“ปะป๊า……ฮือ……”
มองเห็นหยางเฉิน เสี้ยวเสี้ยวจึงตะโกนเสียงดัง กอดคอของหยางเฉินเอาไว้แน่น ส่งเสียงร้องไห้ขึ้นมาแล้ว
เสียงร้องไห้เจ็บปวดของลูกสาว ทำให้หยางเฉินรู้สึกว่าหัวใจของตนเองแตกสลายแล้ว
“เสี้ยวเสี้ยวไม่ร้องนะ! ปะป๊าอยู่นี่! ปะป๊าอยู่ที่นี่ไง!”
หยางเฉินปลอบใจไม่หยุด
“นี่มันเรื่องอะไรกันแน่? แกบอกว่าลูกสาวของคุณหยางไม่เป็นอะไรไม่ใช่เหรอ? ทำไมเธอถึงร้องไห้แบบเสียใจขนาดนี้?”
ซุนซวี่เห็นเสี้ยวเสี้ยวร้องไห้ยกใหญ่ ชั่วขณะนั้นตกใจจนใกล้จะร้องแล้ว รีบสอบถามผู้เชี่ยวชาญอาวุโสทันที
ถ้าเสี้ยวเสี้ยวมีอันเป็นไปจริง เขาไม่สงสัยแม้แต่น้อยว่า หยางเฉินจะทำให้ตระกูลซุนหายไปจากบนโลกนี้
“ผู้นำครับ คุณหยางครับ พวกคุณอย่าเพิ่งร้อนใจ เด็กไม่เป็นไรครับ เพียงแค่ได้รับความตกใจมากเกินไป อารมณ์เสียการควบคุมระยะหนึ่ง เธอร้องไห้ออกมาถึงจะดีครับ ไม่อย่างนั้นหากกลั้นไว้ในใจตลอด จะทำให้ร่างกายแย่ครับ”
ผู้เชี่ยวชาญอาวุโสรีบพูดทันที เช็ดเหงื่อบนหน้าผากไม่หยุด
หยางเฉินเป็นการมีตัวตนที่แม้แต่ซุนซวี่ยังหวาดกลัวอย่างมาก ถ้าลูกสาวของเขาเกิดเรื่องขึ้น เขาต้องโดนซุนซวี่เล่นงานตายแน่
หลังฟังคำพูดของผู้เชี่ยวชาญอาวุโสแล้ว หยางเฉินถึงวางใจลงมาก
เสี้ยวเสี้ยวร้องไห้อยู่ตลอด ร้องไห้แล้วสักพักหนึ่งถึงหยุดลง หมอบอยู่บนไหล่ของหยางเฉินสะอึกสะอื้นเบาๆ ร่างกายยังร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่เรื่อยๆ
ตั้งแต่ต้นจนจบ หยางเฉินกอดลูกสาวไว้แน่น ส่งเสียงปลอบใจอยู่ไม่หยุด
“คุณหยางครับ อาการบาดเจ็บของพ่อตาท่านสาหัสพอสมควร กระดูกหักสองชิ้นแล้ว แขนข้างซ้ายก็กระดูกหักแล้วครับ ท่านว่า จะอยู่รักษาที่นี่? หรือว่า……”
เวลานี้ ผู้เชี่ยวชาญอาวุโสตรวจอาการให้ฉินต้าหย่งเสร็จ เดินไปด้านหน้าหยางเฉิน ถามด้วยความระมัดระวัง
“หยางเฉิน พาพ่อกลับบ้าน!”
ฉินต้าหย่งส่งเสียงพูดทันใด
ให้เขาอยู่ตระกูลซุนต่อเพื่อรับการรักษา นี่จะเป็นไปได้อย่างไร?
หยางเฉินก็จะไม่ให้ฉินต้าหย่งอยู่รักษาที่ตระกูลซุนแน่นอน มองทางซุนซวี่ด้วยสายตาเย็นชา “จัดเตรียมรถพยาบาลหนึ่งคัน ส่งพ่อตาฉันไปยอดเมฆา”
“ครับ ผมจะจัดเตรียมให้ครับ!”
ซุนซวี่รีบบอกไปทันที
ตระกูลซุนเองก็มีรถพยาบาลรับส่งคนอยู่ ซุนซวี่อยากให้หยางเฉินออกไปแทบแย่ ยังจัดเตรียมทีมแพทย์ผู้เชี่ยวชาญของตระกูลซุนติดรถไปด้วย ตามหยางเฉินออกไปด้วยกัน
จนกระทั่งหยางเฉินโดยสารบนรถพยาบาลออกไปจากตระกูลซุนแล้ว ซุนซวี่ถึงถอนหายใจเฮือกใหญ่ทีหนึ่ง ส่วนด้านหลังของเขารู้สึกเย็นวาบ นี่ถึงสำนึกได้ว่า เมื่อสักครู่เพราะความกลัว ด้านหลังเปียกเหงื่อจนชื้นตั้งแต่แรกแล้ว
“ผู้นำครับ หยางเฉินคงไม่มาตระกูลซุนอีกแล้วมั้ง?”
