ตอนที่ 351 – ทางตัน
ฟ้าร้องที่รุนแรงก้องกังวานในพื้นที่จำกัด หลินเซียวรู้สึกเสียใจกับการใช้เวทมนตร์สายฟ้า แม้ว่ามันจะแข็งแกร่งและเข้ากันได้กับแสงพิพากษา มันก็ดังเกินไปและทำให้แก้วหูบาดเจ็บ และหากบังเอิญมันแรงเกินไปและเผาผิวหนังของเธอ อย่างนั้นก็คงไม่ดี!
นอกจากนี้อเดลยังเป็นป้าคนที่สิบสามของเอเลน่า หากหลินเซียวเผาเธอ เขาจะต้องทนต่อความโกรธของเอเลน่า
แต่หลินเซียวไม่จำเป็นต้องกังวล เอเลน่าไม่กลัวที่อเดลจะได้รับบาดเจ็บ มันตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง
จากความแข็งแกร่งเพียงอย่างเดียว แมวดำตาแดงไม่ได้อยู่อันดับต้นๆ ในหมู่ปีศาจระดับสูงแต่การต้านทานเวทย์มนตร์ของพวกมันนั้นอยู่ในระดับเฟิร์สคลาส ดังนั้นเวทย์มนตร์ของเขาจึงยัง ขาดอยู่เล็กน้อยถ้าเขาต้องการจะเผาอเดล
ตามที่คาดไว้ ในขณะที่หลินเซียวกำลังคิดหาวิธีรักษาอเดล ฟ้าร้องและฟ้าผ่าก็หยุดลง และพายุก็แยกย้ายกันไป หากไม่มีเสียงและแสงที่ทำให้ไม่เห็น หลินเซียวก็เห็นสถานะปัจจุบันของเธอในที่สุด
“อะไร? เธอไม่ได้รับบาดเจ็บเลยเหรอ? เวทย์มนตร์ของข้าก็ไร้ประโยชน์?”
หลินเซียวประหลาดใจ เขาสังเกตเห็นว่าหลังจากนั้น เขาไม่ได้เผาเสื้อผ้าของเธอเลย มันไม่มีประโยชน์อะไรเลย
ร่างกายของอเดลถูกห่อหุ้มด้วยออร่าสีดำอมม่วงซึ่งดูเหมือนเกราะที่แข็งแรงและป้องกันสายฟ้าทั้งหมด ไม่เพียงแค่นั้น ดูเหมือนว่ามันจะเกาะติดกับโซ่และทำเสียงที่ร้อนวูบวาบราวกับกำลังกัดกร่อนโซ่!
“พระเจ้า เวทมนตร์ดำชนิดใด ทำไมมันถึงแข็งแกร่งเช่นนี้”
เนื่องจากเขาควบคุมบาเรียได้ เขาก็ชัดเจนว่าพลังกัดกร่อนนั้นแข็งแกร่งเพียงใด
โซไม่มีวัตถุทางกายภาพ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถหักด้วยกำลังดุร้ายได้ นอกจากคนที่ติดอยู่ คนอื่นไม่สามารถแม้แต่จะจับมันได้ ทว่ารัศมีนั้นสามารถกัดกร่อนพลังเวทย์มนตร์ของโซได้อย่างรวดเร็ว ทำให้หลินเซียวต้องจัดหาพลังเวทย์มนตร์อย่างต่อเนื่องเพื่อรักษาไว้
“น่ารำคาญชะมัด… อเดล เจ้าบังคับมือข้าเองนะ ดังนั้นอย่าโทษข้าที่ไม่ออมพลัง!”
หลินเซียวต้องการที่จะอ่อนโยนและเพียงแค่ทำให้เธอสลบแล้วพาเธอกลับบ้าน แต่เห็นได้ชัดว่าเธอจะไม่ยอมแพ้และพร้อมที่จะต่อสู้จนตาย ดังนั้น หลินเซียวจึงไม่สามารถยับยั้งได้อีกต่อไปและต้องจริงจัง
“ในเมื่อเวทมนตร์ระดับเจ็ดไม่สามารถทำร้ายเจ้าได้ แล้ว…. แล้วอันนี้ล่ะ?”
หลินเซียวเพ่งความสนใจไปที่ความสนใจของเขาและแสดงสีหน้าจริงจัง ในที่สุดก็ปฏิบัติต่อแมวสาวตรงหน้าเขาเป็นศัตรู
และหลินเซียวไม่เคยแสดงความเมตตาต่อศัตรู
“การรื้อโครงสร้าง… เริ่มได้!”
“เวทมนตร์ระดับแปด มังกรแห่ง.. เอ๋? เอเลน่า เจ้ากำลังทำอะไร”
ขณะที่หลินเซียวกำลังเตรียมร่ายเวทมนตร์ เอเลน่าก็ตะโกนใส่เขาให้หยุด
“ไม่!”
