หินสีดำขนาดใหญ่ตกลงมาจากหอปีศาจส่งผลให้พื้นดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
ครืน!
…
มันส่งผลรุนแรงขึ้นเรื่อยๆจนกลายเป็นทั้งเมืองเงาเลือดสั่นสะเทือน
รอยแตกปรากฎขึ้นตามพื้นแรงปะทะอันรุนแรงค่อยๆทำให้หอปีศาจแยกออกเป็นสองส่วน
ทหารปีศาจต่างตกตะลึงเมื่อเห็นหอปีศาจค่อยๆถล่มลงมาพวกเขารู้สึกราวกับหัวใจกำลังหลุดลอยออกมาจากร่างกาย
ในขณะเดียวกันร่างของหยิงเต๋าและปีศาจอาวุโสต่างร่วงหล่นลงมาบนพื้นพร้อมกับเลือดที่เปรอะเปื้อนร่างกายดวงตาของพวกเขาเบิกกว้าง
เมิ่งเทียนเทพสงครามเมิ่งเทียน! นี่คือพลังของเมิ่งเทียนงั้นรึ?!
เมิ่งเทียนผู้ที่เคยแบ่งเมืองเงาเลือดออกเป็นสองส่วนด้วยการโจมตีเพียงดาบเดียว!
เผ่าปีศาจต่างรับรู้ได้ถึงความหวาดกลัวนี้
แค่กแค่ก… เสียงอะไรอย่างรุนแรงดังขึ้นท่ามกลางฝุ่นควัน จักรพรรดิหยุนค่อยๆลุกขึ้นอย่างช้าๆ
อย่างไรก็ตามเมื่อเขาเห็นหอปีศาจถล่มลงมาร่างกายของเขาสั่นสะท้าน ดวงตาของเขาแดงก่ำ
ในฐานะเจ้าปีศาจมันน่าอดสูขนาดไหนที่เห็นหอปีศาจถูกทำลายลง
ทันใดนั้นเขาได้ยินเสียงหนึ่งพูดขึ้นอย่างสบายๆ
หืม…ดาบนี้…ธรรมดามาก ร่างหนึ่งเดินออกมาหาเจ้าปีศาจขณะในมือถือดาบยาวที่หักออกเหลือเพียงครึ่งเดียว
เห็นได้ชัดว่าดาบธรรมดาไม่สามารถรองรับพลังที่มากเกินไปของฟางเจิ้งจือได้ ดาบ?! จักรพรรดิหยุนเบิกตากว้างเขาอดนึกถึงเรื่องที่พึ่งเกิดขึ้นในหมู่บ้านภูเขาทางเหนือไม่ได้ ดาบไร้ร่องรอยที่อยู่ในมือของฟางเจิ้งจือคือดาบที่ครั้งหนึ่งเคยแยกเมืองเงาเลือดออกเป็นสองส่วน
แต่ตอนนี้ดาบที่ครั้งหนึ่งเทพสงครามเมิ่งเทียนเคยใช้ยังคงอยู่ที่หมู่บ้านภูเขาทางเหนือ
อย่างไรก็ตาม…
เมิ่งเทียนกลับสามารถแยกหอปีศาจออกเป็นสองส่วนได้อย่างง่ายดายด้วยดาบธรรมดาๆ
มันเป็นพลังที่น่ากลัวขนาดไหนกัน?!
