สุดท้ายก็ไม่ได้ทำอะไรกับลู่หย่าฉี เพราะตอนนี้ผมมีอะไรในใจอยู่
เหมือนไฟตัณหาของเธอกำลังปะทุได้ที่ แต่ผมกลับหนีไป มันทำให้เธอโกรธจนแทบจะหยิบมีดในครัวขึ้นมาหั่นผมเป็นชิ้น ๆ
เมื่อออกจากตระกูลอยู่ ผมก็โทรหาJasonทันที ไอ้หลานชายนี่รับโทรศัพท์ก็มีท่าทีเหมือนจะไม่ค่อยสบอารมณ์น้ำเสียงดูเย็นชา แต่พอได้ยินว่าผมจะเลี้ยงข้าว น้ำเสียงมันก็ดูตื่นเต้นราวกับผมได้เป็นประธานาธิบดีของสหรัฐก็ไม่ปาน
น้ำเสียงดูกระตือรือร้นแทบหยุดไม่อยู่ จนผมกลัวว่ามันจะทะลุออกมาจากโทรศัพท์ก็ว่าได้
เมื่อนัดที่หมายเสร็จ ผมก็รีบไปที่นั่นทันทีเพื่อไม่ให้เสียเวลา
เมื่อผมไปถึงหน้าประตูร้านอาหาร ก็เจอเข้ากับJasonและเฉินหลินพอดี
กินข้าวต้องตื่นเต้นขนาดนั้นเลยหรือไง อีกอย่างยังไปรับเฉินหลินมาด้วยอีก เรื่องนี้ผมหมดคำจะพูด ยอมใจเลยจริง ๆ
” คงไม่ได้หลอกผมเหมือนครั้งที่แล้วหรอกนะ ”
Jasonทำหน้ากังวลใจ ผมไม่ได้ตอบอะไร แต่หยิบเงินสองพันออกมาวางไว้บนโต๊ะ
Jasonรีบหยิบเงินในทันที อีกทั้งยังนับแล้วนับอีก สุดท้ายก็หน้าผมอย่างมีความหวัง ” ถ้างั้นคืนนี้เราก็ใช้เงินสองพันนี่จ่ายเหรอ ”
ผมพยักหน้า
จากนั้น Jasonโหโบกมือยกใหญ่ เพื่อเรียกพนักงานให้มาจดออเดอร์ ” เอาบะหมี่เนื้อสามชาม เต้าหู้ผัดจานนึงละก็มะเขือม่วงผัดเปรี้ยวหวานหนึ่งจา… ไม่เอาละ เปลี่ยนเป็น ยำแตงกวาดีกว่า โอเค แค่นี้ ”
แม้แต่พนักงานก็ไม่อยากจะมอง พนักงานส่ายหัวก่อนจะเดินจากไป
” มองผมทำไม ผมแค่ประหยัดนิดประหยัดหน่อยเอง! ”
เมื่อตอบโต้พนักงานจบ Jasonก็หันหน้ามามองผม แล้วยิ้มอย่างอิ่มใจ ” ความใจดีของพี่ผมรับรู้แล้วนะ แต่เราไม่ควรฟุ่มเฟือยขนาดนั้นหรอก พี่ว่าไหมล่ะ ”
พูดไป เขาก็เอาเงินเก็บเข้าไปในกระเป๋าของตัวเองอย่าไม่เกรงใจใด ๆ
เฉินหลินมองมาทางผม นัยน์ตาสื่อถึงความดูถูกดูแคลน
ผมเข้าใจความหมายที่เธอจะสื่อว่า เห็นไหม เขามันก็แค่ตัวตลกนั่นแหละ!
