ฆ่าเจ้า? จักรพรรดิหยุนขมวดคิ้วจากนั้นดวงตาปีศาจบนหน้าผากของเขาก็ปลดปล่อยแสงออกมาทันที ได้ งั้นก็ตายซะ!
ไม่!ท่านเจ้าปีศาจ มันไม่ใช่เรื่องดีที่จะฆ่าหยิงเต๋าตอนนี้ทั้งๆที่ยังมีศัตรูอยู่ด้านนอก!
ใช่แล้วท่านเจ้าปีศาจโปรดปล่อยหัวหน้าดินแดนปีศาจหยิงไป
ท่านเจ้าปีศาจโปรดให้อภัยหัวหน้าดินแดนหยิงด้วย
ปีศาจอาวุโสต่างพยายามห้ามจักรพรรดิหยุนอย่างน้อยหยิงเต๋าเองก็เป็นถึงหนึ่งในสิบหัวหน้าดินแดนปีศาจ ยิ่งไปกว่านั้น หยุนชิงวูเชื่อใจเขาเป็นอย่างมาก ถ้าท่านเจ้าปีศาจฆ่าเขาแล้วจะอธิบายกับนางยังไง?
โดยไม่กล่าวอะไรจักรพรรดิหยุนเตะหยิงเต๋าที่ขวางทางเขาออกไป จากนั้นเขาก็เดินออกไปจากหอปีศาจ หยิงเต๋ากำหมัดแน่นขณะที่ร่างของเขากลิ้งไปบนพื้น
หัวหน้าดินแดนหยิงข้าคิดว่าเป็นการดีกว่าที่ให้ท่านเจ้าปีศาจดูการต่อสู้ด้วยตัวเอง ความแข็งแกร่งของเขารวมถึงการป้องกันของพวกเรา เป็นไปไม่ได้ที่จะมีเรื่องผิดพลาดเกิดขึ้น หนึ่งในปีศาจอาวุโสโน้มน้าวหยิงเต๋า
เป็นไปไม่ได้ที่จะมีเรื่องผิดพลาดงั้นรึ?! หยิงเต๋ากัดฟันแน่นก่อนที่เขาจะลุกขึ้นยืน เขาเหลือบมองปีศาจอาวุโสด้วยดวงตาอันเยือกเย็น มีใครในพวกเราที่สามารถหยุดเมิ่งเทียนได้ไหม? ถ้าเขามาที่นี่เพราะเจ้าปีศาจ เจ้าก็ควรรู้เอาไว้ด้วยว่าจะเกิดอะไรขึ้น!
เอ่อ… ปีศาจอาวุโสไม่ได้ตอบเขาเพียงส่ายหน้าและล้มเลิกที่จะโน้มน้าวหยิงเต๋า ก่อนที่เขาจะตามจักรพรรดิหยุนออกไปจากหอปีศาจ
บัดซบ! หยิงเต๋าตะโกนออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยวเขาต่อยไปที่เสาต้นหนึ่งอย่างรุนแรง พลังของเขาเพียงพอที่จะทำให้เสาที่สร้างขึ้นจากเหล็กสั่นสะเทือน อย่างไรก็ตามมันไม่พอที่จะเปลี่ยนความคิดของจักรพรรดิหยุน
หยิงเต๋ากำหมัดแน่นอย่างไรก็ตามหลังจากตัดสินใจได้เขาก็เดินออกไป
…
ทหารและแม่ทัพจำนวนหนึ่งรออยู่ด้านหน้าหอปีศาจ
ไม่นานร่างจำนวนหนึ่งได้ปรากฎขึ้นเจ้าปีศาจอยู่ด้านหน้าสุดตามด้วยปีศาจอาวุโสและหัวหน้าดินแดนปีศาจ
ท่านเจ้าปีศาจ! ทหารรับทำความเคารพจักรพรรดิหยุนทันที
อืมเมิ่งเทียนอยู่ที่ไหน? จักรพรรดิหยุนพยักหน้าเบาๆจากนั้นเขาก็ถามคำถามออกมาทันที
เขาอยู่ด้านนอกเมืองรวมถึงท่านหลินจีและ…
หืมท่านคือเจ้าปีศาจงั้นรึ? ขณะที่ทหารกำลังตอบ แม่ทัพที่ยืนอยู่ด้านข้างมาตลอดก็ถามออกมาในทันที
…?! จักรพรรดิหยุนหันไปมองทันที
ทหารปีศาจอาวุโสและหัวหน้าดินแดนต่างตกใจกับการกระทำของแม่ทัพ
เป็นไปได้ยังไงที่แม่ทัพผู้ทำหน้าที่ปกป้องเมืองจะไม่รู้จักหน้าตาของเจ้าปีศาจ?มันไม่มีทางเป็นไปได้…
ศัตรู!