ร้อยปีที่แล้วข้าเคยสร้างรอยดาบขนาดใหญ่ขึ้นที่เมืองเงาเลยครั้งนี้ข้าจะสร้างอีกรอยขึ้น! ฟางเจิ้งจือมองจักรพรรดิหยุนที่ยืนอยู่ท่ามกลางซากปรักหักพังของหอปีศาจ รอบๆมีหัวหน้าดินแดนปีศาจและปีศาจอาวุโสยืนป้องกันอยู่
สร้างอีกรอยขึ้น… คำพูดนี้ทำให้จักรพรรดิหยุนเกิดลางสังหรณ์ที่ไม่ดีขึ้น ก่อนหน้านี้เขาบอกว่ากับหยิงเต๋าไว้ว่าตัวเองมั่นใจว่าสามารถป้องกันตัวเองได้แม้จะเจอกับเมิ่งเทียนก็ตาม
อย่างไรก็ตามความจริงคือ…
หอปีศาจถูกแบ่งออกเป็นสองส่วนได้อย่างง่ายดาย
ตอนนี้เมิ่งเทียนหายไปอีกครั้งความหวาดกลัวก่อตัวขึ้นในใจเขาช้าๆ
เมิ่งเทียนเจ้าไม่มีทางฆ่าข้าได้! จักรพรรดิหยุนตะโกนขณะเดียวกันดาบสีดำราวกับน้ำหมึกปรากฎขึ้นในมือของเขา จากนั้นปีกสีดำคู่หนึ่งงอกออกมาจากหลังของจักรพรรดิหยุนและกางออกในทันที ลมหมุนที่เกิดจากการกางปีกสร้างโล่ป้องกันอันตรายจากรอบข้าง ก่อนที่เขาจะทะยานบินขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยความเร็วสูงสุด
อย่างไรก็ตามก่อนที่ร่างของเขาจะลอยขึ้นไปเกินสองเมตรร่างหนึ่งปรากฎขึ้นและเหยียบหัวของเขาอย่างรุนแรง มันเป็นเท้าที่ทรงพลังและรุนแรงจนเขาไม่สามารถหลบได้
ตูม!
ราวกับใบหน้าของเขาชนกับแผ่นเหล็กอย่างรุนแรง
ร่างของเขาร่วงลงไปชนก้อนหินอย่างไม่สามารถต่อต้านได้
มันเกิดขึ้นเร็วเกินไป
แม้แต่หัวหน้าดินแดนและปีศาจอาวุโสที่อยู่รอบๆเขาก็ไม่สามารถช่วยได้ทันในเวลาเดียวกันฟางเจิ้งจือพุ่งเข้าหาจักรพรรพิหยุนที่ล้มลงอย่างรวดเร็ว ดาบหักจ่ออยู่ที่คอของจักรพรรดิหยุน
… จักรพรรดิหยุนต้องการเคลื่อนไหวอย่างไรก็ตามเขาสัมผัสได้ถึงความเย็นเยียบที่ลำคอของตัวเอง ถ้าเขาขยับแม้เพียงหนึ่วนิ้วคอของเขาต้องสัมผัสกับใบดาบนั้นแน่นอน
อย่างไรก็ตามใบดาบกลับเคลื่อนไหวมันปาดเข้ามาในลำคอของเขาทันที จักรพรรดิหยุนเบิกตากว้างมองเมิ่งเทียนตัวปลอมเขาตกใจมาก
ในขณะเดียวกันความสนใจของฟางเจิ้งจือไม่ได้อยู่ที่สีหน้าของจักรพรรดิหยุนแต่อยู่ที่ปีกสีดำด้านหลัง
ปีกคู่นี้…ดูยอดเยี่ยมมาก! ตาของฟางเจิ้งจือเป็นประกาย เขาไม่แปลกใจกับสมบัติชิ้นนี้เท่าไรนัก ในฐานะเจ้าปีศาจมันเรื่องปกติที่เขาจะมีสมบัติป้องกันชั้นยอดเช่นนี้อยู่ในครอบครอง
ฟางเจิ้งจือไม่รีรอเขาย่อตัวลงไปแตะที่ปีกสีดำคู่นั้น
…จะทำอะไร?! ใบหน้าของจักรพรรดิหยุนซีดขาวในฐานะเจ้าปีศาจเขากำลังถูกเหยียดหยามอย่างรุนแรง ดูเหมือนเมิ่งเทียนที่ยืนอยู่ตรงหน้ากำลังหมายตา’ปีกสีดำ’อยู่ เขาจะทำนได้ยังไง?
ไม่มีอะไรมากแค่เพียงอยากยืมปีกสีดำของเจ้าสักครู่หนึ่ง นอกจากนั้นเจ้าคงไม่คิดอะไรมากที่จะไปดินแดนศักดิ์สิทธิ์พร้อมกับข้าใช่ไหม เจ้าปีศาจ? ฟางเจิ้งจือเหยียดยิ้มด้วยท่าทีสบายๆ
ท่านคิดจะลักพาตัวข้า?..