เมื่อกินข้าวเสร็จ Jason ก็จ่ายเงินค่าอาหารอย่างสบายอารมณ์ แล้วก็เรียกผมกลับไปที่บ้าน บอกว่ามีเรื่องนิดหน่อย
” ที่รัก คุณกลับกับเขาไปนะ ผมมีเรื่องนิดหน่อย เดี๋ยวรีบกลับไป ”
Jasonให้เฉินหลินมากับรถผม จากนั้นตัวเองก็รีบขี่มอเตอร์ไซค์ออกไป
เมื่อเห็นว่าJasonหายไปแล้ว ผมก็พูดกับเฉินหลินว่า ” ดูเหมือนมันไม่ค่อยหลงคุณเสียเท่าไหร่ ทำไมถึงวางใจทิ้งให้คุณอยู่ในรถกับผมได้นะ ”
เฉินหลินหัวเราะเยาะ ” คุณอย่าคิดเข้าข้างตัวเองไปหน่อยเลย เขาให้ฉันมาจี้คุณต่างหาก ก่อนหน้านี้เขากำชับฉันมาแล้ว คืนนี้จะมีเกมส์ไพ่ เขาจะต้องชนะแล้วเอาเงินคุณให้ได้ยังไงล่ะ ”
” เหอะ นี่ผมคิดไปเองเหรอเนี่ย งั้นก็ยอมมันหน่อยละกัน เพราะยังไงซะเงินนั่นก็ตกถึงมือคุณอยู่ดี ”
เฉินหลินดีใจเล็กน้อย ปากน้อย ๆ นั่นจะยื่นมาจูบผม แต่ผมก็รูดซิปกางเกงลง
เธอเข้าใจในทันที แต่ก็ไม่ว่าอะไร เธอก้มหัวน้อย ๆ นั้นลงมาปรนนิบัติผม
จะว่าไป ลิ้นของเธอก็ใช้ได้อยู่เหมือนกัน ทั้งลื่นไหล ปากเล็ก ๆ นั่นก็แน่นดีจริง ๆ ทำให้ผมรู้สึกสุดยอดไปเลย
ขับมาเรื่อย ๆ ยี่สิบนาทีต่อมาก็มาถึงบ้านของJason
เมื่อเฉินหลินเงยหน้าขึ้นมา หน้าน้อย ๆ นั้นก็แดงฉาน ไม่รู้ว่าเป็นเพราะก้มหัวนานเกินไป หรือเป็นเพราะเป้ากางเกงของผมกันแน่
ผมเลยรูดซิปกางเกงขึ้น แล้วจุดบุหรี่มาสูบ เฉินหลินสีหน้าบ่งบอกถึงความไม่พอใจ
” จะเสร็จสักหน่อยก็ไม่ได้ ตั้งยี่สิบนาทีแหนะ ไม่เห็นใจกันบ้างเลย ”
” ผมทำเพื่อคุณหรอกนะ กลัวคุณจะสำลักน่ะ ”
ผมลูบหัวเฉินหลินไปมา จากนั้นผมก็เปิดประตูรถแล้วลงไป ผมพยายามควบคุมตัวเองอย่างสุดความสามารถสุดท้ายมันจึงยอมสงบลง
ไม่นานนัก เฉินหลินก็ลงมาจากรถ แล้วขึ้นไปชั้นบนด้วยกัน
ยังไม่ทันได้เข้าไป ก็ได้ยินเสียงวุ่นวายดังออกมา
พอเข้าไปปุ๊บ Jasonก็ต้อนรับอย่างดี ในห้องยังมีเพื่อนของเขาอีกคนหนึ่งอยู่ด้วย
เมื่อรวมผมกับเฉินหลิน ก็สี่คนพอดี จากนั้นก็เริ่มเกมส์
เล่นไปสามตาก็แพ้ทั้งสามตา ผมแพ้ตลอดจนหัวร้อนแทบบ้า ในขณะที่เฉินหลินก็ท้าไม่หยุด ผมเลยโทรไปบอกหัวหน้างานว่าคืนนี้คงไปทำงานไม่ได้แล้ว…..
นึกไม่ถึงเลยว่า คืนนี้นอกจากจะแพ้ ก็คือแพ้อยู่เช่นเดิม ไม่มีอะไรเลยนอกจากความพ่ายแพ้ บางทีก็ได้แต่ไพ่กากๆ ชนะก็ได้แค่สองสามร้อย แต่แพ้ไปแล้วสองหมื่นกว่า
เมื่อถึงเวลาเที่ยงคืน ผมก็ตัดสินใจไม่เล่นมันละ Jason ก็ยังยุให้ผมเล่นต่อไปอีกทั้งคืน
ตอนแรกในใจก็ลังเลอยู่เล็กน้อย แต่มันก็ไม่วายทำให้ผมต้องเหยียบคันเร่งเต็มกำลัง ถ้างั้นช่างแม่ง ไม่ลังเลอะไรมันแล้ว
Jasonส่งผมที่ชั้นล่าง ขณะที่เดินมาด้วยกันก็ยังปั่นผมไม่เลิก ให้คืนพรุ่งนี้ผมมาเอาทุนคืนอีกสักตา
” ซานตั้น เราเป็นพี่น้องกัน มีอะไรกูก็พูดกับมึงตรง ๆ ”
Jasonพยักหน้า ” พี่มีอะไรล่ะ ว่ามาดิ ”