ฟุ้บ!ทหารต่างหยิบหอกขึ้นมาทันทีเพื่อปกป้องเจ้าปีศาจ ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความตึงเครียด
ดูเหมือนว่า…ท่านจะเป็นเจ้าปีศาจจริงๆสินะ แม่ทัพเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเขามีแสงสีเงินจางๆเปล่งออกมา
เจ้าเป็นใครกัน?! ปีศาจอาวุโสถามออกมาในทันที
สกุลข้าคือเมิ่งชื่อของข้าคือเทียน แม่ทัพดึงหมวกเกราะที่สวมอยู่ออก อย่างไรก็ตามแทนที่พวกเขาจะเห็นใบหน้าจริงๆพวกเขากลับเห็นหน้ากากสีดำที่มีคำว่า’เทพเจ้า’ปกปิดเอาไว้อีกชั้นหนึ่ง
เมิ่งเทียน?!
เทพสงครามเมิ่งเทียน?!
เร็วเข้ากลับไปที่หอปีศาจปกป้องท่านเจ้าปีศาจ!
ปีศาจอาวุโสตะโกนออกมาในทันที
แค่ชื่อของเมิ่งเทียนนั้นก็เพียงพอที่จะทำให้ปีศาจทุกคนต้องหวาดกลัวแล้ว
ยิ่งไปกว่านั้นเมิ่งเทียนไม่ได้อยู่ด้านนอกเมืองแต่เขากลับเข้ามาถึงใจกลางเมืองเงาเลือด ด้านหน้าหอปีศาจ!
พวกเขาจะใจเย็นอยู่ได้ยังไง?!
พวกเจ้าดูกังวลกันมาก?ดูข้าสิตัวคนเดียวยังไม่กลัวพวกเจ้าเลย? ฟางเจิ้งจือที่ปลอมตัวเป็นเมิ่งเทียนหัวเราะออกมา
ท่าน…ท่านเข้ามา… เข้ามาได้ยังไง?มันง่ายมาก ข้าก็แค่หาตัวแม่ทัพรักษาการประตูเมือง จากนั้นก็…ฉึก! ฟางเจิ้งจือกล่าวพร้อมเอานิ้วชี้ที่คอของตัวเอง จากนั้นเขาก็กล่าวอย่างสบายๆ สิ่งที่เกิดขึ้นต่อจากนั้นมันง่ายมาก ข้าก็แค่ถือจดหมายเข้ามา แน่นอนว่าไม่มีใครหยุดข้าแม้แต่น้อย ฮ่าฮ่า!
ไม่คาดคิดว่าเทพสงครามเมิ่งเทียนต้องใช้แผนการเพื่อลอบเข้ามาในเมืองเงาเลือดโดยการปลอมตัวเป็นปีศาจท่านไม่กลัวถูกเยาะเย้ยงั้นรึ? ปีศาจอาวุโสเข้าใจได้ในทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น
ใครจะเยาะเย้ยข้ายังไงก็ได้ข้าไม่ใส่ใจ ฟางเจิ้งจือกล่าวต่อไป
เมิ่งเทียนในเมื่อท่านเข้ามาถึงขนาดนี้แล้วทำไมไม่โจมตีข้ามาตรงๆเลยล่ะ? ท่านไม่จำเป็นต้องเปิดเผยตัวตนให้พวกเรารู้ด้วยซ้ำ จักรพรรดิหยุนหยุดปีศาจอาวุโสและถามออกมาด้วยตัวเอง
เขาไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมเมิ่งเทียนถึงไม่โจมตีมาตอนที่พวกเขาไม่รู้ตัวแต่กลับให้เวลาพวกเขาในการเตรียมตัว
มันเป็นความมั่นใจงั้นรึ?
ถ้าเป็นเช่นนั้นเมิ่งเทียนต้องยโสโอหังแค่ไหนกัน?
ลอบโจมตี?หืมมม…จริงๆข้าก็คิดเรื่องนั้นเหมือนกัน อย่างไรก็ตามข้าคิดว่ามันไม่คู่ควรกับพวกเจ้าเท่าไรนัก พวกเจ้าไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลยงั้นรึ? ฟางเจิ้งจือพยักหน้า
ขณะที่เขาพูดเขาก็ดึงดาบออกมาแสงอันเยือกเย็นเปล่งออกมาจากตัวดาบในทันที
ท่านกำลังรนหาที่ตาย! เจ้าปีศาจตะโกนออกมาด้วยความเยือกเย็น
เร็วเข้าหยุดเขา!
