เมื่อได้ยินคำพูดของเฝิงเสียวหว่าน สีหน้าของหยางเฉินก็ตะลึงนิ่งทันที เป็นไปได้ที่จะตายเหรอ?
อ้ายหลินพูดอย่างตกใจ “ร้ายแรงขนาดนี้เลยเหรอ?”
เฝิงเสียวหว่านพยักหน้า “ฉันพยายามอย่างดีที่สุดแล้ว ยาชนิดนี้สามารถรับประทานได้เพียงครั้งเดียวในชีวิตของคนๆหนึ่ง”
หลังจากหยางเฉินตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ก็ยิ้มว่า“ไม่ต้องกังวล ให้เวลาผมอีกสามวัน ผมจะสามารถฟื้นกำลังได้อย่างแน่นอน และผมจะไม่มีโอกาสได้กินยาทั้งสองนี้แน่นอน”
ถึงปากเขาพูดอย่างนั้น แต่ในใจของเขาเต็มไปด้วยความเศร้า เขาคิดไม่ถึงว่า เขาจะถูกบังคับให้ถึงจุดนี้
สิ่งที่เขากังวลมากที่สุดในตอนนี้คือ ที่หลี่เป่าจุ้นมาเพื่อทดสอบเขามาก่อนหน้านี้ คือได้รับคำสั่งจากหลี่จ้ง หากเป็นเช่นนี้ เขากลัวว่ามีโอกาสสูงที่เขาจะได้ใช้ยาสองตัวที่เฝิงเสียวหว่านมอบให้เขา เพราะว่า ด้วยสถานการณ์ปัจจุบันของเขา เขาไม่มีแม้แต่แดนราชาขั้นต้น หลี่จ้งเองก็เป็นผู้แข็งแกร่งในแดนเหนือมนุษย์ขั้นสี่ ด้วยความช่วยเหลือจากคัมภีร์ต้าเต้าเทียนหยาน เขาสามารถระเบิดความแข็งแกร่งที่เทียบเท่ากับแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า
ถ้าเขาต้องการจะฆ่าเขาจริงๆ เขาจะไม่มีกำลังต่อต้านเลย ในกรณีนี้ แม้ว่าเขาไม่ต้องการกินยาเม็ด ก็ต้องกิน
กินยาแล้วยังมีความหวังที่จะรอดไปได้ ถ้าไม่กินยาก็จะถูกฆ่าตายจริงๆ
หยางเฉินไม่คิดมากเกินไปและเร่งเร้า“เอาล่ะ ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับมัน รีบไปเถอะ!”
“ได้ งั้นเราไปก่อนนะ ไม่ว่ายังไง ชีวิตต้องมาก่อน อย่าลืม ภรรยาและลูกสาวของคุณ เพื่อนสนิทของคุณหม่าชาวและเพื่อนๆของคุณหลายคนกำลังรอคุณอยู่” อ้ายหลินพูดด้วยดวงตาสีแดง
เฝิงเสียวหว่านก็พูดด้วยน้ำตาคลอเบ้าว่า “พี่หยาง คุณต้องกลับมาอย่างปลอดภัย พวกเราทุกคนจะรอคุณอยู่!”
หยางเฉินพยักหน้า ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่อยากจากลา เขาแสดงรอยยิ้มอันสดใส และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไปเถอะ!”
ผู้หญิงสองคนบอกลาหยางเฉินอย่างไม่เต็มใจ จนกว่าพวกเธอจากไป หยางเฉินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ถือขวดลายครามสีขาวและขวดหยกเล็กๆอยู่ในมือ ดวงตาของเขาค่อยๆเคร่งเครียด
“ถ้าตระกูลหลี่กล้าหักหลังผมจริงๆ ผมจะทำให้ตระกูลหลี่ต้องชดใช้อย่างหนักแน่นอน!” หยางเฉินพึมพำกับตัวเอง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยแสงอาฆาต
ในเวลาเดียวกัน ในคฤหาสน์ของตระกูลหลี่ สมาชิกตระกูลหลี่ทั้งหมดอยู่ที่นั่น หลี่จ้งนั่งในตำแหน่งบนสุด และด้านซ้ายเป็นผู้นำคนปัจจุบันของตระกูลหลี่ หลี่เจียงสง
ถัดลงมาเป็นทายาทของหลี่เจียงสงและหลานๆ
“ท่านผู้เฒ่า เมื่อกี้นี้ เพื่อนหญิงสองคนของหยางเฉินจากไปพร้อมกัน” ในขณะนี้ คนใช้ของตระกูลหลี่มารายงาน
หลี่จ้งขมวดคิ้ว“ทำไมจู่ๆพวกเธอถึงไปจากที่นี่?”