ผมหยิบบัตรเครดิตออกมาจากกระเป๋าเสื้อ แล้วก็วางไว้ตรงหน้ามัน แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโอนเงิน
ไม่นาน โทรศัพท์ของมันก็ข้อความเข้า แจ้งว่ามีเงินเข้าบัญชีหมื่นเหรียญ
ผมยื่นโทรศัพท์ให้Jasonดู ” เค้าว่ากันว่า พี่น้องก็เหมือนมือเหมือนตีน ผู้หญิงก็เหมือนเสื้อห้า กูรู้สึกว่าเสื้อที่มึงใส่มันก็ไม่เลวนะ กูยืมใส่บ้างได้ไหมวะ ”
Jasonตกตะลึง ก่อนจะยิ้มออกมา ” เอาดิ ”
ผมหยิบบุหรี่ออกมาจุด แล้วส่งให้มันหนึ่งมวน ” กูพูดจริง ”
” เสื้อผมตัวนั้นเป็นแสนนะ ”
” มีราคาก็พอ ”
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโอนเพิ่มอีกเก้าหมื่น
ไม่กี่วินาที ก็มีข้อความเข้า ผมก็เปิดให้Jasonดู ว่ายอดถึงหนึ่งแสนแล้ว
ผมมองหน้าของJason มันค่อย ๆ ยิ้มอย่างเย็นชา
” ได้ไม่ได้ ตอบมาเร็ว ๆ ถ้าได้คืนนี้มึงห้ามขึ้นไปชั้นบน! ”
” ว่าไง ”
Jasonไม่ตอบอะไร แค่จ้องเขม็งมาทางผม สายตาราวกับงูพิษไม่มีผิด
ผมเลยลากมันขึ้นรถแล้วขับไปยังตู้เอทีเอ็มที่ใกล้ที่สุด
เมื่อเข้าไปแล้ว ผมก็เสียบบัตรเครดิต จากนั้นกดรหัสแล้วบอกมันไปด้วย
เมื่อเช็คยอดเงิน หน้าจอก็ปรากฏตัวเลข ‘ ¥100,000 ‘
” บัตรอยู่นี่ เงินก็อยู่ตรงนี้ งั้นคืนนี้มึงอยู่นี่ละกัน คืนนี้กูจะกลับไปเอาเฉินหลิน ”
Jasonมองมาที่ผม ” ถ้ามือกูมีมีดละก็ ก็คงแทงมึงไปแล้ว ”
ผมหยิบบัตรเครดิตที่เสียบตู้อยู่ออกมา ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มาโอนเพิ่มอีก แล้วเสียบบัตรเข้าตู้ไปอีกรอบ
ครั้งนี้ จำนวนเงินในบัญชีขึ้นเป็น ‘ ¥500,000 ‘
ผมตบบ่าJasonแรง ๆ ” โอเค สรุปได้ไม่ได้! ”
Jasonเงียบไป ก่อนจะหยิบบัตรแล้วขึ้นไปบนรถ
ผมเลิกคิ้ว ดูเหมือนความรู้สึกที่มันมีต่อเฉินหลินจะไม่ได้คงทนขนาดนั้น
เมื่อผมขึ้นรถไป ผมก็คิดถึงห้าแสนในบัตรที่พึ่งให้มันไปเมื่อกี้ Jasonก็ยื่นมือมาที่คอของผม
ขณะนั้น ผมรู้สึกได้ถึงความเย็นบนแผ่นเหล็กคม ๆ ที่จ่อเส้นเลือดผมอยู่ แค่มันขยับนิดหน่อย ชีวิตของผมอยู่ในมือมันซะแล้ว
” กูเตือนมึง อย่าว่าแต่ห้าแสน จะห้าล้านหรือห้าสิบล้าน มึงอย่าคิดจะยุ่งกับเฉินหลิน ถ้ามึงกล้าพูดเรื่องนี้อีกละก็กูจะเอาเลือดมึงออกให้หมดจดเลยคอยดู! ”
จางซานตั้นไม่ได้พูดเล่น ตอนนี้ สายตาของมันดูโหดร้ายป่าเถื่อนไม่มีท่าทีที่จะล้อเล่นเหมือนก่อนหน้า
ผมจุดบุหรี่ ก่อนจะพูด ” เออ ดีแล้ว จริง ๆ แล้วกูคิดว่าคืนนี้โดนมึงหลอกเยอะแล้ว เลยอยากหลอกมึงคืนบ้าง ไม่นึกว่ามึงจะจริงจังขนาดนี้ มึงกับกูเป็นพี่น้องกัน วางใจเถอะ ถึงกูจะหาผู้หญิงคนอื่นไม่ได้แล้ว กูก็จะไม่แตะต้องเฉินหลินของมึง ”
ผมพูดออกไปมากแล้ว เลยชวนJasonไปเที่ยวผู้หญิงต่อ ไปช่วยหาผู้หญิงเด็ด ๆ ให้Jason ดีกว่า
เมื่ออยู่ในห้องโถงนั้น เมื่อมองออกไปก็เจอกับความมืดที่เงียบสงัด เหรียญที่อยู่ตรงปลายนิ้วของผมพลิกไปมาทำให้ความคิดของผมแล่นไปเรื่อย ๆ …..