จัดการเขา!
พวกเราต้องช่วยกันปกป้องท่านเจ้าปีศาจ!
ปีศาจอาวุโสและหัวหน้าดินแดนต่างตะโกนออกมาพวกเขาชี้อาวุธไปที่เมิ่งเทียนอย่างรวดเร็ว
ในตอนนั้นเองหัวหน้าดินแดนทั้งสองที่อยู่ด้านข้างจักรพรรดิหยุนก็พุ่งเข้าหาเมิ่งเทียนจากทางซ้ายและขวา
ฟางเจิ้งจือเหลือบมองหัวหน้าดินแดนทั้งสองจากนั้นก็หันมองจักรพรรดิหยุนที่ได้รับการคุ้มครองจากผู้อาวุโสก่นจะถอนหายใจเล็กน้อย
ความจริงแล้ว…
เขารู้สึกหดหู่เล็กน้อยเพราะที่เขามาที่เมืองเงาเลือดก็เพื่อเจอหยุนชิงวูไม่ใช่จักรพรรดิปีศาจ
อย่างไรก็ตามหยุนชิงวูออกจากเมืองเงาเลือดไปตั้งแต่สามวันก่อน?
นางไม่ได้อยู่ที่เมืองเงาเลือดอีกต่อไป!
นั่นทำให้สถานการณ์กระอักกระอวนยิ่งขึ้น
ตามแผนการของเขาหยุนชิงวูควรจะวางแผนรับมือรวมไปถึงคาดเดาถึงตัวตนที่แท้จริงของ ‘เมิ่งเทียน’ ด้วย
ในสถานการณ์เช่นนี้ไม่สำคัญว่านางจะฉลาดแค่ไหน นางไม่มีทางคาดคิดได้ว่าจูๆเมิ่งเทียนจะมาปรากฎตัวต่อหน้า
ด้วยชื่อเสียงของเมิ่งเทียนเขาไม่น่าจะทำการลอบโจมตีแน่นอน
หนึ่งร้อยปีก่อนเมิ่งเทียนไล่ตามเจ้าปีศาจฉือคงมาจนถึงเมืองเงาเลือด และในวันนั้นเผ่าปีศาจอยู่ในจุดสูงสุดไม่เหมือนกับตอนนี้
แม้เผ่าปีศาจจะอยู่ในจุดที่รุ่งเรืองที่สุดแต่เมิ่งเทียนก็สามารถมาถึงประตูเมืองได้ด้วยตัวคนเดียวและฆ่าเจ้าปีศาจฉือคงโดยทิ้งรอยดาบเอาไว้เบื้องหลัง
วีรบุรุษเช่นเขาจะปลอมตัวเป็นแม่ทัพปีศาจและลอบโจมตีเมืองเงาเลือดได้ยังไง?
ฟางเจิ้งจือเชื่อว่าถ้าหยุนชิงวูอยู่ที่นี่นางตกตะลึงมากแน่ๆ
อย่างไรก็ตามในเมื่อนางไม่อยู่เขาก็ไม่มีทางเลือกมากนัก ข้ารู้แล้วเป็นแผนการใหญ่ที่ต้องพึ่งดวงสักหน่อย ฟางเจิ้งจือ รู้สึกหมดหนทาง นี่เป็นโอกาสเดียวเพราะถ้าการเคลื่อนไหวของเขาถูกเปิดเผยมันคงเป็นไปไม่ได้ที่จะลอบเข้าหาหยุนชิงวูได้อีก
สงบใจก่อนหรือออกจากเมืองเงาเลือดและรอให้หยุนชิงวูกลับมา?
นั่นแทบจะเป็นไปไม่ได้
นอกจากความจริงที่เหล่าทหารปีศาจเริ่มสงสัยเขาและความจริงที่เขาฆ่าแม่ทัพปีศาจที่หน้าประตูไปแล้ว
ดังนั้นมันไม่สำคัญอีกต่อไปแผนการของฟางเจิ้งจือถูกเปิดเผยแล้ว
ในเมื่อมันถูกเปิดเผยแล้ว…
เขาต้องทำอะไรสักอย่างใช่ไหม?
ดาบของเขาเริ่มเคลื่อนไหวเขาพุ่งเข้าหาหัวหน้าดินแดนปีศาจทั้งสองแทนที่จะถอยหนี ทันใดนั้นร่างของเมิ่งเทียนกลับกลายเป็นสามร่าง เขาโจมตีแล้วปกป้องท่านเจ้าปีศาจ!