หืม…ไม่ดีใจงั้นรึอย่างน้อยเจ้าก็ยังไม่ตายในตอนนี้? ไม่ต้องรีบขอบคุณข้าหรอกเพราะชีวิตของเจ้าในอนาคตจะยิ่งกว่าตายทั้งเป็นเสียอีก ฮ่าฮ่า! ฟางเจิ้งจือขัดคำพูดของจักรพรรดิหยุน จากนั้นเขาก็วางมือลงบนไหล่ของจักรพรรดิหยุนและยกร่างของเขาขึ้น
เมิ่งเทียนปล่อยเจ้าปีศาจเดี๋ยวนี้!
ปล่อยเจ้าปีศาจไม่อย่างนั้นเจ้าจะไม่ได้มีโอกาสออกไปจากเมืองเงาเลือด!
ท่าทีของปีศาจอาวุโสต่างเปลี่ยนไปเมื่อเห็นเมิ่งเทียนยกร่างของจักรพรรดิหยุนขึ้นพวกเขาไม่คาดคิดว่าจะเกิดผลลัพธ์เช่นนี้ขึ้น
พวกเขาเห็นเจ้าปีศาจถูกลักพาตัวกับตาตัวเอง?
ยิ่งไปกว่านั้นศัตรูนั้นมีแค่คนเดียวพวกเขาจะไม่รู้สึกถึงความอัปยศนี้ได้เช่นไร? หุบปากหลีกไปไม่อย่างนั้นข้าจะฆ่าเขาเดี๋ยวนี้ ฟางเจิ้งจือขมวดคิ้ว
ท่านคิดว่าจะหนีไปได้งั้นรึ?!
งั้น…พวกเจ้าอยากจะลองไหม? ฟางเจิ้งจือยกคิ้วขึ้นจากนั้นก็เอาดาบแทงเข้าไปที่หน้าอกของเจ้าปีศาจทันที
ฉึก!
ใบดาบที่หักจมหายเข้าไปในร่างของเจ้าปีศาจโดยสมบูรณ์
อ้ากก!!! จักรพรรดิหยุนร้องด้วยความเจ็บปวด
ขณะเดียวกันฟางเจิ้งจือมองปีศาจที่อยู่รอบๆด้วยสายตาอันเยือกเย็น
หลบไป! เขากล่าวออกมาอีกครั้ง
เร็วเข้าหลีกทางให้เมิ่งเทียน
ชีวิตเจ้าปีศาจอยู่ในน้ำมือของเขาอย่าพึ่งโจมตี!
เร็วเข้าชีวิตของเจ้าปีศาจสำคัญที่สุด! ปีศาจอาวุโสและหัวหน้าดินแดนเลือกที่จะหลีกทางในที่สุดฟางเจิ้งจือก็ดึงดาบออกจากหน้าอกของเจ้าปีศาจ จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นอีกครั้ง
ฉึก!ดาบเจาะลงไปที่ต้นขาของเจ้าปีศาจ เลือดไหลทะลักออกมาอย่างรุนแรง
เมิ่งเทียนพวกเราหลีกทางแล้วทำไมท่านยังทำร้ายเจ้าปีศาจอีก!
โอ้ข้าขอโทษมือของข้าลื่นเกินไปหน่อย ฟางเจิ้งจือดึงดาบออกจากต้นข้าของเจ้าปีศาจและแทงไปที่แขนของเขาทันที
ฉึก!
