ว่ากันว่า มือสังหารชั้นสูงที่แท้จริงของหงเฉิน ความจริงบรรลุถึงแดนเทพแล้ว แต่ว่าตระกูลคิงเฉา กลับไม่มีผู้แข็งแกร่งแดนราชาสักคน
หลายปีมานี้ เขายังไม่เคยได้ยินว่า ตอนที่มือสังหารหงเฉินปฏิบัติภารกิจ จะล้มเหลวติดต่อกันถึงสองครั้ง
ประเด็นสำคัญคือ สองครั้งต่อเนื่องนั้น มือสังหารของหงเฉินล้วนตายอยู่ในมือของหยางเฉิน
“วันนี้เป็นนักฆ่าของหงเฉินติดต่อฉันมาเอง ให้ฉันคิดวิธีหลอกหยางเฉินเข้าไปในที่อับจน จากนั้นฉันเลยจงใจให้ความร่วมมือกับฉินชาง จับตัวพ่อตาของหยางเฉินเข้ามาแล้ว เพียงแต่นึกไม่ถึงว่า ดันพาตัวลูกสาวของหยางเฉินมาด้วยกันด้วย”
ซุนจื้อเจียวหน้าตายิ้มแย้ม “แต่ว่าเป็นแบบนี้ก็ดี มีลูกสาวของหยางเฉินอยู่ หยางเฉินคงไม่มีทางทำอะไรได้แน่ เผชิญหน้ากับนักฆ่าของหงเฉิน เขามีเพียงตายสถานเดียว”
“ป้าบ!”
ใครจะรู้ว่าทันทีที่ซุนจื้อเจียวเพิ่งพูดจบ บนหน้าก็โดนเฉาจื้อตบมาทีหนึ่ง
“นังแพศยา เธอพูดอะไร? เธอให้ฉินชางหลอกพ่อตากับลูกสาวของหยางเฉินมาที่หลบภัยใต้ดินของตระกูลซุน?”
เฉาจื้อดวงตาแดงก่ำ สอบถามด้วยเสียงโมโห ในสายตาเต็มไปด้วยแรงอาฆาตรุนแรง
“คุณชายเฉา!”
ทันใดนั้นซุนจื้อเจียวกลัวแล้วเหมือนกัน พูดจาแบบสั่นเครือ “คุณชายเฉาคะ ฉันทำแบบนี้ ก็เพื่อคุณด้วยนะคะ!”
“เพื่อฉัน? เธออยากให้ฉันตายรึไง?”
เฉาจื้อพูดอย่างโกรธเคือง “เธอทำแบบนี้ หยางเฉินตายแล้วก็จบไป แต่ถ้าเกิดเขารอดมาได้ ต้องตรวจสอบมาถึงตัวพวกเราแน่”
“ถึงตอนนั้น อย่าว่าแต่เธอเลย แม้แต่ฉันก็ยากจะหนีความผิดได้!”
ซุนจื้อเจียวทำหน้ายืนยันพูดว่า “คุณชายเฉา คุณวางใจได้เลยค่ะ หยางเฉินต้องไม่รอดแน่!”
“หุบปากไปเลย!”
เฉาจื้อตะโกนมาทีหนึ่ง รีบลุกขึ้นใส่เสื้อผ้า
ตอนนี้ ในใจเขาสับสนอย่างมาก หยางเฉินทำให้เขารู้สึกแปลกมากๆ เขามีลางสังหรณ์บางอย่างว่าครั้งนี้หยางเฉินจะสามารถรอดมาได้
ฉินชางเป็นคนตระกูลชั้นนำของเมืองคิงเฉา และเป็นคนของเขาเฉาจื้อด้วย ต่อให้มือสังหารของหงเฉินกับตระกูลเฉาและตระกูลฉินไม่มีความเกี่ยวข้องกัน แต่ถ้าเกิดหยางเฉินรอดชีวิตได้ ต้องคิดบัญชีแค้นนี้ไว้บนหัวของเขาแน่
“คุณชายเฉา นี่คือคุณจะไปไหนคะ?”
ซุนจื้อเจียวเห็นเฉาจื้อจะไป จึงรีบถามทันที
“ไสหัวไปซะ!”