หลี่เจียงสงกล่าวว่า “ท่านพ่อ หยางเฉินคงสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง ดังนั้นเขาจึงให้ผู้หญิงสองคนนั้นจากไปก่อน”
หลี่เป่าจุ้นที่เพิ่งกลับมาจากฝั่งของหยางเฉินก็กล่าวว่า “คุณปู่พูดถูก มันต้องเป็นแบบนี้แน่นอน ตอนที่ผมไปทดสอบดู เขาแข็งแกร่งมากแล้ว แต่เขาไม่ได้ทำอะไรกับผมเลย เขาแค่ขู่ให้ผมออกไป มันจะต้องเป็นเหมือนที่คนของเราได้ยิน และตอนนี้บูโดของเขาจะต้องพังทลายแล้ว”
หลี่เจียงสงมองไปที่หลี่จ้งด้วยความโลภเล็กน้อยในสายตาของเขาและกล่าวว่า “พ่อ ผมคิดว่าตอนนี้เป็นเวลาที่ดีที่สุดสำหรับเราที่จะลงมือกับหยางเฉิน เขาอายุน้อยแค่นี้ ก็สามารถมีความแข็งแกร่งที่แข็งแกร่งเช่นนี้ ต้องมีความลับมากมายซ่อนอยู่ ถ้าตระกูลหลี่ของเราสามารถรู้ความลับของเขาได้ แค่ราชวงศ์เราก็ไม่ต้องไปกลัวแล้ว?”
หลี่จ้งยังไม่พูดอะไร แต่สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความลังเลใจ
“เหล่าจู่ ผมแนะนำให้ขวางทางไปของผู้หญิงสองคนนั้นเดี๋ยวนี้ หยางเฉินให้พวกเธอไปจากที่นี่ในเวลานี้ เขาต้องกลัวว่าจะส่งผลกระทบต่อพวกเธอ ถ้าผู้หญิงสองคนนั้นถูกควบคุมไว้ที่ตระกูลหลี่ แม้ว่าบูโดของหยางเฉินยังอยู่ เขาก็ไม่กล้าทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้า”
“แต่ถ้าบูโดของเขาพังทลายจริงๆ เราก็สามารถควบคุมชีวิตและความเป็นความตายของเขาได้อย่างง่ายดาย ดังนั้น ผู้หญิงสองคนนี้เป็นกุญแจสำคัญในการควบคุมหยางเฉิน
หลี่เป่าจุ้นได้เสนอแนะ
เมื่อเห็นหลี่จงไม่พูด หลี่เจียงสงก็เร่งเร้า “ท่านพ่อ อย่ารีรอ รีบสั่งเลย ไม่เช่นนั้นผู้หญิงสองคนไปจากที่นี่แล้ว และถ้าเราจะจับพวกเธอกลับ มันจะสายเกินไป!”
หลี่จ้งขมวดคิ้วและพูดอย่างเย็นชาว่า “พวกคุณรู้ไหมว่า ตระกูลหลี่จะเผชิญกับภัยพิบัติแบบไหน เมื่อบูโดของหยางเฉินไม่ได้ถูกทำลาย หลังจากที่เขาหายดีแล้ว?”
ลูกหลานของตระกูลหลี่ทั้งหมดเงียบไปครู่หนึ่ง
หลี่จ้งกล่าวด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม “แม้ว่าบูโดของหยางเฉินจะถูกทำลายจริงๆ ตราบใดที่เขาสามารถฟื้นกำลังได้ ด้วยนิสัยของเขา สักวันหนึ่ง เขาจะกลับไปที่ราชวงศ์เย่อย่างแน่นอน ตราบใดที่ราชวงศ์เย่ถูกทำลาย ตระกูลหลี่ของเราก็สามารถไปแทนที่ได้ ”
เห็นได้ชัดว่า หลี่จ้งยังคงเกรงกลัวหยางเฉินอยู่มาก
สายตาของหลี่เจียงสงเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมและเขากล่าวว่า “พ่อ ท่านเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นสี่ ผู้พิทักษ์ของราชวงศ์ไม่ปรากฏ ไม่มีราชวงศ์ใดในสี่ราชวงศ์ที่จะทำอะไรกับตระกูลหลี่ได้”
“แม้ว่าเราจะสามารถแทนที่ราชวงศ์เย่ได้ แล้วมันมีอะไรแตกต่าง?มันเป็นเพียงการควบคุมเมืองราชวงศ์เพิ่มแค่นั้นเอง”
“นอกจากนี้ ตราบใดที่หยางเฉินอยู่ แม้ว่าเราจะแทนที่ราชวงศ์เย่ เราก็จะยังคงอยู่ภายใต้บังคับของเขา หากเป็นเช่นนี้ ทำไมเราถึงต้องการไปเป็นราชวงศ์?”
