หยางเฉินเหลือบมองเสี้ยวเสี้ยวที่หลับใหลอยู่กลางเตียงใหญ่ และกัดฟันของเขา “ไอ้เด็กน้อย นอนกับภรรยาของผมมาห้าปีแล้ว ยังอยากครอบครองเธอ คืนนี้ผมจะไล่คุณไปนอนที่อื่น!”
เสี้ยวเสี้ยวกำลังหลับใหลอยู่ ไม่รู้ว่าพ่อของเธอวางแผนจะขับไล่เธอออกไปในคืนนี้
ในเวลาเดียวกัน ที่สนามบินนานาชาติเยี่ยนตู เครื่องบินส่วนตัวที่หรูหราได้ลงจอดอย่างช้าๆ
ชายหนุ่มในชุดจีนก้าวออกมา และข้างหลังเขามีชายผู้ทรงพลังหลายคนที่มีลมหายใจที่น่าสะพรึงกลัว
โดยเฉพาะชายที่แข็งแกร่งที่ติดตามเขาอย่างใกล้ชิด รัศมีในร่างกายของเขาน่ากลัวยิ่งกว่า และดวงตาที่เหมือนนกอินทรีก็เต็มไปด้วยความเย็นชา
“นี่คือเยี่ยนตู?”
ชายหนุ่มเดินออกจากสนามบินด้วยความดูถูกเหยียดหยามที่มุมปาก “ผมยังคิดว่าเป็นเมืองที่ดีขนาดไหนกัน ก็แค่นั้น!”
“องค์ชาย เยี่ยนตูในวันนี้ ไม่ได้ธรรมดาเลย คนส่วนใหญ่ในเยี่ยนตูเป็นคนธรรมดา แต่ก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งที่เป็นแดนเทพ”
ชายชราผมหงอกเดินออกมาแล้วพูด
ชายหนุ่มคนนี้เป็นทายาทของราชวงศ์จากราชวงศ์หลง และเขายังเป็นลูกชายของเจ้าชายคนโตของราชวงศ์หลงด้วย ชื่อของเขาคือหลงเทียนหยู่
“โอ๋? ชายหนุ่มแดนเทพ? เขาอายุน้อยแค่ไหน?” หลงเทียนหยู่ถามด้วยรอยยิ้ม
ในฐานะทายาทสายตรงของราชวงศ์หลง แดนบูโดของเขาแข็งแกร่งมาก และแม้แต่ในตระกูลหลงในหมู่รุ่นเดียวกัน ก็มีคู่ต่อสู้ไม่กี่คน
“มีข่าวลือว่า เขาอายุแค่ยี่สิบแปดปี!” ชายชราผมขาวพูดอย่างเคร่งขรึม
“ยี่สิบแปด?”
คราวนี้ รอยยิ้มบนใบหน้าของหลงเทียนหยู่หายไป และเขาก็ตกใจ
ในราชวงศ์หลง เขาถือได้ว่าเป็นอัจฉริยะด้านบูโด และตอนนี้เขาอายุ 35 ปีแล้ว แต่มีความแข็งแกร่งเพียงแดนราชาสูงสุดเท่านั้น
แต่ตอนนี้ ลูกน้องของเขาบอกเขาว่าในเยี่นตูแห่งนี้ มีผู้แข็งแกร่งแดนเทพอายุ 28 ปี เขาจะไม่ตกใจได้อย่างไร
“คุณแน่ใจหรือว่า จะมีผู้แข็งแกร่งแดนเทพรุ่นเยาว์เช่นนี้?” หลงเทียนหยู่ยังคงสงสัยอยู่เล็กน้อย
ชายชราผมขาวพยักหน้าเล็กน้อยและพูดอย่างเคร่งขรึม“คราวนี้ เรามาที่เยี่ยนตูก็เพื่อเขา เมื่อคืน เขาส่งคนไปฆ่าตระกูลหลง ซึ่งสร้างความเสียหายอย่างมากให้กับตระกูลหลง ”
“เหอะๆ!”
หลงเทียนหยู่หัวเราะ”คุณบอกผมว่า ผู้แข็งแกร่งแดนเทพที่อายุ 28 ปี จะลงมือกับตระกูลเล็กๆอย่างตระกูลหลงเหรอ?”
ในฐานะหลานชายคนโตของราชวงศ์หลง ทำไมเขาถึงมองไม่เห็นเหตุผลในนั้น?