“เอเลน่าไม่ต้องกังวลไป แม้ว่าพื้นที่จะมีจำกัด แต่ข้าสามารถบีบอัดเวทย์มนตร์และควบคุมการระเบิดได้ ดังนั้นเราจะไม่ได้รับบาดเจ็บ”
“นั่นก็ไม่ดีเหมือนกัน!”
“อา… ราชาปีศาจโง่เชื่อข้าแล้วเลิกยุ่งได้แล้ว”
หลินเซียวมั่นใจและผลักเอเลน่าออกไป แต่ก่อนที่เขาจะพูดต่อ เขาถูกเอเลน่าบังคับห้ามอีกครั้ง
“ไม่!”
เอเลน่ารีบวิ่งไปข้างหน้าเขาและคว้าแขนของเขาก่อนที่กำแพงเวทมนตร์จะก่อตัวขึ้น
ข้าพูดว่าเจ้ากำลังทำอะไรอยู่”
“จ-เจ้าไม่สามารถใช้เวทย์มนตร์ระดับแปดได้!”
“มันง่ายสำหรับเจ้าที่จะพูด แต่ข้าจะเอาชนะเธอได้อย่างไรถ้าไม่มีมัน? เจ้าก็เห็นเช่นกัน เวทมนตร์ระดับเจ็ดก็ไร้ประโยชน์สำหรับเธอ!”
” ทำไม?”
“เพราะ… เพราะข้าไม่อยากให้ป้าตาย!”
”… อา?”
“หลินเซียว ข้ารู้ว่าเจ้าแข็งแกร่งมาก… แต่นั่นคือป้าของข้า! แม้ว่าตอนนี้เธอจะไม่มีสติสัมปชัญญะ แต่ทว่า…”
ป้าของเธอกรีดร้องอยู่ข้างหลังเธอและสามารถหลบหนีได้ทุกเมื่อ เนื่องจากเป็นสถานการณ์ที่ร้ายแรง เอเลน่าควรร่วมมือกับหลินเซียว แต่เธอกลับบอกให้เขาหยุด แต่ไม่มีทางเลือก เธอปล่อยให้หลินเซียวทำอย่างนั้นไม่ได้! ไม่งั้นป้าคงไม่รอด!
แม้ว่าอเดลจะมีท่าทางดุร้าย แต่เอเลน่าก็สามารถบอกได้ว่าเป็นเพียงแค่ภายนอกเท่านั้น! ด้วยทักษะการรับรู้ของเธอ เอเลน่าสามารถบอกได้ชัดเจนว่าอเดลนั้นอ่อนแอเพียงใด ออร่านั้นกัดกร่อนโซในขณะที่ดูดซับพลังชีวิตของอเดลด้วย!
ถ้าหลินเซียวใช้เวทมนตร์ระดับแปดจริงๆ ไม่ใช่แค่ออร่าที่ชั่วร้าย แต่อเดลอาจได้รับบาดเจ็บสาหัสและเสียชีวิต และนั่นไม่ใช่ผลลัพธ์ที่เอเลน่าต้องการเห็น!
อเดลไม่ใช่ศัตรูที่แท้จริง เธอเป็นแค่ตัวประกันที่ถูกควบคุม แม้ว่าพวกเขาจะฆ่าอเดล มันก็ไม่เกิดประโยชน์แก่พวกเขา
ยิ่งกว่านั้น นั่นคือป้าคนที่สิบสามของเอเลน่า คนที่รักเธอซึ่งเธอไม่ได้เจอมานานกว่าหนึ่งปี
“อเดล…”
เป็นไปตามที่เอเลน่าคิด แม้ว่าพวกเขาจะต้านทานเวทมนตร์ได้ เนื่องจากอเดลไม่ใช่เลือดบริสุทธิ์ แม้ว่าเธอจะไม่ตาย เธอก็จะพิการ
หลินเซียวรู้เรื่องนี้ แต่
“เอเลน่า คิดดู ถ้าข้าไม่ทำ เธอจะหนีไปแล้ว” หากปราศจากการผูกมัดของเธอ และเนื่องจากออร่าของเจ้าไม่สามารถควบคุมเธอได้ เราจะทำอย่างไรเมื่อเธอคลั่ง? เรายังคงต้องจัดการเธออีกเหรอ?”
ทุกสิ่งที่หลินเซียวพูดนั้นถูกต้อง แม้แต่เอเลน่าก็ปฏิเสธไม่ได้ การใช้เวทมนตร์ระดับแปดนี้เป็นทางเลือกที่สมเหตุสมผลที่สุด แต่…
“ม-ไม่!”
เอเลน่าตัดสินใจเสี่ยงชีวิตป้าไม่ได้!