เฉาจื้อผลักซุนจื้อเจียวออกทีหนึ่ง จากนั้นออกไปทันที
ตอนนี้เขาคิดแค่ว่าอยากจะรีบออกจากตระกูลซุน ไม่อย่างนั้นถ้าเกิดหยางเฉินรอดชีวิตเดินออกมาจากที่หลบภัยใต้ดินของตระกูลซุนได้ ต่อให้เขาอยากออกไปแค่ไหน เกรงว่าคงจะยากแล้ว
ทันใดนั้นซุนจื้อเจียวมึนงง ไม่ว่าอย่างไรเธอก็คิดไม่ถึงว่า เฉาจื้อจะหวาดกลัวขนาดนี้
ในขณะเดียวกัน หน้าประตูคฤหาสน์ตระกูลซุน ประตูโลหะผสมอันใหญ่โต ทันใดนั้นค่อยๆ เปิดออก
ทันใดนั้น ทุกคนของตระกูลซุน ล้วนประหม่าขึ้นมา พวกเขาอยากรู้มากว่า คนที่เดินออกมา สรุปเป็นใครกัน
ซุนซวี่ในฐานะผู้นำ ยิ่งประหม่าแบบไร้ที่เปรียบ ดวงตาทั้งสองจ้องทางออกไม่กะพริบ ในใจยังมีความกังวลระดับหนึ่ง
ระดับสูงของตระกูลซุนคนอื่นๆ ก็อารมณ์แบบเดียวกัน ไม่มีสักคนหวังว่าคนที่เดินออกมาจะเป็นหยางเฉิน
“ตึง!”
ในที่สุดประตูใหญ่ของที่หลบภัยเปิดออกจนสุด เห็นเพียงภาพคนที่อุ้มเด็กน้อยคนหนึ่ง ในอ้อมอกอุ้มเด็กผู้หญิงน่ารักคนหนึ่งไว้ ด้านข้างยังมีชายวัยกลางคนที่บาดเจ็บไปทั้งตัวคนหนึ่ง
“หยางเฉิน!”
ในที่สุดคนตระกูลซุนมองเห็นใบหน้าของหยางเฉินแล้ว แต่ละคนสีหน้าตื่นตกใจ
ซุนซวี่รู้สึกเพียงแขนขาอ่อนแรงไปหมด เท้าซวนเซ ถอยหลังไปหลายก้าวในชั่วพริบตาเดียว
การปรากฏตัวของหยางเฉิน นั่นอธิบายได้ว่า มือสังหารลึกลับสามคนก่อนหน้านั้น ล้วนตายอยู่ภายในที่หลบภัยแล้ว มิฉะนั้นหยางเฉินพวกเขาจะเดินออกมาได้อย่างไร?
หาฉินต้าหย่งและเสี้ยวเสี้ยวเจอจากที่หลบภัยใต้ดินของตระกูลซุน ตอนนี้หยางเฉินรอดชีวิตเดินออกมาได้ แค่คิดก็รู้แล้วว่า ต่อจากนี้ไป ตระกูลซุนต้องเผชิญหน้ากับอะไร?
หยางเฉินไม่ได้ใส่ใจสีหน้าของตระกูลซุนทั้งหมดที่เปลี่ยนไป มือหนึ่งอุ้มเสี้ยวเสี้ยวไว้ มือหนึ่งพยุงฉินต้าหย่ง
ฉินต้าหย่งเจ็บหนักมาก ถึงตอนนี้ยังสามารถเดินได้ ก็ต้องใช้ความพยายามสุดกำลัง
“เร็วๆๆ! ทีมแพทย์ของตระกูลซุนล่ะ? รีบออกมาให้ฉันเดี๋ยวนี้”
หลังจากอึ้งทึ่งช่วงสั้นๆ ซุนซวี่รีบตวาดเสียงดังขึ้นมา
หลังจากเสียงของเขาจบลง สมาชิกทีมแพทย์ตระกูลซุนที่สวมชุดกาวน์สามสี่คนพุ่งออกมาแล้ว
“คุณหยางครับ นี่คือผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์ที่พวกเราตระกูลทุ่มเงินจ้างมาครับ ให้พวกเขารีบช่วยตรวจดูลูกสาวและพ่อตาของคุณดูดีกว่าครับ!”
ซุนซวี่พุ่งไปตรงหน้าหยางเฉิน พูดจาด้วยท่าทีเคารพนบนอบอย่างยิ่ง
ซุนซวี่ที่เมื่อสักครู่ยังภาวนาให้หยางเฉินตายอยู่ในที่หลบภัย เวลานี้สีหน้าเต็มไปด้วยความเคารพ บนหน้ากล้าเผยสีหน้าผิดปกติสักนิดที่ไหน?