ชายชราผมขาวดูจริงจังมากและกล่าว “องค์ชาย มีเพียงใช้วิธีนี้เท่านั้นที่เราจะก้าวเข้าสู่เยี่ยนตูได้”
“ไม่ต้องห่วง ผมรู้ว่าควรทำยังไง!”
หลงเทียนหยู่หัวเราะจางๆ และพูดว่า “ไป ไปที่ตระกูลหลง!”
ครึ่งชั่วโมงต่อมา รถโรลส์-รอยซ์ที่ยาวได้ค่อยๆขับเข้าไปในบ้านของตระกูลหลง
เมื่อหลงเถิงรู้ว่าเป็นหลานชายคนโตของหลงหวง เขาก็ตกตะลึง และรีบพาทายาทของตระกูลออกไปทักทายต้อนรับเขา
“หลงเถิง ผู้นำตระกูลหลงในเยี่ยนตู นำสมาชิกตระกูลต้อนรับองค์ชาย!”
หลงเถิงยืนอยู่ข้างหน้าและโค้งคำนับเล็กน้อย
หลงเทียนหยู่เหลือบมองหลงเถิงอย่างดูถูก ดวงตาของเขากวาดไปผู้แข็งแกร่งของตระกูลหลง และเยาะเย้ย “ไม่น่าแปลกใจที่เกือบถูกกำจัดในชั่วข้ามคืน นี่มันไม่มีแม้แต่ผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นปลาย ช่างทำให้ราชวงศ์หลงขายหน้าจริงๆ ”
ในตระกูลหลง ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดคือแม่ทัพทั้งสิบสองคน แต่เมื่อแม่ทัพทั้งสิบสองคนของสำนักประตูมังกรรวมพลังกัน พวกเขาจะระเบิดความแข็งแกร่งเทียบเท่ากับกึ่งแดนเทพ และพวกเขาเองมีความแข็งแกร่งเพียงแดนราชาขั้นกลาง
หลงเถิงซึ่งยืนอยู่ข้างหน้าไม่ได้โกรธเลย เพราะหลงเทียนหยู่พูดถูก เมื่อเปรียบเทียบกับราชวงศ์หลงแล้ว ตระกูลหลงในเยี่ยนตูนั้น อ่อนจริงๆ
“องค์ชาย โปรดล้างแค้นให้ตระกูลหลงด้วยเถอะ!”
หลงเถิงคุกเข่าลงทันทีและพูดด้วยดวงตาสีแดง
เมื่อเขาคุกเข่าลง ก็ทำให้หลงเทียนหยู่ตกใจ จากนั้นทายาทสายตรงของตระกูลหลงที่อยู่หลังหลงเถิงก็คุกเข่าลงและพูดเสียงดังว่า”องค์ชาย โปรดล้างแค้นให้เราด้วยเถอะ”
“พวกขยะ ถ้าเราไม่มา เกรงว่าทั้งชีวิตของพวกคุณก็อย่าได้คิดจะแก้แค้น”
หลงเทียนหยู่เยาะเย้ย”ไม่ต้องกังวล ผมมาที่เยี่ยนตูในครั้งนี้ ก็เพื่อล้างแค้นให้กับพวกคุณ แม้ว่าพวกคุณจะไม่ได้เรื่อง แต่ตัวผมก็ยังคงมีเลือดของราชวงศ์หลง”
ถูกหลงเทียนหยู่เหยียดหยามซ้ำๆ ทายาทสายตรงของตระกูลหลงหลายคนโกรธเล็กน้อย แต่พวกเขาไม่กล้าแสดงออกมา อีกฝ่ายหนึ่งเป็นหลานชายคนโตของราชวงศ์หลง แม้แต่ในราชวงศ์หลง เขาก็อยู่ในตำแหน่งที่สูง ใครจะกล้าดูหมิ่นเขา?
“ติดต่อหยางเฉินเดี๋ยวนี้ ให้เวลาเขาสิบนาที คุกเข่าลงที่เท้าของผม และอธิบายให้ผมฟังว่า ทำไมเขาถึงฆ่าคนในตระกูลหลง ถ้าคำอธิบายไม่ชัดเจน ผมจะส่งเขาไปตายเอง”
หลงเถิงนั่งบนเก้าอี้หวายอย่างสบายๆ และสั่งหลงเถิง
เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของหลงเถิงก็เปลี่ยนไปอย่างมาก ตระกูลหลง มาเพราะหยางเฉินหรือ?