…
เจ้าปีศาจตัวสั่นเทา
หัวหน้าดินแดนและปีศาจอาวุโสที่อยู่รอบๆไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมาอีก
อา…มือข้าลื่นอีกแล้วพวกเจ้าคงไม่โกรธข้าเพราะเรื่องนี้หรอกใช่ไหม? ฟางเจิ้งจือถามออกมา … ริมฝีปากของจักรพรรดิหยุนสั่นเทาราวกับอยากพูดอะไรบางอย่างออกมาแต่เขาเลือกที่จะกลืนคำพูดเหล่านั้นกลับไป
ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็ไปกันเถอะ! ขณะฟางเจิ้งจือพูดเขายกร่างของเจ้าปีศาจขึ้นและวิ่งไปที่ประตูเมืองเงาเลือด
ไม่ใช่เพราะเขาไม่ต้องการใช้โอกาสนี้ฆ่าหัวหน้าดินแดนปีศาจและปีศาจอาวุโสทั้งหมดแต่เขาไม่มีเวลาให้เสียอีกแล้ว
เหตุผลนั้นง่ายมากตอนนี้ฉานยู่และหัวหน้าถิ่นฐานอีกสามคนกำลังทำตามแผนของเขาอยู่และแสดงเป็นเมิ่งเทียนตัวปลอม
ถ้าฟางเจิ้งจือเริ่มโจมตีหอปีศาจแผนนี้จะถูกเปิดเผยทันที
ฟางเจิ้งจือมั่นใจมากในเรื่องนี้
นี่คือสาเหตุที่เขาไม่ฆ่าจักรพรรดิหยุนในตอนนี้ทันทีที่เขาฆ่าจักรพรรดิหยุนนั้นเท่ากับการจุดความบ้าคลั่งให้กับเผ่าปีศาจและการหนีออกไปจากเมืองเงาเลือดจะไม่ใช่เรื่องง่ายอีกต่อไป
แต่ยังไม่ทันที่เขาจะคิดอะไรไปมากกว่านี้
พวกเราควรทำยังไงดี หนึ่งในหัวหน้าดินแดนปีศาจถามขึ้นมา
ไม่..ยังไม่ต้อง… ปีศาจอาวุโสคนหนึ่งใบหน้าเต็มไปด้วยความซับซ้อน
มีอะไรผิดปกติงั้นรึ?
ถ้าเมิ่งเทียตัวจริงอยู่ที่นี่แล้วเมิ่งเทียนที่อยู่นอกเมืองเงาเลือดล่ะ? เขานึกออกในทันทีจากนั้นเขาก็หรี่ตาลง เร็วเข้า ออกคำสั่งให้จับกุมเมิ่งเทียนตัวปลอมที่อยู่ด้านนอกเมืองเพื่อแลกเปลี่ยนกับเจ้าปีศาจ!
เมิ่งเทียตัวปลอม?นอกเมือง…
รับทราบ!
เร็วเข้ารีบถ่ายทอดคำสั่งออกไป!
ให้ข้าจัดการเรื่องนี้เองหัวหน้าดินแดนพวกเราต้องรีบจัดการเมิ่งเทียนตัวปลอมก่อนที่เมิ่งเทียนตัวจริงจะไปถึงประตูทางออก! เสียงของหยิงเต๋าดังขึ้นทันที จากนั้นเขาก็ทะยานออกไปในทันที
เมื่อเห็นแบบนี้หัวหน้าดินแดนคนอื่นๆก็ทะยานตัวตามไปอย่างไม่ลังเล
…
ฟางเจิ้งจือต้องผ่านประตูแปดชั้นก่อนที่จะออกไปจากเมืองเงาเลือด
ยิ่งไปกว่านั้นเขาหิ้วเจ้าปีศาจมาด้วย…
นั้นมันเจ้าปีศาจ!
เมิ่งเทียน?!เมิ่งเทียนจับตัวเจ้าปีศาจไว้!
เร็วเข้ารีบขวางทางเขาไว้!
ทหารปีศาจต่างสังเกตเห็นความปกติทันทีขณะที่ฟางเจิ้งจือวิ่งผ่านพวกเขาไป
หลีกไปไม่อย่างนั้นข้าจะฆ่าเจ้าปีศาจทิ้งซะ! ฟางเจิ้งจือตะโกนออกไปอย่างรวดเร็วขณะที่ยกดาบหักขึ้น
จากนั้นลำแสงสีทองจากหอปีศาจก็พวยพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า
นอกจากนั้นยังมีคำบางอย่างปรากฎขึ้นท่ามกลางลำแสงนั้น
จับตัวเมิ่งเทียนตัวปลอมด้านนอกเมือง!
งั้นพวกนั้นก็นึกออกแล้วสินะ? ฟางเจิ้งจือหรี่ตามองลำแสงสีทองที่เป็นสัญญานเตือนของพวกปีศาจจากนั้นสายตาของเขาก็เห็นกลุ่มปีศาจจำนวนหนึ่งกำลังวิ่งออกไปที่ประตูเมืองอย่างรวดเร็ว
ไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นหยิงเต๋าและหัวหน้าดินแดนคนอื่นๆพวกเขาไม่สนใจฟางเจิ้งจือแม้แต่น้อย
จุดประสงค์ของพวกเขานั้นชัดเจน
……………………………………..
