำเอาผมตกใจไปเลย
“ไม่จริงสักหน่อย!”
“…”
“คะ คุณเซลิส”
![เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล]](https://i3.wp.com/novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/121497.jpg?resize=151,215 "เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล]")