ซุนซวี่ยังไม่ได้เดินออกมาจากความหวาดกลัวที่หยางเฉินนำมาให้ตนเอง คนระดับสูงของตระกูลซุนคนหนึ่งเอ่ยปากพูดขึ้นกะทันหัน “โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หาตัวลูกสาวกับพ่อตาของหยางเฉินเจอที่ตระกูลซุนของพวกเราด้วย”
“ตอนนี้ หยางเฉินต้องรีบร้อนพาลูกสาวกับพ่อตาไป ถึงไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยกับพวกเรา”
อารมณ์ของซุนซวี่เพิ่งสงบลงหน่อย ถูกคำพูดของคนระดับสูงตระกูลซุนคนนี้ทำให้หวาดกลัวอีกครั้งหนึ่ง
“เมื่อกี้ตอนที่เขามาตระกูลซุน เคยพูดไว้ประโยคหนึ่ง เขาบอกว่าหลังจากวันนี้ไป เมืองเยี่ยนตูไม่มีตระกูลซุนอีก!”
ไม่รอซุนซวี่เอ่ยปาก คนระดับสูงคนนั้นพูดเสริมอีกประโยคแล้ว
ซุนซวี่สีหน้าดูแย่ถึงขีดสุดเช่นกัน ก่อนหน้านี้ตอนที่หยางเฉินเดินออกมาจากที่หลบภัยเขาก็หวาดกลัวอย่างมากอยู่แล้ว
แต่ว่าตอนนี้ ถึงแม้หยางเฉินจะออกไปจากตระกูลซุนแล้ว กลับทำให้เขารู้สึกหวาดกลัวยิ่งกว่าเดิมเสียอีก
บนโลกนี้ สิ่งที่ไม่รู้ถึงเป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุดตลอดกาล
“ไปค้นหาให้ฉัน สรุปเป็นใคร พาตัวพ่อกับลูกสาวของหยางเฉินเข้ามาที่ที่หลบภัยของตระกูลซุน?”
ซุนซวี่ตะโกนขึ้นอย่างโมโหฉับพลัน สายตาที่เย็นเฉียบกวาดมองทุกคนแล้วถามขึ้น
“ผู้นำครับ ไม่ใช่ผม!”
“ผู้นำ ไม่ใช่ผมเหมือนกันครับ!”
“ที่หลบภัยด้านล่างคฤหาสน์ เป็นความลับสุดยอดของพวกเราตระกูลซุน ผมจะไม่เปิดเผยต่อภายนอกเด็ดขาดครับ”
……
คนระดับสูงตระกูลซุนที่มองหน้ากันกับซุนซวี่หลายคนนั้น ต่างส่ายหน้ากันหมด
“ไม่ใช่พวกนาย จะเป็นใครได้?”
ซุนซวี่พูดตวาดอย่างขุ่นเคือง
คนระดับสูงตระกูลซุนแต่ละคนก้มหน้าลงแล้ว ไม่มีใครกล้าสบสายตากับซุนซวี่สักคนเดียว
ในเวลานี้เอง ซุนซวี่พบเข้ากะทันหัน ในบรรดาคนเหล่านี้ คาดไม่ถึงขาดไปคนหนึ่งแล้ว
“ซุนจื้อเจียวล่ะ?”
ซุนซวี่ขมวดคิ้วถามขึ้น
ทั้งหมดที่อยู่ตรงนี้เป็นญาติสายตรงตระกูลซุน ผลปรากฏว่าขาดซุนจื้อเจียวไปคนหนึ่ง
นี่เองทุกคนถึงพบว่า ซุนจื้อเจียวไม่อยู่ที่นี่อย่างคาดไม่ถึง
เวลานี้ พ่อบ้านรีบเข้ามาทันที “ผู้นำครับ ก่อนหน้านี้ตอนที่ท่านให้ผมไปหาเฉาจื้อ เขาอยู่ด้วยกันกับซุนจื้อเจียวครับ”
ทันใดนั้น สีหน้าซุนซวี่ดูแย่ขึ้นมาแล้ว
ก่อนหน้านี้ตอนที่หยางเฉินบุกเข้าคฤหาสน์ตระกูลซุนโดยพลการ ภายใต้ความกระวนกระวาย เขาจึงมาที่คฤหาสน์ แล้วให้พ่อบ้านไปแจ้งเฉาจื้อให้ทราบ
โดยเฉพาะตระกูลซุนตอนนี้ ยอมอยู่ใต้อำนาจตระกูลคิงเฉาแล้ว ส่วนเฉาจื้อก็เป็นผู้รับผิดชอบของตระกูลคิงเฉาที่เมืองเยี่ยนตู ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ เขาจำเป็นต้องให้เฉาจื้อออกหน้า
เพียงแต่เมื่อสักครู่ร้อนใจ เขาจึงลืมเรื่องที่ตนเองให้พ่อบ้านแจ้งเฉาจื้อให้เข้ามาไปเลย ถึงตอนนี้จึงนึกขึ้นได้
ปัจจุบันนี้หยางเฉินออกไปแล้วทว่าไม่เห็นเฉาจื้อปรากฏตัว แค่คิดก็รู้ถึงความโกรธเคืองในใจของซุนซวี่แล้ว
“เมื่อสักครู่นี้ ผมมองเห็นเฉาจื้อออกมาจากห้องของซุนจื้อเจียวแล้วครับ”
เวลานี้ มีคนเอ่ยปากพูดขึ้นอีก
ซุนซวี่สามารถกลายเป็นผู้นำของตระกูลซุนได้ ย่อมไม่ใช่คนโง่เขลา ทุกอย่างที่เกิดขึ้นตอนนี้ ล้วนทำให้เขาแอบคาดเดาเรื่องบางอย่างได้
เพียงแต่ เรื่องที่ไม่มีหลักฐาน เขาไม่กลัวพูดมั่วซั่ว
“ผู้นำครับ แย่แล้ว เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ!”