ผู้อาวุโสต่างรู้สึกถึงความอันตรายเมื่อเห็นเมิ่งเทียนสามคนที่อยู่ตรงหน้า
พวกเขารีบคว้าตัวเจ้าปีศาจกลับไปที่หอปีศาจอย่างไม่ลังเล
เหล่าทหารที่ยืนอยู่ก็เคลื่อนไหวเช่นกันพวกเขาแบ่งออกเป็นสามกลุ่มเพื่อรับมือกับเมิ่งเทียนทั้งสามด้วยหอกในมือของพวกเขา
อย่างไรก็ตามเมื่อหัวหน้าดินแดนและทหารปีศาจเริ่มโจมตีร่างทั้งสามก็หายไปในทันที
โฮก!ในตอนนั้นเองพวกเขาได้ยินเสียงคำรามของมังกร กลิ่นอายที่ทรงพลังของมันน่าหวาดกลัวราวกับมหารสมุทรที่ไร้สินสุด
…
หยิงเต๋าโกรธมากเขาอยากจะรีบออกไปเพื่อหยุดเจ้าปีศาจแม้จะรู้ว่าเขาอาจต้องตายก็ตาม
อย่างไรก็ตามก่อนที่จะสามารถก้าวออกจากหอปีศาจไปตอนนั้นเองเขาก็เห็นเจ้าปีศาจที่กำลังวิ่งกลับมาภายใต้การคุ้มครองของผู้อาวุโส
ท่านเจ้าปีศาจ? ในขณะที่หยิงเต๋ากำลังสับสนแสงสว่างเจิดจ้าจากที่ไกลๆราวกับดวงจันทร์มาปรากฎขึ้นตรงหน้าเขา
มันเป็นแสงสว่างที่พุ่งขึ้นบนท้องฟ้าด้านนอกหอปีศาจแสงสีเงินราวกับแสงจันทร์กำลังพุ่งขึ้นไปราวกับมังกรตัวใหญ่
เหลือเชื่อนั่มันพลังอะไรกัน?!
หลีกไป!
ปกป้องท่านเจ้าปีศาจ!!!
หยิงเต๋านิ่งงันในทันที
ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างกระทันหันในไม่ช้ามังกรสีเงินกำลังพุ่งเข้ามาแล้ว มันเร็วเกินไปและมีพลังที่รุนแรงจนไม่สามารถหลบหนีได้ หัวของมังกรยักษ์ส่องประกายสีเงินในขณะที่ดวงตาของมันเต็มไปด้วยความเย็นเยือก
อะไรกัน?! หยิงเต๋าเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจเขาต้องการที่จะหลบตามสัญชาตญาณ แต่ทันทีที่เขาก้าวออกไปร่างของเขาก็หยุดค้าง
นั่นเพราะกรงเล็บสีเงินกำลังพุ่งเข้าหาเจ้าปีศาจที่ไม่สามารถหลบหนีได้
มันใกล้เกินไป!
หยิงเต๋าเห็นกระทั่งฟันของมังกรในตอนที่มันอ้าปากร้องคำราม
ท่านเจ้าปีศาจ! หยิงเต๋าพุ่งเข้าหามังกรในทันทีแสงสีแดงเลือดปรากฎขึ้นในมือของเขา
แสงสีแดงที่ปรากฎขึ้นส่องสว่างอย่างไรก็ตามเมื่อเทียบกับมังกรสีเงินที่ทรงพลังมันช่างไร้ความหมาย ราวกับหิ่งห้อยใต้แสงจันทร์
ตูม!
มังกรสีเงินพุ่งลงมาโจมตีหยิงเต๋ากรงเล็บที่แหลมคมส่องสว่างผ่านร่างของเขาพุ่งตรงไปยังเจ้าปีศาจราวกับคมคมดาบ
ไม่! จักรพรรดิหยุนร้งตะโกนออกมาอย่างช่วยไม่ได้
ท่านเจ้าปีศาจ! ผู้อาวุโสต่างร้องตะโกน
ในขณะเดียวกันพลังที่รุนแรงจากกรงเล็บมังกรทำลายฐานที่มั่นของหอปีศาจที่สร้างขึ้นจากหินยักษ์สีดำจนแหลกสลาย
แครก!ฐานของหอปีศาจถูกทำลายอย่างสมบูรณ์
อย่างไรก็ตามพลังที่รุนแรงนั้นยังไม่หายไปมังกรสีเงินพุ่งเข้าสู่หอปีศาจราวกับเส้นแสง
บรรยากาศเงียบสงบไปครู่หนึ่ง
จากนั้นสถานการณ์ที่ดูเหมือนจะสงบลงแล้วก็เกิดเสียงระเบิดดังขึ้น
ตูม!ฝุ่นละอองลอยคลุ้งไปทั่วทุกพื้นที่
……………………………………..