เธอไม่สามารถอธิบายเหตุผลได้เพราะเธอรู้ว่าเธอไม่มีเหตุผล ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงมองเขาด้วยตาสีแดงของเธอในขณะที่คว้าแขนของเขาและพยายามถ่ายทอดความรู้สึกของเธอเองให้เขาเพื่อที่เขาจะได้เข้าใจ
สำหรับหลินเซียว… เขาสามารถสัมผัสได้ถึงความรู้สึกของเอเลน่าโดยธรรมชาติ และหลินเซียวก็รู้สึกถึงเธออย่างแท้จริง
“เจ้าคิดว่าข้าอยากให้ป้าของเจ้าตายเหรอ? ไม่ใช่ว่าข้าเป็นฆาตกรตามอำเภอใจ…. เห้อ… ก็ได้ ตามที่เจ้าต้องการ”
หลินเซียวถอนหายใจและไม่พูดอะไรมาก แต่หยุดร่ายเวทย์มนตร์ของเขา
ตั้งแต่เริ่มต้น สิ่งนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเขาเลย ไม่ว่าจะเป็นการสำรวจถ้ำหรือจับอเดล เขาก็แค่ติดตามเอเลน่า นับตั้งแต่ออกจากเมืองวินเทอร์เรส ทุกสิ่งที่เขาทำเพื่อเอเลน่า เขาแค่ช่วยเอเลน่าในฐานะมนุษย์ที่ฉลาดขึ้นเล็กน้อย มีเหตุผลมากขึ้น และเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น
ในเมื่อเอเลน่าเลือกที่จะถอย นั่นคือสิ่งที่เขาจะทำ
ข้าจะเตรียมการเพิ่มเติม เมื่อบาเรียแตก ข้าจะระเบิดถ้ำแล้วไป
“เอเลน่า ไปรอข้าที่นอกถ้ำ พบกับเจ้า”
ความสงบและมีเหตุผล นั่นเป็นจุดแข็งบางส่วนที่เขามี แม้จะได้ยินเสียงกรีดร้องของอเดลและเสียงที่กัดกร่อน หลินเซียวก็ยังสงบและรวบรวมและคิดแผนอื่นตามความปรารถนาของเอเลน่า
“ระเบิดถ้ำ? …. เจ้าต้องการที่จะดักจับนางที่นี่เพื่อให้พวกเราหนีไปได้หรือ?”
“ใช่แล้ว ในเมื่อเจ้าไม่อยากทำร้ายนาง เราทำได้เพียงหลบหนีและหาทางช่วยป้าของเจ้าก่อนที่จะกลับมา”
การถอนตัวชั่วคราว วิธีแก้ปัญหาที่ประนีประนอม
“เร็วเข้าสิ รออะไร”
หลินเซียวมีความรู้สึกไม่ดีหลังจากที่เขาเห็นเอเลน่ายืนอยู่ที่นั่น
เธอไม่ได้ตั้งใจจะสร้างปัญหาให้เขามากกว่านี้ใช่ไหม?
“หลินเซียว ข้า”
“คุณหนูเอเลน่า ตอนนี้จะเอายังไงกันแน่”
หลินเซียวมีความรู้สึกอยู่แล้วเมื่อเขาเห็นความลังเลใจของเอเลน่า
“หลินเซียว ข้า-ข้าไปไม่ได้!”
ตามที่คาดไว้ เอเลน่ากัดฟันและรู้สึกเขินอายที่จะมองหลินเซียวขณะที่เธอพยายามจะพูดแบบ
“มนต์ดำกำลังกลืนกินพลังชีวิตของเธออย่างต่อเนื่อง หากเราปล่อยให้เป็นเช่นนั้น ป้าของข้าก็จะอ่อนแอลงเรื่อยๆ หลังจากหนึ่งสัปดาห์ ไม่ เธออาจจะอยู่ไม่ได้ถึงวันมะรืนนี้ด้วยซ้ำ! ถ้าเจ้า ระเบิดถ้ำและขังนางไว้ที่นี่ นางจะต้องตายภายในสองสามวัน!”
“ ชิ เจ้าช่างลำบากจริงๆ”
เขาโจมตีไม่ได้และหนี้ไม่ได้ เขาทำงานมาโดยตลอดโดยไม่มีคำขอบคุณ และตอนนี้เขากลายเป็นต้นเหตุของการตายของป้าของเธอแล้วเหรอ?
“ไม่ ไม่ หลินเซียว อย่าเข้าใจผิด ข้าไม่ได้ตั้งใจจะตำหนิเจ้า ข้าแค่…”
เมื่อเอเลน่าเห็นความไม่พอใจของหลินเซียว เธอกำหมัดและประกบหางระหว่างขาของเธอและไม่หยุดสั่น
สำหรับป้าของเธอ มันคุ้มที่จะหน้าด้านสักครั้ง!
“หลินเซียว ได้โปรด… ข้าขอร้อง ช่วยเธอด้วย!”
ทันใดนั้นเอเลน่าก็กระโดดเข้าหาหลินเซียวและกอดเขาแน่น