อยากคุกเขาอ้อนวอนแทบเท้าหยางเฉินจนใจแทบขาด
ระดับสูงทั้งหมดของตระกูลซุนล้วนตกใจค้างแล้ว แต่พอนึกถึงตำแหน่งของหยางเฉินที่เมืองเยี่ยนตูในปัจจุบันนี้ และยังรอดชีวิตเดินออกมาจากในมือของมือสังหารชั้นสูงสามคน ทุกอย่างนี้ล้วนอธิบายความยิ่งใหญ่เกรียงไกรของหยางเฉินได้แล้ว
ถึงแม้พวกเขาจะอยากให้หยางเฉินตาย ก็ไม่กล้าพูดออกมา
หยางเฉินมองซุนซวี่แบบเย็นชาแวบหนึ่ง และไม่ได้ขัดขวาง วางลูกสาวไว้บนเปลหามด้านข้าง “ถ้าลูกสาวฉันมีอันเป็นไป ฉันจะถล่มตระกูลซุนของแกพังให้หมด!”
“ครับๆๆ!”
ซุนซวี่ตกใจจนเหงื่อแตกเต็มหน้า รีบตะโกนบอกผู้เชี่ยวชาญของทีมแพทย์ “ยังไม่รีบตรวจดูลูกสาวของคุณหยางอีก”
ผู้เชี่ยวชาญหลายคนรีบเข้าไปทันที ตรวจอาการให้เสี้ยวเสี้ยวขึ้นมาอย่างละเอียด
ขณะเดียวกัน ยังมีสมาชิกแพทย์พยาบาลสองสามคน เริ่มจัดการบาดแผลให้ฉินต้าหย่ง
ทั่วทั้งตัวฉินต้าหย่งมีแต่บาดแผล เดาว่ากระดูกซี่โครงหักไปหลายท่อน ดูขึ้นมาทั้งตัวแล้วอ่อนแรงอย่างยิ่ง โดยรอบดวงตาบวมนูนขึ้น
ดูขึ้นมา น่าเวทนาจนทนมองไม่ได้
ทีมแพทย์ของตระกูลซุนต่างล้อมเสี้ยวเสี้ยวและฉินต้าหย่งไว้แล้วดำเนินการตรวจและรักษา
หยางเฉินจ้องมองอยู่ด้านข้าง ถ้าไม่ใช่เป็นห่วงเสี้ยวเสี้ยวสลบไปนานเกินจนจะเกิดเรื่องขึ้น เดิมทีเขาคงจะไม่ให้เสี้ยวเสี้ยวรับการตรวจของทีมแพทย์ตระกูลซุน
ไม่นาน ผู้เชี่ยวชาญที่ใส่แว่นตากรอบทองคนหนึ่งเดินเข้ามาแล้ว มองทางหยางเฉินแล้วบอกว่า “คุณหยางครับ ท่านวางใจได้ครับ ร่างกายลูกสาวของท่านไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง เพียงแค่ได้รับความตกใจกะทันหันจึงสลบไป ขอเพียงท่านยินยอม ผมสามารถทำให้เธอฟื้นขึ้นมาตอนนี้ได้ครับ”
“งั้นก็ทำให้เธอรีบฟื้นขึ้นมาสิ!”
หยางเฉินตะโกนใส่
เพราะเป็นห่วงเสี้ยวเสี้ยว ถึงให้ทีมแพทย์ตระกูลซุนดำเนินการรักษา นึกไม่ถึงตาแก่คนนี้ยังไม่รีบช่วยให้เสี้ยวเสี้ยวฟื้นขึ้นมา แต่กลับยังมาถามความเห็นของหยางเฉิน
ซุนซวี่ตะโกนอย่างโมโหเช่นกัน “แกแม่งมันโง่เง่าเหรอ? ให้พวกแกรักษาลูกสาวกับพ่อตาของคุณหยาง นั่นคือต้องรักษาพวกเขาให้ดี”
“ครับๆๆ ผมจะทำให้ลูกสาวของคุณหยางฟื้นขึ้นมาเดี๋ยวนี้ครับ”
ผู้เชี่ยวชาญอาวุโสเช็ดเหงื่อบนหน้าผากแล้ว รีบเข้าไปรักษาให้เสี้ยวเสี้ยว
เห็นเพียงหลังจากเขาบิดตรงจุดร่องตรงแนวกลางริมฝีปากบนของเสี้ยวเสี้ยวสักครู่ เสี้ยวเสี้ยวก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นแล้ว
“ฮือ……”
ใครจะรู้ว่าพอเสี้ยวเสี้ยวเพิ่งฟื้นขึ้น ก็ส่งเสียงร้องไห้ดังขึ้นมา
หยางเฉินขยับเท้า รีบปรากฏตัวด้านข้างลูกสาวทันที อุ้มลูกสาวขึ้นมาแล้ว “เสี้ยวเสี้ยวไม่ร้อง ปะป๊าอยู่ที่นี่ไง!”