ทันใดนั้น ภาพคนวัยกลางคนผู้หนึ่งพุ่งออกมาจากที่หลบภัยใต้ดิน หน้าตาเต็มไปด้วยความตื่นตะลึง
“เกิดเรื่องใหญ่อะไรแล้ว?”
ซุนซวี่คว้าคอเสื้อของคนคนนั้นไว้ รีบสอบถามทันที
“ฉินชาง อยู่ด้านล่างนอกจากศพของนักฆ่าสามคนแล้ว ยังพบศพของฉินชางด้วยครับ!”
คนคนนั้นพูดด้วยหน้าตาหวาดกลัวเต็มที่ “ฉินชางเป็นคนของตระกูลฉินตระกูลชั้นนำแห่งเมืองคิงเฉา เขาตายแล้ว ตระกูลฉินจะต้องคิดบัญชีแค้นนี้ไว้บนหัวพวกเราตระกูลซุนแน่”
“ฉินชาง ตายแล้ว?”
ซุนซวี่ถลึงดวงตาโตแล้ว สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ
เท้าเขาซวนเซ ชั่วพริบตาเดียวก็ถอยหลังไปหลายก้าว เกือบหกล้มลงบนพื้น
เรื่องที่เกิดในวันนี้มากไปหน่อย ทำให้เขาไม่มีทางดึงสติกลับในชั่วขณะหนึ่ง
แน่นอนว่าเขารู้ฉินชางเป็นใคร
ตระกูลชั้นนำของเมืองหลวงใหญ่ๆ ในปัจจุบันนี้ ต่างส่งญาติสายตรงของตระกูลออกไปกันหมด ในศึกของตี้ชุน พยายามแบ่งสันผลประโยชน์
ส่วนฉินชาง อยู่ที่เมืองคิงเฉา คือคนของตระกูลฉินที่ความสามารถเป็นรองแค่ตระกูลคิงเฉา
สามารถถูกส่งมาที่เมืองเยี่ยนตูได้ แค่คิดก็รู้แล้วว่า ต่อให้เป็นที่ตระกูลฉิน ตำแหน่งของฉินชางคงสูงมาก
ปัจจุบันนี้ ฉินชางตายอยู่ที่หลบภัยใต้ดินของตระกูลซุนแล้ว ถ้าเกิดตระกูลฉินตามมาเอาเรื่อง ตระกูลซุนคงได้เพียงแบกรับทุกอย่าง
“ผู้นำครับ เป็นซุนจื้อเจียวเปิดเผยข้อมูลของที่หลบภัยตระกูลซุนให้เฉาจื้อรู้หรือเปล่าครับ?”
พ่อบ้านเอ่ยปากพูดอย่างระมัดระวังทันใด “โดยเฉพาะอย่างยิ่งระหว่างตระกูลคิงเฉาและหยางเฉินเดิมทีมีความแค้นกันอยู่ ฉินชางเป็นคนของตระกูลฉินแห่งเมืองคิงเฉา จะเป็นเฉาจื้อที่ส่งฉินชางให้พาตัวลูกสาวกับพ่อตาของหยางเฉินเข้ามาตรงที่หลบภัยหรือเปล่าครับ?”
“และจากนั้น เฉาจื้อก็แอบเตรียมผู้แข็งแกร่งไว้แล้ววางแผนฆ่าหยางเฉินทิ้ง ตรงที่หลบภัยของตระกูลซุน?”
พ่อบ้านพูดเรื่องนี้ออกมา ทุกคนล้วนตกใจกัน ซุนซวี่ยิ่งลูกตาหดตัวกว่าใคร