แม้แต่หลงเถิงก็คิดได้แต่แรกแล้วว่า ราชวงศ์หลงจะมาที่เยี่ยนตู เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ และเขาจะโยนโทษให้หยางเฉิน
แต่เขาไม่คิดว่า ราชวงศ์หลงจะมาเร็วขนาดนี้ เมื่อคืนนี้เพิ่งเกิดเรื่อง วันนี้ พวกเขามาแต่เช้าตรู่
“องค์ชสย ไม่ใช่คุณหยางที่โจมตีตระกูลหลงเมื่อคืนนี้ แต่เป็นพันธมิตรตระกูลคิง!”
พันธมิตรหลงเถองกล่าวว่า “คุณหยางเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของผม และได้ช่วยเหลือตระกูลหลงมาหลายครั้งแล้ว สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเขาเลย”
“อืม?”
หลงเทียนหยู่ขมวดคิ้วอย่างกะทันหัน “คุณหมายความว่า ราชวงศ์หลงผู้สง่างามของเรา จะได้รับข้อมูลผิดๆเหรอ?นี่คุณกำลังสงสัยความสามารถของราชวงศ์หลงเหรอท”
ประโยคเดียว ก็โยนความผิดให้หลงเถิง ซึ่งทำให้ใบหน้าของหลงเถิงดูน่าเกลียดยิ่งขึ้นไปอีก
“องค์ชาย หลงเถิงไม่มีเจตนาแบบนี้! เมื่อคืน ตอนที่ศัตรูสิบคนนั้นบุกรุก ก็ถูกฆ่าตายทั้งหมดแล้ว หากองค์ชายไม่เชื่อที่ผมพูด คุณสามารถส่งคนไปสอบสวนและพวกเขาจะพบคนเหล่านี้อย่างแน่นอน ล้วนเป็นสมาชิกที่ทรงพลังของพันธมิตรตระกูลคิง”
พันธมิตรหลงเถิงกล่าว
แม้ว่าจะรู้ดีว่า ราชวงศ์หลงมุ่งเป้าไปที่หยางเฉิน และสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้เป็นข้ออ้างสำหรับราชวงศ์หลงในการเข้ามาตั้งรกรากในเยี่ยนตู แต่เขาก็ยังต้องการเกลี้ยกล่อมเขา โดยหวังว่าจะหลีกเลี่ยงความขัดแย้งระหว่างราชวงศ์หลงกับหยางเฉิน
“หุบปาก!”
หลงเทียนหยู่ตะโกนออกมาดังๆ หรี่ตาและพูดว่า “ในเมื่อผมมาที่เยี่ยนตูแล้ว แล้วทุกอย่างก็ต้องฟังผม ผมให้คุณติดต่อหยางเฉิน คุณก็ไปติดต่อเขาซะ”
“ถ้าคุณจะไม่เชื่อฟังคำสั่งของผม รู้ไหมว่าผลที่ตามมาคืออะไร?”
เมื่อมองไปที่หลงเทียนหยู่ที่เผด็จการ หลงเถิงรู้สึกเศร้าเล็กน้อย
เพื่อป้องกันความขัดแย้งระหว่างราชวงศ์และหยางเฉินเพิ่มมากขึ้น เขาพยายามเกลี้ยกล่อมเขา แต่ราชวงศ์หลงไม่คิดที่จะปล่อยหยางเฉินไปเลย
“โอเค ผมโทร!”
หลงเถิงกัดฟันและโทรหาหยางเฉิน
“คุณหยาง หลานชายคนโตของหลงหวง หลงเทียนหยู่ อยากพบคุณ ตอนนี้คุณมีเวลามาที่ตระกูลหลงไหม?”
ในเวลานี้ หยางเฉินอยู่ที่ชั้นบนสุดของยอดเมฆา กำลังรับประทานอาหารกับภรรยาและลูกสาวของเขา ทันใดนั้นเขาก็ได้รับโทรศัพท์จากหลงเถิง เขาขมวดคิ้ว
“กินข้าวก่อน เดี๋ยวผมโทรไป!”
หลังจากหยางเฉินพูดจบ เขาก็หันหลังและเดินออกไปข้างนอกก่อนจะพูดว่า “ในเมื่อเขาต้องการพบผม ให้เขาไปที่เยี่ยนเฉินกรุ๊ปรอผม”
แน่นอน หยางเฉินรู้ว่าคำสั่งที่ให้เขาไปพบหลงเทียนหยู่ที่ตระกูลหลงนั้น มาจากหลงเทียนหยู
เนื่องจากท่าทีของราชวงศ์หลงนั้นเย่อหยิ่ง เขาจะไม่ไว้หน้าอีกฝ่ายโดยธรรมชาติ