“นอกจากนี้ หยางเฉินยังซ่อนความลับที่ยิ่งใหญ่ เมื่อมันถูกควบคุมโดยตระกูลหลี่ของเรา มันอาจเป็นไปได้ที่จะฝึกฝนผู้แข็งแกร่งจำนวนมาก”
“สำหรับตระกูลหลี่ของเรา สิ่งสำคัญไม่ได้อยู่ที่อำนาจจะมีมากเพียงใด แต่การพัฒนาความแข็งแกร่งของผู้แข็งแกร่งชั้นยอดในตระกูลหลี่ได้อย่างไร หากตระกูลหลี่ของเราสามารถมีผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ได้อีกสักสองสามคน แม้แต่ราชวงศ์โบราณ เราก็สามารถแข่งขันกับพวกเขาได้”
“ท่านพ่อ ท่านน่าจะรู้ดีกว่าผมว่า ในโลกนี้ มีเพียงความแข็งแกร่งเท่านั้นที่เป็นมรดกอันยิ่งใหญ่ที่สุดของตระกูล”
หลังจากฟังคำพูดของหลี่เจียงสง สีหน้าของหลี่จ้งก็ค่อยๆกลายเป็นความโลภมากขึ้น
ในฐานะเหล่าจู่ของตระกูลหลี่ที่มีชีวิตอยู่มาร้อยปี เขารู้ดีที่สุดว่าความแข็งแกร่งของแดนบูโดนั้นมีประโยชน์ต่อตัวเขาเองและตระกูลหลี่มากที่สุด
เช่นเดียวกับที่หลี่เจียงสงกล่าว ถ้าตระกูลหลี่สามารถฝึกฝนผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ให้มากกว่านี้ได้ ราชวงศ์ก็กระจอกไปเลย?
สิ่งที่สำคัญที่สุด แม้ว่าตระกูลหลี่จะได้รับการสนับสนุนจากหยางเฉินและขึ้นครองบัลลังก์ แต่พวกเขาก็ยังอยู่ภายใต้การปกครองของหยางเฉิน
“เหล่าจู่ ขอเพียงท่านออกคำสั่ง ผมจะนำผู้หญิงสองคนกลับมาที่ตระกูลหลี่เดี๋ยวนี้!”
“เหล่าจู่ ออกคำสั่งเถอะ!”
…
ชั่วขณะหนึ่ง ทายาทสายตรงของตระกูลหลี่ต่างก็ร้องขอ
เห็นได้ชัดว่า ทุกคนที่อยู่ในนี้ต่างก็โลภความลับของหยางเฉิน
การที่สามารถที่จะทะลวงความแข็งแกร่งผ่านแดนเหนือมนุษย์ ไม่เพียงแต่นำผลประโยชน์มาสู่ตระกูลเท่านั้น แต่ยังนำประโยชน์มหาศาลมาสู่ตัวเองด้วยประการแรกคืออายุขัยจะยาวนานขึ้นอย่างมาก
เฉกเช่นหลี่จ้งที่อายุยืนยาวกว่าร้อยปีแล้ว
หลี่จ้งมองไปยังสมาชิกในตระกูลที่กำลังคาดหวัง ความลังเลในสายตาของเขาค่อยๆหายไป และเขาโบกมือของเขา”ถ้าเป็นเช่นนี้ ก็ตามที่ทุกคนต้องการแล้วกัน”
หลังจากนั้น เขามองไปที่หลี่เป่าจุ้นและสั่งว่า “คุณพาคนไปไล่ล่าผู้หญิงสองคนที่เป็นเพื่อนหยางเฉินมา แต่อย่าทำร้ายพวกเธอ แต่เชิญพวกเธอมาที่บ้านของตระกูลหลี่ และควบคุมพวกเธอไว้ที่ตระกูลหลี่ชั่วคราว ผมจะไปตรวจเช็ดด้วยตัวเองเพื่อดูว่าบูโดของหยางเฉินถูกทำลายจริงๆหรือไม่”
